küçük şeylerle mutlu olmak

hangimiz sevmez ki "görünce sen geldin aklıma" denen hediyeleri yada "geçen bu kitapdan bahsetmiştin sana hediye almak istedim" diye verilen ince ve anlamlı şeyleri? bana birsürü para verip maddi değeri olan şeyler almayın manevi acıdan zengin hediyeler hayatım boyunca saklıycağım şeyler olur hep.

küçük şeylerle mutlu olan insanlardan o küçük şeyler esirgenir. hiçbir şeyle yetinmeyenlerin önüne dünyalar serilir. hayat böyle...

sanıldığının aksine çok da faydalı olmayan bir insan özelliği.

küçük şeylerle mutlu olabilen insan hayata diğer insanlardan daha büyük bir mercekle bakar. kıyıda köşede kalmış, kimsenin önemsemediği, alelade şeyleri fark edebilir. peki bu yalnızca mutluluk mu getirir? elbette hayır.

farkındalık her zaman hüsrana daha yakındır. önemsiz kabul edilen ama sizin apaçık ortada olduğunu düşündüğünüz her şey belirli bir zaman sonra sizi diğer insanlardan ayrıştırır. örneğin; hakkında saatlerce konuşabileceğiniz bir konunun "hmm doğru, aynen" gibi susturucu özelliği taşıyan tepkilerle geçiştirilmesi. çok yorucu. çünkü insan her şeyi eşit önemde gördüğünde nelerin anlatmaya değer olduğunu ayırt etmekte zorlanıyor.

benim bununla baş etmek için uyguladığım bir yöntem var. hiç istemesem de insanları beynimde filtreliyorum. kimin neleri konuşmayı sevdiğini/sevmediğini az çok anlayıp onlarla konuşmalarımı belirli bir çerçevenin içinde tutmaya çalışıyorum. "peki senin ne anlatmak istediğinin bir önemi yok mu?" diye soracak olursanız; bunu en çok ben önemsiyorum. kendimle geçirdiğim zamanın kıymetini biliyorum. yazarak, resim yaparak, düşünerek bir şekilde kendimi dinliyor aynı zamanda kendime anlatıyorum. insan ne olursa olsun, hangi şartlarda yaşarsa yaşasın daima yalnızdır ve kendisiyle iyi bir dost olmaktan başka şansı yoktur. bu daha çok küçükken farkına vardığım bir şey.

kendimdeki en sevdiğim özelliğim. öyle pahalı hediyelermiş, süslü şeylermiş hiç sevmiyorum. benim için yağmurun yağması, çiçeklerin açması, yaz akşamlarının kokusu bile yetiyor. hem ne demiş cemal süreya:
"uçmak için kuş olmak gerekmiyor, küçük sevinçler olsun yeter."

büyüklerini istemeye inancın kalmamıştır, '' büyük mutluluk benim neyime '' diyorsundur. etrafına bakıyor, insanların mutlu olduklarını izlersin, sadece izlersin. bakmakla yetinirsin uzaktan uzağa. herkes mutlu olmayı becerebiliyorken kişi karanlık bir girdapta debelenirken ara sıra o mutluluk ateşlerinden gelecek kıvılcımları bekler.
o kıvılcımlar ki; kişiyi sanki gerçekten mutlu olduğuna anlık da olsa inandırır. bu sürünceme, ömrün direksiyonunda çoktan yerini almıştır zaten.
bazıları şansızdır, haddini bilme konusunda hayata hesap verenlerdendir. bazıları mecburen yaşayanlardandır.

beklentiler ve sade yasamls ilintili bir durum

gülümseyerek bakılması bile beni son derece mutlu eder. imkanı olan etrafına gülücük saçsın. en ucuz mutlu etme yöntemidir.

açıkcası bu tamamen kişinin kendi nefsi ile alakalı. kişi baktığı şeylerle mutlu olmayı biliyorsa mutlu olur.

illa bir şeyin alınması, verilmesi gerekmiyordur onun için..

mesela ben akşam olmaya başladığında mutlu olurum çünkü gün batımında ortaya çıkan o havayı seviyorum sanırım ve yağmurlu havaları..


biri bana sarılsın, öpsün, elimi tutsun mutlu olabilirim.ya da bir tatlı, çikolata hatta bir arama , mesaj bile mutlu edebilir..

kısaca insan isterse her şeyden mutlu olabilir.önemli olan onun niyetine sahip olmak.

nerde bir ağaç görsem mutlu olurum. doğa için küçük benim için büyük şeyler.

bir cicek dahi alarak mutlu olabilmeyi basarabilmektir. her insan böyle kucuk seylerle mutlu olamaz.

eski sevgilimden sayesinde küçük şeylerden mutlu olmayı öğrenmiştim.

minimalizm.

çiçeği böceği bilmem bir gülümsemede mutluluğun ütopyası.

sahilde müzik dinlemek, denizi seyretmek ve kahve sigara içmek.

az evvel kantinin yerini soran bir öğrenciye adres tarif etmiştim. geri dönüşte bana kahve almış... ne ince bir düşünce. kahvenin şekersiz olması dışında hiçbir sıkıntı yok! olsun... içilir... küçük, büyük... mutluluk mutluluktur.

mutlu olmayı bilen, kendi kendine yetebilen insanların yaptığıdır.

türkiye'de büyük mutluluk yaşama ihtimalimiz az olduğundan mecbur yani küçük şeylerle idare edeceğiz.

sahip olunabilecek en güzel meziyetlerden .

küçük dedik de, bu kadar da küçük olsun demedik.