kedi

smokin olanlar çok arkadaş canlısı

serin hikaye, 10/10

sahsima ait olaninin resimlerini asagida gormektesiniz. disi bir kedi, adi milat. kedi fobimi yenmeme sebep olan kedidir ayrica.

arkadaslar bu tatlilik halis mi? nasi bi canli olm bu

yirim yir. bazıları çok tatlı oluyor, bazıları da çok gıcık, sevimsiz.

bazı cahil tipler kedi besliyor ama hayvanın bakımına ve sağlığına asla dikkat etmiyor. bunların aşısı var onları aksatmamak lazım. kuduz olursanız geri dönüşü yok. ev kedisi sokağa falan bırakılmaz hayvan bu sonuçta çöpe gider pis yerlerde dolaşır. hayvana bakamayacaksanız paranız yoksa beslemeyin şunu.

bir kalben şarkısı.

"öyle çok seviyorum ki seni kedi
kelimeler olmadan aynı dili konuşur gibi" dizeleriyle gerçek bir kedş sever olduğuna inandırmıştır beni.

ayrıca ölen kedisi için falan yazılmış olsa gerek, sözlerine bakıldığında öyle gibi. duruyor. o yüzden her ne kadar tatlış bir şarkı olsa da duygulandırır beni. allah herkesin minnoşuna upuzun ömür versin.

dede oldum laaaan. kizim 4 yavrucak dogdu.
torunlariiim
tabi sutten kesilince 3unu saticaz beyazli bizde kalcak sadece.
2 siyah, 1 beyaz, 1 de kendi renginde gri dogdu.
hatta dogumu 7 saat surdu ve 3unu tersten dogdu.

kedilerin hakikaten zeki olup işine geleni yapma ve hatta kandırma huyları var. bizim sanayideki yavru kedileri haftasonu eve götürüyorduk. hafta başı tekrar getiriyorduk. her haftabaşı da kimin evde hangi kedi ne yaptı, onun geyiğini yapıyorduk.

benim öyle çok fazla bir kedi tecrübem yok. gözlemlediğim kadarıyla -en azından bendeki kedi- yalan söyleyip insan kandırabiliyor. mamasını yer yemez balkondaki kum kolisine götürüyordum ki mutfağa işemesin diye. birinde tuvaletini yapmış gibi davranıp hemen kumu yalandan olmayan dışkıyı kapatıp kaçma derdine düştü. kutuya iki üç sefer koydum hep aynı hareketi yapıp yalandan kapatıyor ve kaçıyor. yani ondan tuvalet beklentim olduğunun gayet farkında.

diğer bir husus ya gerçekten bizi kölesi olarak görüyorlar ya da görev dağılımı gereği mama kabında mama yoksa bana dik dik bakıyor. görevi yapsana lan it dedi bakışlarıyla hayvan bana. su illede taze olsun takıntıları da var sanırım.

yavruyken çok hareketli olup yaş aldıkça sakinleşiyorlarmış cibsine bağlı olarak sanırım. öyle değilse bizdeki bildiğin deli. kedi sahiplerinin neden "evde deli besliyorum" dediğini o zaman anlamıştım. mutfakta sağa sola girip sıkışıp kalmasın diye oturma odasına koyup mutfakta yemeğe girişmiştim. karnımı doyurup odaya döndüğümde 3 çeşit yün ipi odanın her yerine dağıtmış ama öyle böyle değil. odada gezdiği yerleri net anlıyorsun. mesela ip tv ünitesinden geçip tvnin etrafından dolandırılmış. belki biraz daha büyük olsa o ipi asılıp tv'yi devirebilirmiş. sonra gitmiş perdeye takmış tırnağını, çıkaramamış da. 3 çeşit ipe dolanık ve perdenin üzerinde takılı buldum deliyi. öyle bir bakışı var ki mesajı net anlıyorsun. deli "öyle avel avel bakacağına kurtarsana beni it! " dedi resmen.

sevilmeyi seviyor mu sevmiyor mu onu çözememiştim bir tek. otururken sürekli temas kurmak istiyordu. hani bu kediler kendini fazla sevdirmiyordu? fakat bir problem vardı. bu sıpa eşek şakası da yapmayı seviyor. arkandan kafana aniden zıplıyordu. durduk yere evde kedi fobisi yaratmıştı bende. sfsfsf

ha bu salağın bir huyu da gece illa benimle yatmak istemesi. evladım, eşşek evladım benim, evli olsam karıyı bile atarım yataktan. ben hareketli bir şeyle uyuyamam. dedim herhalde sıcaklık arıyor bu hırt. uyku vakti gelince eski tişörtlerimden birini kafamın yanına koyuyordum. kediyi de onun üstüne yatırıyordum. aradan yarım saat geçince tişörtle birlikte yuvasına koyuyordum. öbür türlü soğuk yere koyunca uyku sersemliği gider gitmez suratıma kıçını dayıyordu. fgdgd

hepsini kabul edebilirim, yaramazlıklarına da katlanabilirim, üstüme habersiz de atlayabilir fakat ayak baş parmağımı ısırması son nokta olmuştu. evet biliyorum oyun olsun diye yapıyor evet ısırmak niyetiyle yapmıyor ama aniden ve habersiz şekilde yapıyordu it.

