kötülük gördüğü kişiden intikam almayan insan

benim için kendime saygım var davranışıdır bu.

eskiden olduğu gibi o kötülükle içimi kirletmem artık sanırım. eskiden de intikam almayı hedefleyen ya da becerebilen biri değildim ama kafama takardım en azından.

olgunlaşmakla alakalı bir durum olsa gerek.

insanoğlu doyumsuzdur. intikam alsa da gönlünün uslanacağını düşünmüyorum. hep daha fazlasını isteyecek, yetmeyecektir. böylece karşı taraftan daha kötü hâle gelinebilir.
onun yaptığı kötülüğe karşılık olarak bir şey yapacak kadar bile kötü olmayın, ne gerek var. kötülük barındırmamak her zaman erdemdir. üstelik kendinizi de bedenen, ruhen, vicdanen, aklen yormazsınız.

velhâsılıkelâm, allah zaten görüyor. bazı intikamları bu dünyaya sığdırmakla siz uğraşmayın.

intikamı kısasa kısas diye düşünüyoruz ama yapılan kötülükten bağımsız yeni bir kötülük olarak görüyorum. bir kere ben sıradan bir insan olarak cezalandırma vasfına sahip değilim. kimseye yaptıklarını misliyle ödetecek, ders verecek değilim. burada kendimi küçümsemiyorum, sadece kendime fazladan misyon yüklemiyorum. bunun yükünden arınıyorum.

yaşadığımız şeylerin çoğu birbirimizi duygusal anlamda yıpratmaktan öteye gitmiyor. yani kan davası motivasyonuyla gözümüz dönüyor ama yaşadıklarımız hiçbir şey.. biraz bizim dayanıklılığımıza ve o süreci nasıl atlatacağımıza bağlı. biri beni üzdü diyelim. sonra ben onu üzecek bir şey yaptım, sırf intikam almak için. ya dozu ayarlayamazsam? ya o benden kat kat fazla etkilenirse? karışık mevzular bunlar. kimseyi üzmeyin yeğenim. yolunuza bakın.

edit: ya bu sözlükte de tatlı ve minnoş olmamak mümkün değil he.

siz ne kadar tatlısınız öyle yahu ? gerçekten canınızı yakmamışlar çok belli. he intikam alınca bir şey değişiyor mu ? nispeten.. içim soğudu mu ? evet !

siz gene bana inanmayacaksınız ama ben iyi bir insanım.
benim icimden gelmiyor kotuluk yapmak.
kotuluk gordugume bile kıyamam.
benim yuzumden canı yansın istemem.

hassaslık denilen kavrama uzaktır.

kötülüğü yapan insanın aşağılık kompleksinin farkında olan insandır. düşünsene kendisi bile sorunlarını çözememiş bu zamana kadar. şimdi senin söylediğin neyi değiştirecek? canını sıktığına değecek mi? eğer hayır üstüne hayır cevabını verdiyseniz karşınızdakine geçmiş olsun.

nefretten nefret ederim, gerek yok

benim. intikam almayı geçtim, hakkında kötü bir şey de düşünmem.

o kişiler kendiliğinden tepetaklak oluyorlar genelde. *

yorulmuş insandır. onlarca kişiden kötülük gördükten sonra, "bir de bundan mı intikam alacağım?" der ve hiç bir girişimde bulunmaz.

umursamamak, affetmek ve gülüp geçmekte bir cezadır kimilerine.
insan umursamadığı çoğu şeyin galibidir. insanları ve yaptıklarının ağırlığını onların sırtına bindir, kendi içinde yük etme ki huzurun kaçmasın.

ben alırım valla. bana kötülük yapana karşı çok kindar olabilen bir insanım.

intikam için değil, adalet için.

seviyeyi korumak isteyen fazlaca egolu ve kendine kötülüğü yakıştırmayan süper benli über insandır.

bana yapılan kötülüğü unutmam fakat intikam için de çaba harcamam açıkçası. fakat bunun benim açımdan iyi bir şey de olduğunu söyleyemeyeceğim çünkü alamadığım intikamlar hala içimde ukde olarak duruyorlar.
intikam almış olsaydım belki de yapılan kötülükleri unutmam daha kolay olurdu, etkisini hafifletebilirdi hiç değilse.
sanırım sandığımdan daha da kinci biriyim.

ilkokulda beslenmemdeki yemeklerimi çalan fatih , bekle beni. bedelini ödeyeceksin.
106 numaralı gaye, benim çizdiğim resmim kendi çizdiğinden daha güzel olduğu için üzerine bilerek süt dökerek resmimi mahvetmiş olan gaye. sen de bekle beni, intikamımı almaya geliyorum.

