kedi

ormanların kralı aslan olabilir ama internet aleminin kralı kedi*

dört ayaklı, dokuz canlı, hep dört ayak üstüne düşen, ısrarlı, istediğini alana kadar sürtünen sevimli bir hayvan. ..

gece gece böyle bir resimle burun buruna geldim. resimden maada temanın hatırlattığı çok şey var iğrendiğim.

"portrait of a young lady holding a cat" bence francesco bacchiacca'nın "master work" niteliğindeki işlerinden biri, belki de yeganesi.

"kediyi böyle tutmak da var" diyorum ve detaya girmiyorum.

*

bir adet istanbul mağaza kedisi.
bu kadar müsamaha bana abartı gibi geldi ama neyysee.

kendini istediği kadar sevdiren, ona iyilik yaptılar diye sürekli peşinde dolanmayan garip bir canlıdır.
ama istediğini de alır. hem de söke söke. böyle gözlerini masum masum diker çatalındaki son sosise. "gulp" diye yutkunursun . "nıhahhahahahaa" diye güler içinden.
o sosis benim.
kedi güzellemesi yaptım.

eski mısır'da tanrılaştırılan hayvan.
sebebi ise eski mısır'da en önemli besin kaynağının buğday olması ve bu buğdayın bir şekilde özellikle farelerden korunması gerekliliği.
e malum fare avcılığında da kediler usta olduğu için mısır halkı kedilere minnettar kalmıştır.
daha sonra tanrıça bastet ile özdeşleştirirler kediyi. doğal olarak öbür tarafa hazırlık kapsamında mumyalanan hayvandır.

eserekli yaratıklar olup, "ne sevdiği belli, ne sevmediği" duruşlarıyla bazen çileden çıkaran ve sırf bu yüzden bile divan edebiyatı şiirlerinde bahsi geçen sevgililere benzeyen; çarşıda, sokakta sadece yavru olanlarının, ancak birlikte yaşamaya başlayınca keli, körü, küçüğü, büyüğü ayrımı yapmadan hepsinin sevildiği, şeytan tüyü olan hınzır canlı türü

kedileri çok severdim. cinsi fark etmez. hep evimde bir kedi olsun isterdim. bir kez denedim de. meğerse bunca sevdiğim kedicikler hakkında neredeyse hiçbir fikrim yokmuş. uzaktan öyle göz ucuyla seviyormuşum.
sevgilimin bir tekir evladı var. şu sansar kuyruklu beyaz olanlardan. yaşı epey büyük. yaşının büyük olması benim için daha iyi oldu. yaşama tamamen adapte olduğu için bütün özelliklerini
daha rahat gözlemleyebildim.
daha ilk andan birbirimize vurulmuştuk, baba oğul olduk çıktık. sevgi dışarı taştı. sokakta karşılaştığım bütün kedilerin kafasını sırtını filan okşamaya çalışıyorum. eskiden benden kaçarlardı. yaklaşmayı öğrendim. halen kaçıyorlar ara sıra ama az kaldı, karanlık güç uyanıyor.
öncelikle, bence kediler evcil filan değiller. yani evcil hayvan standardı tam olarak nedir bilmiyorum fakat bence değiller. tabii evde komodo ejderi ya da black mamba filan beslemiyorsanız. evcillik durumunda hayvana dayatılan bazı kurallar olduğunu, hayvanın da buna keyfi istesin istemesin uyum sağladığını düşünüyorum. bir fanustaki balık bile olsa. fakat kedi hayvanını bir şeye ikna etmek deveye hendek atlatmaktan zor, tamamen kendi inisiyatifiyle evde hareket eden bir canlı. çok sıkıştırırsanız ya saldırır ya da dağa taşa çişini yapar. insanı biraz zorlasa da en çok bu özgürlükle ilgili özelliğe vuruluyorum sanırım, bir de sürekli kucağımda uyumasına :)
bu süreç içinde bu kedi bey ve kedi annesi kedi gözlü sevgilim sayesinde azıcık da olsa söktüm bu canlılara dair bazı şeyleri. ilgim arttı, duyarlılığım arttı.
bir dertleri var mı, varsa nedir anlamayı, bunu merak etmeyi öğrendim.
mesela bu son iki üç haftadır ise izmir'deki yavru kedi oranında ciddi bir artış var. toplu doğumlar yapılmış herhalde. ara sıra terk edilmiş aç yavrular görüyorum. daha bugün öğleden sonra evden çıktığımda maksimum iki aylık bir yeşil tekir yavrusu gördüm. nasıl aç. elime aldım, çırpınmadı bile. dolaşa dolaşa mahalledeki parkın kedi evine götürdüm. az biraz mamasını yedi kaldı orada. tekrar bakacağım. geçen hafta da benzeri olmuştu. yıllardır benzeri oluyordu fakat bu derece ilgilenmiyordum.
demem o ki, tek bir canlıya duyulan beklentisiz sevgi bütün canlılara yaklaşımınızı değiştirebilir. ufak bir adım evreni kurtarmaz ama dünyanızı kurtarabilir.

