kendi işini kendi halleden insan

dünyanın en özgür insanıdır. düştüğünde kalkmak için birine ihtiyaç duymaz.

benimdir. insanlardan acil durumda yardım istediğimde dahi kılını kıpırdatmamalarından dolayı kendi işimi kendim halletmeyi öğrendim. ben bana yeterim.

çok önemli bir donanıma sahip olan insandır.
çünkü yardım almaya alışan, emir almaya da alışır.

bu hayatta bütün zorlukları tek başıma aştım , bütün işlerimi kendi başıma hallettim. çünkü arkamı toplayan ya da başaramadığımda beni destekleyebilecek kimsem de yoktu. düşe kalka değilde düşe düşe büyüdüğüm için artık bana ait olmayan işleri bile halledebiliyorum.

kendi kefenini kendi örebilecek insandır.

kimseye ihtiyaç duymamayı artık bir duyu olmaktan çıkarmış, normalleştirmiş birisidir.

işte bu ben.

çalışma hayatı konusunda bu benim. bu zamana kadar stajımi da , işimi de hep kendim buldum. kimsenin tanıdığıymiş yok akrabasiymis diye bir yerlere girmedim. yalnız son 12aydir işsiz olduğum düşünülürse belki de hata yapıyorum.

ben değilim o kesin. en azından çoğu işimi.

muasır medeniyetler seviyesine çıkmış insandır.

yakın dediğim insanların bana bıraktığı kazıklar ve tutmadığı sözler sonrası ben de böyle bir insan oldum.

bir laf vardı: güçlü olucaz diye diye hamal hasan olduk diye. *
benim durumum tam olarak bu. bu benim tercihim elbette. böyle olmaya da devam edicem ama bakıyorum da değeri olmuyor böyle insanların. bak prenseslere, hayat onlara güzel.

başkasının yaptığı işin kendi yaptığının yerini tutmayacağının farkında olan özgüveni yüksek insandır.

efendim?

ben kendi işimi kendim hallederim. çorabımı dahi anneme bırakmam kendim dikerim. zaten anam asortik bir karıdır. pek sökük dikmez. daha elinde iğne iplik görmedim. canım anam.

omdan sonraaa, başkalarının işini de hallederim. iş bitiririm. elim açıktır, pek yardım ederim. aslında tam bir eşeğin yoksa enişten de mi yok sözüne nailim. enişte olacağım kişiler yaşadı.

terzi olmadığı kesindir. *

(bkz: terzi kendi söküğünü dikemez)

cocukken ihtiyaclari gerektigi sekilde karsilanmamis bireyler buyurken etrafindakilerden umudu keser. kendi isini kendi gorur.
eger empati duygusunu gelistirebilmisse dert cekenin de halinden anlar elinden gelirse yardim eder. yoksa ananizi da aglatabilir.
aslinda cokta matah bir durum degil. cunku herkesin eninde sonunda yardima ihtiyaci olur ama cevresinde ona yardimi dojunacak kimsesi yoksa kendi isini kendi gorur

annesiz babasız büyüyenlerin iyi bildiği şeydir. hikayemi ajite etme niyetim yok. aştım ben bunların hepsini şimdi de eşşek kadar adamım. küçüklüğünüz yurtlarda geçtiyse bilirsiniz. size bakacak tek kişi sizsinizdir. hastayken yalnızsınızdır. önünüze iki seçenek sunar hayat; ya tamamen vazgeçeceksiniz ya da sımsıkı tutunacaksınız. ben tutunmayı seçtim. zor oldu evet ama tek başıma size göre küçük bana göre büyük şeyler başardım. çalıştım, okudum üniversite kazandım sonra işimi kurdum. şimdi iyi kazanıyor sayılırım. birden düzeldi her şey tam da dualarımdaki gibi ama yine de hayırlısını istedim. hayırlı değilse verme dedim allah'a. tek bir hayalim kaldı gerçekleşmeyen ama ümidimi kesecek son kişiyim. hayat bir savaştır ve teksiniz bunu unutmayın. her işinizi kendiniz halletmeye bakın çok şey öğreneceksiniz.

evde en son kombinin suyunu nasıl boşalttığımı anlattığım erkek arkadaşlarımdan biri şok olmuştu. "kadın halinle onu da mı yaptın?" demişti. e napacaktık illa kombici mi çağıracaktık onun için? elimizden geldiğince bir şeyler yapıyoruz işte.

reşit olduğumdan beri benimdir. ne ana ne baba ne de arkadaş, kendi isteğimle veya zorunlu olarak hep tek başıma yaşadığım zorlukların üstesinden gelmeye çalıştım,artık çok zorlanıyorum.

mazisinde küllerinden doğmuşluğu olan kişidir.

buna o kadar alıştım ki birbirine yardım eden insanlar gördüğümde çok garip geliyor. ben hasta olduğumda kimse nazımı çekmez, bir tas çorba yemek getirenim yoktur. eşyalarımı kendim alır, taşırım. ütümü, çamaşırımı, temizliğimi, yemeğimi hep kendim yaparım. sevgilim olduğu dönemlerde onlara da yaparım ama genelde kıymet bilmeyen insanlara bu jesti yaparım. aile ilişkileri hariç bütün ilişkiler bu dünyada çıkarlar üstüne kurulmuştur. bunu fark ettiğinizde ya bu düzene uymanız ya da elinizi eteğinizi çekmeniz gerekir. ben ikinciyi yaptım.