özel hayatımdan çıkarırım. başka da bir şey yapmam. biraz aklı başındaysa zaten bu yeter ona değilse niye uğraşayım. gerek yok.

affetmek , erdem , merhamet bir nevi intikam biçimi . birinin merhametiyle baş etmek büyük vicdan meselesidir .

intikam almak doğrudur diyemem ama es geçip "umursamıyorum ya" demek de doğru değildir. bu kaçıştır ve sinmektir. gel bana her zaman kötülük yap beni böyle gör demektir. öyle ya da böyle bir karşılık verilmeli. sen diyorsun ki ben onun seviyesine inmem, umursamam, kalitemi korurum. peki bu kaliteni senden başka gören var mı? yok. ne alâ memleket... bir şeyleri umursamamak mümkün değildir çünkü umursarız. * görmezden gelme çabasıysa bazen kendini kandırmak, oyalamaktan ibarettir.

(bkz: hz. muhammed)

amcasinin, kizinin ve torunun katillerini affetmis

bu benimdir sanırım ama bu biraz karmaşık bir mevzu.

öncelikle kime göre kötülük? bana göreyse, bu benim perspektifimdir. örneğin biri bir seferinde beni fena kazıklamıştı. ama burada kendi salaklığıma da kızdım mesela.

ikincisi... ben çok kırıcı olabilen biriyim. yani bir sözle bile karşımdakine hak ettiğinden daha fazla "kötülük" yapabilirim ve bu adaletsiz bir intikam olabilir. birinin yaşama sevincini söndürmek istemem. uzun zamandır kimseyi kırmıyorum gerçi. ama bu potansiyelim hala var elbette. kaçınıyorum bunu kullanmaktan. zira kalp kırdığımda kendim de çok üzülüyorum.

ama affedilemez bir kötülük görmedim sanırım. yani benim için konuşmak kolay. belki benim yaşadıklarımı da affedemeyecek insanlar vardır. yine de... ne kötülükler var... yani öyle bir durumda ne yapabilirdim bilemem. yaşamadan bilemezsiniz...

tanrı'ya olan inancım sebebiyle, kimseye geri dönüt olarak kötülük yapmıyorum çünkü biliyorum ki karşımdaki insanın bu kötülüğü hangi niyetle yaptığını görme şansım yok. bu yüzden, ona doğru yıkıcı bir öfke ile hareket etmek yerine, rabbime havale ediyorum.

her zaman rabbimin en doğru adaleti sağladığını bildiğim için, vicdanıma yara olacak bir şey yapmak yerine, rabbime bana yaptıkları her şeyin bedelini ödemeleri için yalvarıyorum ve arkasından sadece full inançla bekliyorum.

açıkcası bunun ekmeğini çok yedim. yani gerçekten bana kötülüğü dokunmuş herkesin, yaşadığı her şeyi ya gördüm ya öğrendim ya da kendileri bizzat bana ulaşarak dile getirdi. o kadar mutlu ve tatmin olmuş hissediyorsunuz ki kendinizi. inanın o mutluluk çok ayrı. inanın herkesin hatası ile doğru orantıda adalet iniyor üstüne.

sadece bekleyin ve karşı tarafın kışkırtmasına gelmeyin. karşılık vermemek, "korkmak- kaçmak- ezikleşmek" değildir. aksine, daha büyük oyunu beklemektir. satranç 2 kişiliktir ama siz kalktığınızda taşlarınızı tanrı devir alıyorsa; vay size savaş açanın haline. o tahtadan "şah ve mat" dışında sonuç çıkmaz. açıkcası olayın sonunda, tahta bile kalır mı emin değilim.