kitaplardaki cümlelerin altını çizmek

ilk gençlik yıllarımda yapmadığım fakat sonra güzel olduğunu keşfettiğim bir eylem. o an size özel hissettiren cümlenin altını çiziyorsunusunuz aradan seneler geçiyor belki bunu mu önemsemişim diyorum belkide vay be o zamanda güzel şeyleri kafama takıyormuşum diye kendimi gazlıyorum.

valla bu işin premium seviyesi benim sanırım.
romanlarda içime dokunan yerleri çizmekten sayfaları işaretlemekten oldum olası müthiş keyif aldım. sonra onlara döner bakar, uzun uzun düşünürüm. hatta bazen aralara ufak kağıtlar yapıştırıp notlar da eklerim. bu notlar her okuyuşumda sökülür ait oldukları sayfalar not edilip kaldırılır. mesela o kadar çok tutunamayanlar notum var ki şaşarsınız. ayrıca evet bazı kitapları yeniden ve yeniden okuyorum.
romanlar bir yana asıl benim zıvanadan çıktığım yer politik, felsefik vb. metinler. bir das kapital bir ve ikinci ciltleri var ki inananazsınız. her yeri not, renkli çizimler ve eklerle dolu. bu haliyle benden başkasının okuması için hiç uygun değil tabii ki. ben iki yıl kadar hususi bir kapital dersi içinde bulundum da onun da bunda etkisi var. gerçi nietzsche, deleuze, foucault, canetti vesayre benim bir sürü kitabım aynı durumda. yok vallahi ben seviyorum yazıp çizmeyi.
bakınız bu büyük bir okur ayrımıdır kimisi sırtı bile iz olmasın ister kimisi didiklemekten kitaplarını parçalar ve ara sıra tamir eder onları. çünkü artık o kitapla kurulmuş güçlü bağlar vardır yenisi alınamaz.

yapmak isteyip yapamadığım eylem.yıpranmasınlar diye sayfaları özenle çeviriyorum. çocuğum gibiler. bu kadar takıntılı olmak yerine bana yakın gelen satırların altını çizip tekrar tekrar okumak isterdim.

sürekli yapmaya yeltendiğim fakat kitabı ilk aldığım gibi kalmasını istediğimden dolayı yapamadığım eylem.kitapta bı şeyin altını çizersem sanki kitaba zarar vermişim gibi falan hissederim .saçma sapan vicdan azaplarına girerim hiç gerek yok

okurken insana tekrar bak, orada dur, düşün telkinlerini vermek için yapılan eylem.

önceden kitaplarımın köşesi kıvrılsa üzülüyordum. ama şimdi altını da çiziyorum. bilmediğim kelime varsa anlamını da yazıyorum. okuduğum her şeyden tam bir verim almak için uğraşıyorum. çünkü ileride o kitabı elime alınca okuduğum anı, altını çizerken hissettiğim duyguyu hatırlamak istiyorum.
sadece okuyup rafa kaldırdığım kitapları da seviyorum ama kitaba dair aklımda kalan pek bir şey olmuyor. bana hiçbir şey katmamış gibi geliyor.

sevgilime altını çizdiğim kitaplarımı vermiştim. o da okuyup çizdiğim satırlara kendi hislerini yazmıştı. birini tanımanın da en güzel yolu bence. tam altını çizeceksin ama o çizmiş. aynı duyguları hissederek okumak çok hoş değil mi?

kitaplarınızın altını çizmekten korkmayın. o çizikler sizin duygularınız, düşünceleriniz. yeterince monotonlaşan hayatta hislerimizi yaşayacağımız dünyaya ihtiyacımız var.

uzun zaman kitaba saygısızlık olarak gördüm. yeni yeni fark ediyorum yalnızca metaya olan o kağıda olan kıyamamamdan kaynaklı yanlış bir düşünceymiş. eğer kitap okunduysa okunmuş gözükmeli belli bir yaşanmışlığı içermeli.

ayrıca kurgu eserlerde olmasa bile kurgu dışı eserlerde bir şeye tekrar bakma gereksinimi doğunca çok işe yarıyor. ufak ufak notlar da alınırsa sağına soluna hele.

çizip, epey bir zaman sonra gelip baktığımda kendimde yaptığın keşiftir. ikinci el kitaplar bu yüzden çok hoşuma gider. özellik satın alırım altı çizi olanlardan. altı çizili yerde durur düşünürüm. acaba altını çizen hangi bağlamda burayı ele alarak çizdi? diye kafa yormanın hoşuma gittiğini söyleyebilirim.
belki de delice bu yaptığım ama bir deneyin derim...

sosyal olmayan rt atma biçimi. kitap bitince o kısımlara yeniden bakarım. benden sonra okuyacak kişiye içimi açmış gibi hissettiriyor.

okurken kendimi bulduğum veya hak verdiğim bi yeri çizmeden geçersem içimde kalır. çizmeden bomboş kitap görünce insanlara 'bu kitap sana hiç dokunmadı mı? ' diyesim geliyor, boş yere okunmuş gibi ...

ders kitapları dışında diğer kitaplara yapmaya kıyamadığım eylemdir.

birde bu kitabı hediye etmek.. bütün gizli saklı yanlarımı paylaşıyorum seninle demek..

benim de yaptığım eylem. kimse kimseye tabiki karışamaz ancak ben kitaplarımı zaman zmaan tekrar açar ve daha önceden önemli diye not düştüğüm yerleri yinelerce okumak isterim. hatta kitabın ilk sayfasına hangi sayfaların altını çizdiğimi de not düşerim. zatren kitaplarımı da bir başkasına vermeyi sevmem. kitap benimdir.

bilgisayardaki ctrl+f kısa yolunun basılı kitaptaki halidir.

biri icat etsin artık kitaba tutunca ilgili sözcüğü bulan o aleti.

başkasına ait satırların kişiselleştirilmesi yolunda atılan bir adımdır.

çok sık yaptığım eylemdir. çizdiğim satırları seneler geçtikçe açıp okumayıda ayrıca severim.

eskiden hiç hoşuma gitmeyen şimdi ise birakamadigim huy.

önceden kıyamayıp bende çizmezdim kitapları. ama sonra bir cümle gördüm ve düşündüm o gün bu gündür hep çizerim sevdiğim cümlelerin altını.
altı çizilmeniş cümleler ile bomboş sayfaların olduğu kitaplar zaten bütün kitapçılarda var. ona fark katacak senin altını çizdiği cümlelerdir.

özellikle bölümüm olan tarih kitaplarını okurken yaptığım eylemdir.

eskiden okuduğum kitabı yeniden okuduğumda altını çizdiğim cümleleri neden çizdiğimiz bilmek ve onları yeniden hissediyor olmak geçmişte kaldığımdan değil doğru yolda olduğumdan