istanbullu olmak

"memleket nere?" sorusuna cevap verildiğinde "qütüqq nere qardaş" sorusunu getirir. tatilde gideceği bir köyü yoktur bu kişinin. büyük bir çoğunluğu ise daha 1950'den daha önce istanbul'a göç eden bir aileden gelir aslında.

nedense kimsenin inanmadığı bir şeydir. ille soy ağacında gidebildiği kadar derine gidip senin bir istanbullu olmadığını kanıtlamaya çalışırlar. kavga çıkarırlar. en sonunda kimlik çıkarıp kütüğünü gösterince susarlar.

7 göbekten istanbulluyum eski kimliklerde olan ön ve arka yüzünde de istanbul yazıyor mahalle köy de istanbul yani anladın ?

göçmen olmaktır. has istanbulluuu nerdeee.

aslen nerelisiniz sorusunun kaynağıdır.

ilkokulda sorulur nerelisin diye
-istanbulluyum, öğretmenim oradan bağırır kızım memleket.. ben de cevap inadına aynı, istanbul. öğretmen hafif gülümser tamam istanbullusun öyle olsun.

üniversite de mezuniyet fotoğrafçısı sorar nerelisin diye istanbul derim. istanbullu mu var der alaycı bir gülümsemeyle.
- kalmış demek ki.
+hı hı tabii.
ya sabır... sevmezler istanbul denmeyi çözemedim. memlekete gitmişim bir defa atalarım oradan gelmiş bilirim ama küçüklükten beri doğduğum yaşadığım yeri kabullenip söylemişim işte. ne bu trip halen anlamış değilim.

en son iş görüşmesinde sordular nerelisin diye. istanbul doğumluyum dedim. memleket diye sorunca ama niye ki diye sorma gereği duydum. sonuç tabii ki alınmadım işe. anlamam ben memleket kankacılığından o da ayrı bir konu. istanbul de geç.

kütük haricinde bir de zihniyet olarak insanların memleketleri olduğuna inanıyorum. zihniyet olarak da istanbullu yani şehirli olabilir bir insan.

ortamlarda boğaz kenarında takılıyorum deyip, evden dışarı adımını atamamaktır.

fakirler olarak kendi aramızda takıldığımızdan dolayı pek karşılaşılmayan durumdur. türkiyede şehirleşme 60larda başladı 2000lere kadar süratle devam etti. haliyle günümüz gençleri de 15 20 yaşında büyük şehirlere giden kişilerin çocukları. gerçek istanbullular zaten parayı çoktan vurmuş olup londra gibi şehirlerde ikamet etmektedirler.

doğma büyüme istanbul olanların "istanbulluyum" demesi. istanbul bir ticaret merkezidir bu nedenle olması gerekenden fazla göç almıştır. kanımca istanbulda yaşayan hali hazırda tüm insanların birer memleketleri var. gerçek istanbullular ise zamanında yükünü alıp tasını tarağını toplayıp avrupa ülkelerine göç etmişlerdir. istanbullunun istanbulda ne işi var? ben erzincanlıyım erzincanda duruyor muyum? laff.

birkaç sene önce bir tv programında dinlemiştim (söyleyen sanırım ilber ortaylı idi) 3 göbek istanbullu olanlar, istanbul nüfusunun yüzde 5’ini oluşturuyormuş. ben de bu yüzde içerisinde yer alıyorum, hatta 4 göbek de garanti ama neye yarar bu bilgi bilemiciğim.

konuya başka bir şey ekleyeyim. istanbul dediğimiz neresi. kim yazmış hatırlamıyorum ama eskiden levent'e at sırtında 45 dakikada gidiliyormuş. silivri değil levent.

bugün ise eminönü üsküdar falan istanbul. yani rum kökenli değilseniz bence zor.

benim ailem tee osmanlı zamanı gelmiş kırım'dan istanbul'un bir köyüne. 2 asır olacak neredeyse. ama birine "istanbul" dediğinde illa köken arıyor. kökene inersek kimse olduğu yerde mantar gibi bitmedi. oraya da başka yerlerden geldiler sonuçta. ama belli bir süre sonra artık orası memleketindir.

sonradan olmaların yerlileri eziklemeye çalıştığı bişey bu. kendine meşruiyet edinebilmek için istanbulun yerlisini yersizleştirmeye çalışıyorlar. çok çirkin.
benim yedi ceddim karacaahmette. bizimkiler mesela işgal yıllarında sarıyere kaçmışlar. evin genç kızları işgal askerlerinin tacizine uğramasın diye. sarıyer o zamanlar köy çünkü. anneannem o yıllarda evlenmiş dedemle. gelinliğini bir küfe ıspanağın dibine saklayıp eşek sırtında getirmişler şehirden.
memleketimi soran olduğunda istanbulluyum demiyorum. sonrası beni geriyor çünkü. manavım deyip geçiştiriyorum. buyrun sizin olsun istanbul. kapağı avrupaya atan da yok sandığınız gibi. bütün akrabalarım şehirde. ailenin bir kolu tayinle ankaraya gidip oraya yerleşmiş o kadar.

memur cocuguysaniz lakabinizin `istanbullu` olmasiyla sonuclanir. 80'lerde nazilli'de otururken 3 sene boyunca mahalledeki cocuklarca istanbullu diye cagirildim. adimi sadece okulda duydum ki orda bile istanbullu diyenler oluyordu.

gercek istanbullu denen nesneden olup olmamaya gelince, bir tarafim 1870'lerde malatya'dan gocmus. buyuk dedemin babasi galata civarinda bir iki ev almis, sonra balat'a tasinmislar filan. obur taraf da 1951'de kars'tan gelmis, azerbaycan kokenli bir aile. cocuklugu feneryolu'nda gecmis birisi olarak `kutuk nere` deyince `kadikoy` diyorum dogal olarak.

istanbulluyum ama dede tarafı jamaika göçmeni.

istanbulda doğup büyümektir, öbür bakıma önceki kuşakların da istanbulda doğup büyümesi durumudur.

bu kişiler eski kimlikte neresi yazıyor, baban nereli, deden nereli, köyünüz yok mu yani gibi sorularla sık sık karşılaşırlar.

anadolu çomarlarına dert olur.

istanbuldakilerin belki yüzde biri gerçekten istanbulludur.

istanbul'da doğdum büyüdüm, aslen 7 göbek malatyalıyım. ama kendimi istanbullu ne de malatyalı hissetmiyorum. ben sadece kadıköylüyüm.