kitaplardaki cümlelerin altını çizmek

kitabı oracıkta öldürmeye eşdeğer. her okuduğunda farklı kelimeler dikkatini çekmeli belki de yepyeni çağrışımlarla. çizmekle odağını çizdiğin yere topluyor ve aklın hep ilk anladığın yerde kalıyor. sana artık bişey katmıyor, bu bir kitap için ölüm değil de nedir?

ne kadar kıyamasam da yaptığım eylemdir. bazen daha yoğun anlam taşıması adına, bazen unutmamak adına, bazen dikkatim dağılmasın ve aklımda kalsın diye, bazen de hissettiklerimi yansıtmak adına bu eylemi gerçekleştiriyorum.

yapmaktan çok hoşlanırım. geleceğe bir anı bırakmak için yaparım genelde. o kitabı okurken neler hissettiğimi benden sonra o kitabı okuyan kişiye anlatmak isteği beni mutlu ediyor.

sadece altını çizsem yine iyi. o kitap bittikten sonra birdaha asla eskisi gibi kalmıyor

bence altını çizmenize gerek yok. not alacağınız yerin başına ve sonuna bir çentik atarsanız iş görecektir. eskiden bende altını çizerdim ancak sonra okuması gerçekten zor oluyor.

önceden kıyamazdım. hatta kendimi bulduğum sözleri bir deftere yazardım. sonra ben de değiştim. defter karıştırmak yerine o kitabı açıp çizdiğim yerleri okumak daha çok keyif vermeye başladı. çizdiklerim sanki benden bir hatıra...ileride belki kitabım birinin eline geçer ve çizilmiş bir cümlede buluşuruz düşüncesi gelişti. artık not almıyorum çiziyorum. sayfalarda anı kalsın. belki bir insan uğrar.

ve sonra bir başkasının düşüncelerini kitapları irdeleyerek anlam çıkarması

bence altını çizmek yerine minik postitlerden yapıştırın daha sonra satmak gerekirse sorun yaşamazsınız malum türkiyede yaşıyoruz

önceden kitaplara asla kıyamazdım. ama sonra öğretmenime kitap verince dedim ki ben bunları bir daha bulamam keşke çizseydim. o günden beri daha keyifli oluyor okumak.

yazarın, okurun kalbindeki duyguları nasıl da bu kadar güzel ifade ettiğine şaşırarak okurun, hararetle kitapta kendini bulduğu o satırların altını çizme, yazarı onaylama, yazarı bağrına basma eylemidir. anlaşılma ihtiyacı yoğun olan kişiler için kitaplar, sığınılacak bir limandır ve o yüzden bu limanda istediğini yapmakta özgür hissederler, o satırların altını çizmeyi kitaba saygısızlık olarak düşünmezler, bilakis belki de onu anlayan nadir kişilerden biri olan yazara teşekkür etmenin tek yolunun bu olduğunu düşünürler.

kitabın yazarı ile kurulan köprünün nişanesi

ara ara eski kitaplarımı karıştırırken çizdiğim yerlere denk geliyorum ve okuduğumda ne kadar büyüdüğümü ve değiştiğimi fark ediyorum. bir zamanlar o cümlelerin altını başka düşünceye, hayata karşı farklı bakış açısına sahip olan birisi çizmiş gibi, kendime yabancı geliyorum.

kitaplardaki cümlelerin altını çizmeye kıyamayan bir ben miyim? nokta kadar dahi değmesin isterim kalem, kitabıma.
o halde sevdiğimiz yerleri nasıl tekrar bulacağız? 1000kitap gibi uygulamalar da bunun için var zaten.

çizmek yerine sadece beğenilen bu cümleler için ayrı bir defter tutmak daha sağlıklı gelmiştir bana.

iki sene öncesine kadar yapamadığım eylem. kıyamazdım defter tutardım o cümleler için.

üç tür insan vardır.
- instagram'a post atmak için cümle altını çizen.
- sonra bakarım diyerek, asla dönüp bakmayan.
- kitapla arasında bağ kurar, dönüp bakmaya ihtiyacı olur çizer.

kitaba verilmiş büyük hasarlardan sadece biridir. kitabı bükerek okumak ve kitapta kalınan sayfayı katlamaktan hiçbir farkı yoktur. kitabı sadece yıpratır.

düşündüğün, hissettiğin fakat ifade edemediğin duyguların; senin yerine, tam da içinden geçtiği gibi yazıya dökülmüş hali olan cümlelerin altını çizmektir. birilerinin de seninle aynı şeyleri hissettiğinin, düşündüğünün işaretidir. bazen sevinçlerinin altını çizmektir, bazen yaralarının... bazense bilmediğin yeni bir bilgidir, unutmak istemediğin. kitabı yıpratmamak için başka bir yere not almak da altı çizili cümlelerdir ve ben de böyle yapıyorum çoğu zaman.

bence haz veren bir eylemdir, sonra aynı kitabı okumak için değilde göz gezdirmek için elinize alırsınız çünkü bir zamanlar size öyle güzel gelmiştir ki okumak ama yeniden başlayıp bitireyimde diyemezsiniz, okunması gereken milyon tane kitap vardır zaten ömrüme sığdırdığım 200-300 kitabı tekrar baştan okuyamam dersiniz. kitabın sayfalarını çevirirsiniz ve mükemmel bir cümleye denk gelirsiniz altını çizmişsinizdir çünkü koca bir kitaptan bir kaç cümle altı çizilmeyi haketmiştir, gözleriniz o cümlelerle adeta sevişir, onu okuduğunuz anlara götürür sizi belki çok acı çektiğiniz zamanda okumuş aslında şu anda hiç de değer vermeyeceğiniz cümlenin altını çizmişsinizdir ya da belki çok mutlu olduğunuz bir an kimbilir. yani altını çizmek o kitabı okuduğunuz anda yazarla, kahramanlarla ve benliğinizin o anki haliyle hasbihaldir. yıllar sonra elinize alır ve altını çizdiğiniz kitabın cümlelerinde el, göz gezdirirsiniz tıpkı sevgilinizin dudaklarında el gezdirmeniz gibi kabul edin ilk yapılan eylemler daha anlamlıdır. ilk defa öptüğünüz birinin tadını, hazzını ikinci defa öptüğünüz de alamazsınız... hadi ilk öpüşme anınızı hatırlayın.... demek ki haklıymışım kitap altını çizmek güzel bir eylemdir, kalıplaştırmayın hayatı yok rezillikmiş yok hastalıkmış yok saygısızlıkmış kimin neyden ne haz aldığını nerden bileceksiniz

bazen eskiden okuduğum bir kitabı elime aldığımda nerelerde durup içlenmişim diye bakmak daha anlamlı geliyor.