kendine acımak

kişisel gelişim kitaplarının en sevdiği ve manipüle ettiği ifade. herkesin başına gelebilir. hayatın ezdiği, yalnız bıraktığı (aşk), hastalık (depresyon) ,... hallerinde çoğunlukla olur. sığınacak yer arar ama bulamazsın. ancak kendine anlatabilirsin. kişisel dertlerin ne önemi var. bu hallerde dozunda bir kendine acıma fena değildir, abartılı bir kendine acıma çöküşün başlangıcıdır.

hiç ama hiçbir şey kazandırmayan aktivite. zaten mutsuz iken mutsuzluğu katmerleyen bir düşünce aynı zamanda.

kısır bir döngü yaratan durumdur.
kendini kurban olarak görür ve üzülürsün, üzüldükçe de kendini kurban olarak görmeyi sürdürürsün.

(bkz: sen bihter ziyagilsin kendine gel)

kendi kendine mağdurum psikolojisi yaratmak.