yine de gerizekalının hadi oyun oynayalım sırnaşmalarını özledim altı üstü 3-4 hafta sadece hafta sonları getirdiğim halde. bilemedim yani hiç öyle yabani bir tarafı yoktu. baya köpek gibi oyun oynuyordu ya da oynamak istediğini açık net anlatıyordu. fakat bir kedinin avcılık içgüdülerinin asla kaybolmadığını da görebiliyorsun net. hareketli nesne görünce hemen o tipik av pozisyonuna geçiyordu. işte ayak baş parmağıma da aynısını yapması beni ürkütmedi değil. konu hakkında bilgi sahibi olanlar mesaj atsın. hakkaten bu salak ayağımı yemeye kalkar mıydı? gözü göz değildi çünkü. (bkz: swh)

sosyal medya çağından sonra kutsallaştırılan gariban. çocukken hatırlıyorum kimsede bugün olduğu gibi bir kedi hayranlığı yoktu. kedi işte deyip geçilirdi hatta kedi işte bile denmezdi. yüzüne bakan yoktu garibanların. o dönemler köpek kesinlikle daha ön planda ve el üstünde tutulurdu. sürü psikolojisi nelere kadir. insan hayret ediyor. haliyle sırf sürü psikolojisi yüzünden doğmuş bu sözde ilgi insanı gıcık etmeye yetiyor.

hayvan bakıyor, bunda diş desen yok, pençe desen yok, reflexleri zayıf... seviyor da kerata beni, acımdan ölmeyim diye kapıma bir sürü hediye ceset bırakıyor. çok aciz görünüyor olmalıyım gözünde...

yemegim

evde beslenecek hayvan değildir. hem masrafı hem bakımı açısından çocuğa eşdeğer. ev için kuş ve balık favoridir..

anlamadıkları her şeyi tokat manyağı yapmalarına saygı duyulan yaratık.

şeytanın yeryüzündeki temsilcisi yaratık.

muhtemelen sandığınızdan çok daha zeki bir hayvan.

çocuğun düşmesini engellemeye çalışan kedi çok şirin. ben balkon demirine çıksam bizim ki atla ulan atla atlamazsan adam değilsin diye tempo tutar.

içinde canavar var bizimkinin. bir gün uykumda takacak pençeyi ama hadi bakalım ne zaman.

canım kedi çekti.
arkadaşımın kedilerinin gelip sırnaştığı bir konya akşamını da çekmiş olabilir. bazı zamanları durdurmak istersin, yahut kapsüle hapsedip mutsuz olduğunda içmek. işte şimdi tam şu anda karnımın üzerinde bir kedi uzanmalı,başını sevdikçe gırlamalı ve yumuşacık olmalıydık ikimiz de.

huzur depolarını dolduran birisi.

canını sevdiğim.

hayvanların çoğunu aşırı seviyorum ama kediyi aşırının da aşırısı seviyorum.

küçüklüğümden beri ablam her bulduğu kediyi eve getirirdi sokaktan alıp. kimi zaman hasta, kimi zaman pireli, kimi zaman annesiz kalmış... belki de onun yüzünden alıştım bu kadar, bilemiyorum ama kedi denen şeye âşığım ben arkadaş! yumuşacık, kuru pasta görünümlü paticiklerini ağzıma sokmamak için zor tutuyorum kendimi, kedi gördüğüm zaman.

troll gibiler. bak bak gül bütün gün. manyak manyak işlerin, saçma sapan davranışların, birbirini bir yerden aşağıya itekleyivermek gibi şerefsizce hareketlerin yakıştığı tek canlı bu olsa gerek. al işte arkadaş, tiplere gel!

ablam sürekli getirirdi dedim ya, bir gün elinde bir kutuyla geldi. içinde de bir iran kedisi. erkek arkadaşı almış ablama, hediye diye. hayvanların satılmasına, alınmasına tamamen karşıyım ama almış adam artık, ne yapacaksın? kediyi görseniz; suratsız, nemrut bir şey ama birkaç gün içerisinde benim için dünyanın en güzel suratlarından biri oldu, o ayrı tabii. ablamın o güne dek getirdiği kedilerin, köpeklerin büyük bir kısmı ablamla takılmayı severken bu kedi beni seçti. koynumda uyuyor, tıraş olduğunda sarhoş gibi adım atamaz hâldeyken benim kucağımı arıyor, sabahları gelip uyandırıp ilgi istiyor falan derken bağımız kuvvetlendi. erken öldü ama böbrek yetmezliği yüzünden. bu cins kedilerin de böyle sorunları var maalesef. diyorum ya; çoğaltılması, satılması falan aslında insanlık suçu olmalı.

neyse. o gittikten sonra başka kedi almadık. koltuğun kenarlarında hâlâ onun tırnak izleri var. bir gün kitap ayracını oraya koydum. sonra geri alırken fark ettim ki ayracın üzerinde "bir kedinin günlüğü" yazıyor ve hemen yanında da kızımın tırnaklarından kalan son hatıra... ağladım, ağladım ama elden ne gelir ki?

hep bir kedi olsun istiyorum elimin altında ama öleceği fikrini düşündükçe vazeçiyorum. çok seviliyor bu it sıpaları. yokluğuna alışmak da çok zor o yüzden.

pff! cins kedi yerine ölümsüz kedi icat etsinler diyeceğim ama sahiplerine köpekler kadar bağlı bazıları. benimki de öyleydi. ben yoksam yemek bile yemezdi. bu sefer ben ondan önce ölürüm de bunalıma girer sonsuza dek diye kıyamam.

sevmekten vazgeçeyim diyorum da... hiç olmaz o iş, ı ıh. imkânı yok.

kedi, canını senin!

takriben min 15 yıl benimle yaşayacak çocuk. tabi o tarihlerde ikimiz de ihtiyar olacağız.

aklıma hep şahsiyet geliyor. münir bey ne kadar önemliyse, pipet bey de benim için o denli önemli.