kokoreç

yerine göre değişir, yerinin gününe göre bile değişir tadı. ancak bence bunu lezzetli yapan şey bağlam biraz da.

pub'da çalışırken gece 4'te gelip söylediğim kokoreçlerin tadını ne tutabilir ki...

acılı ve yarım olarak, şalgam ya da ayran eşliğinde yenilen yiyecektir. (bkz: adabı vardır koko yemenin)

değil mekana, mekanın gününe göre bile tat kalitesi fark eder.

ancak benim için en çok bağlam önemli bu merette. pub'da çalışırken gece 4'te eve söylediğim kokoreçlerin tadını ne verebilir ki...

çılgın kokoreç seni unutmadım.

sebzeli severim, pek severim

(bkz: kokariç)
(bkz: gibi)

antakya'da doğup büyüyen bir insan olarak 14 yaşımdayken istanbul'a gittiğim güne kadar hiç rastlamadığım bir yemek çeşididir. bizim antakyalı annelerimizin harika salça soslarıyla yaptıkları bumbar yemeği meşhurdur. bumbar benim en sevdiğim de yemektir. kokoreç'in de tadına ilk baktığım zaman o kadar lezzetli bir şeydir sanmıştım, kanaatimce değilmiş.

ankara'da bir sene boyunca hayatımı seyyar kokoreççilikle kazandım. aslında sacın üzerinde köfte sucuk üzerine bir atroksyon için açmıştım mekanı. kokoreç yapmayı bilmem ben, zaten sacın üzerinde de olacak iş değil normalde. gelen geçen herkes kokoreç sorunca yaratıcı antakyalılık resektörlerim devreye girmişti. hazır yapım kokoreç alıp sacın üzerinde çeviriyordum. sonrasında et tahtasının üzerinde bildik satır evresinden geçirdikten sonra saca atıp az su serperek buharla pişiriyordum kokoreçi.
afiyet olsun.

önyargıyla yiyip bayıldığım şey.

otizme çok ciddi fayda sağladığı iddia edilen şahaneliktir.

aspergerli bir tanıdık çok uzun zamandır kokoreç yemek istiyordu ve aynı şekilde tiksiniyordu. daha önce hiç kokoreç yemeyen birinin neden bu kadar ısrarla kokoreç yemek istediği ve hatta bazen kokoreç isteği yüzünden neden uykusuz kaldığı ilginç bir mevzu bence. kendisiyle savaşmayı bırakıp bir gece gidip kokoreç yiyor. hayatının en mutlu anını yaşıyor sonra. karın bölgesinde bir boşluk ve derin bir ferahlık hissediyor. ilk o zaman anlıyor bu yaşlara gelene kadar 200 kiloyu karnında taşıdığını, aslında karnının sürekli ağrıdığını, tüm huzursuzluğunun sebebinin orta bölgesi olduğunu. o zamandan sonra kokoreç yemeye devam ediyor, son derece olumlu, mutlu ve hayattan zevk alan biri haline geliyor.

böyle faydalı bir yiyecektir bu. iğrenç midir? bence öyledir. ancak bir aspergerlinin tedavisinde tek başına çok ciddi rol oynayacak kadar faydalı mıdır? tartışmasız. bu yüzden her hafta hiç çekinmeden en az 2 kez tüketilmesi lazım gelir bence.

ben mesela her hafta üstüme başıma sürüp zevk çığlıkları atarak tuketiyorum bunu. bayılıyorum. kokoreç ve kıvanç tatlıtuğ aynı anda evlenme teklifi etseydi, tercihimi kokoreç bey'den yana kullanırdım.

uzun bir aradan sonra mesai sonrası iş arkadaşlarıyla 1 yarım ve 1 çeyrek mideye indirerek özlem giderdiğim orgazmik lezzet. seveni çok sever, nefret edeni de yüzüne bakmaz.

mirkelam'ın şarkısı geldi hemen aklıma.buradan (bkz: mirkelam)

mirkelam'ın kokoreç şarkısı asla aklımdan çıkamamakta nedense. kokoreç'in kendisini de çok özledim ayrı.

bursa çınar trafik sorunu .

yediğim en güzel b*k.

harikasın hele sokaktaki daha bi güzel bir yemektir.

nimet nimet muah muah. candır can.

artık ekmek arası olanı 25-30 lira civarındadır. ekonomi çok iyi olduğundan olsa gerek, lüks gıda kategorisine girmiştir. mesela manitayı bir kokoreç yemeye götüreyim desen, yanında midyesi ayranı (ya da birası) vs, 100 tl'ye masadan kalkıyorsun. sokak yemeği lan bu, nasıl olur böyle?

buna sebep olanların allah belasını versin diyorum.

orijinali kokariç olan tuhaf yiyecek.

bu pahalılığına sebep olanlara hakkımı helal etmiyorum.

yanında midye limon ve bira ile ayda bir yenmeye gidilerek arkadaşlarla gelenek haline getirdiğimiz yiyecek. bunu yiyen b** da yer diyenler itinayla engellenir.

iri kıyım sade olarak tüketildiğinde bana göre lezzeti tam anlamıyla idrak edilen yiyecektir.

ankarada pikolette yerim genelde. gece 12 gibi evden çıkar kokorecimi yer ve dönerim. bir de sote park yerim var canavar gibi.