kadınları olgunlaştıran şeyler

(bkz: kadınları dolgunlaştıran şeyler) diye okudum, ayılamıyorum sözlük.
ayılt beni.

güneş, vitamin, gübre. kadınlar çiçektir xd

erkek kazığı.

düşünmeye istekli oluş.
erkekleri olgunlaştıran şey de bu galiba.

zaman, hayatın kendisi ve yaşanan olaylar etkili tabii ama bütün bunlardan kendine bir şey damıtmak herhalde onlar üzerine düşünmekle mümkün oluyor. öbür türlüsü bitimsiz bi ergenlik. 50 yaşında ergen kadın/ erkek insanlar görüyorum. 60 yaşına geliyorlar hala ergen devam ediyorlar. sorsan hepsi hayatın sillesini yemiş. ergenlikte sandığımız gibi aynı. sevdiğimiz grubun solisti ayağını kırmış diye 17 gün depresif gezdiğimiz zamanı hatırladınız mı? he öyle işte.

beni trafik kazası yapmam olgunlaştırdi. daha doğrusu ondan sonra okuduğum kitaplar, meditasyon yapmak bir de yazı yazmak.

anne olmak

mevzu bolca deneyim yaşamak değildir hiçbir zaman. bizi olgunlaştıran şey hem yaşadıklarımızdan hem gözlemlediklerimizden "kendi derslerimizi" çıkarmamızdır. mesela evlenmeyi düşünmeyen biriyim ve insanlar bana bunun sebebini sorduklarında (tabii ki 'sana neee!' de diyebilirim) 'aile kurmayı düşünebileceğim biri karşıma çıkmadı' diyorum. aslında bu cümlenin altında deli gibi bir "hayattan çıkarılan dersler ansiklopedisi" yatıyor. evlilikleri, aileleri ve çocukları fazlaca gözlemleme, bunun üzerine çokça düşünme seansları yaptığım için bu kararı aldım. ama insanlarla uzun uzun konuşmayı, ıkına sıkıla kendimi açıklama çabasına girmeyi hiç sevmediğimden sebeplerimi tek cümleye indirgeyip kestirip atıyorum. son zamanlarda yine bu saçma konuya maruz kaldığım için örneği de bu konudan vereyim dedim. başkasıyla aile kurmak konusu, insanların hayatlarını çok fazla gözlemlemem yüzünden erken yaşta olgunlaştığım bir konu oldu çünkü. bazen biriyle tanışıyorum, konuşuyorum ve en ufak konulardan en büyük konulara kadar gereksiz yalanlar söylediğini fark edince karşı tarafla da uğraşmak istemediğimden konuşmayı bitiriyorum. bazen de bir ortamda tanıştığım birisi yakınlık kurmaya çalışırsa oturuşunu, duruşunu, yiyip içmesini, diksiyonunu, kendine gösterdiği özeni her şeyini saniyeler içinde analiz ediyorum (evet çoğu kadın böyledir aslında) ve o kişiyle arkadaş dahi olamayacağımı anladığımda yavaşça uzaklaşıyorum. aynı durum aşksal ilişkilerim için de geçerli oldu hep. birini bu şekilde bir süre inceliyorum, bu süreçte takılıp güzel vakit de geçiriyorum ama ciddi gelecek planları başladığı an yavaşça kaçıyorum. çünkü bana göre en olmaması gereken şey yanlış kişiyle aile kurmak, o ailenin sağlıklı şekilde devam edebilmesi ve doğru şekilde çocuk yetiştirebilmek. insanların tüm bu sorgulamaları yapmaması yüzünden yaşanıyor onca kaos. bu yüzden acı çeken ve hayatta hiçbir b*k olamayan hatta kendine bile hayrı olmayan insanlara dönüşüyoruz. her neyse. rezil aile ilişkileri, yokuş aşağı tepe taklak giden evlilikler ve hiç olmaması gereken şekilde çocuk yetiştirme konularında beni erken yaşta olgunlaştıran çevreme teşekkür etmeliyim. sonuçta onların yanlışları benim doğrularımı şekillendiriyor.

iyi anne babaya, arkadaşlara, eşe sahip olması.
çevresi derli toplu insanlardan oluşan biri de olgunlaşır zaten.

ama halkın genelinden fazla bir şey beklememek gerekir.