aristokrattır.

kedi sevmenin insan psikolojisine iyi geldiği psikolojik olarak kanıtlanmıştır.

ortama yeni yavru düşmüş. ya sen minnak mısın.*

şans/şanslı (ikisini ismi de kullanıyoruz) isimli en ufak kedimizi az önce severken aklıma buraya bir tanım girmek geldi.

ingiltere'de yapılan bir araştırmaya göre kediler insanları tehlikesiz ve aptal kediler gibi görüyormuş. şu anda anahtar kelimelerle google'da o haberi bulamıyorum ama tırt haber kaynaklarını takip etmediğimden bu bilgi kuvvetle muhtemelen doğrudur. evcil kedilerden bahsediliyordur herhalde tabii. haberin sadece başlığına ve ilk paragrafına bakmıştım galiba. yoğun bi dönemimdi, gerisini okumamıştım. tehlikesiz konusunu tam anlamadım ama yırtıcı değiliz, sivri tırnaklarımız yok falan da olabilir onlara zarar vermememiz de olabilir. aptal konusunda ise... herhalde çalışmadan etmeden onları besliyoruz diye mi düşünüyorlar bilemedim. ya da belki ingiliz kedileri, ingilizler insanlarından daha zekidir. ne biliim. hahah.

bir yerde "bi kap mamaya sınırsız sevgi veriyorlar," demişti biri kediler için. onu da "züppe" kediler anlamıyor herhalde hahah. eh, kedinin de aptalı vardır.

şöyle bir görselle aslında işin ne kadar derin olduğuna dikkat çekeyim (görseldeki yazının türkçe tercümesi: "dünya, avustralya ile oynayan bir kedidir."):

muhtarlık için aday olmayı düşünen ve kendini panter sanan mimi.

ihtiyar bir kedi.

kendileri maalesef artık benimle değil.

özlediğim kedilerim nerededir

ufak yaşlarda babamın arkadaşlarından biriyle bir yere gidiyorduk. okul muydu alışveriş miydi tam emin değilim ama adam baya bana yetişkinmişim gibi davranıyor, kendi arkadaş ortamındaki muhabbetleri açıyordu.

-bak bak kediye bak.
+nerde?
-ahahahaha gerçek kedi mi arıyordun?
+e kedi dedin?
-shshaha tamam tamam yok bir şey büyüyünce anlarsın.

anlamadığım için gülmesine çok bozuldum. zaten nasıl anlayabilirdim ki daha yaşım 10-11 var yoktu. bir an önce büyüyüp aklımın her şeye ermesini diledim. büyüdüm ama hala daha biri "kediye bak" dediğinde gerçek kedi arıyor gözlerim bi an etrafta. anlıkta olsa yapıyorum bunu.

1 tane var. adı yevgar.
nene kendisi, yaşlı.

ayrıca şu an karşımda yalanan tembel tüylü şişko şey.