kuğulu park

ankara'nın sembolü olan, tarihi fi tarihine dayanan park.*
benim oğlan 1 yaşında idi bu park vardı
benim oğlan 21 oldu, park hala var.

favorim, siyah kuğu.
fotoğraf, bu günün 6 sularından.

ankara kavaklıdere'de, önceleri şimdiki halinden daha büyük olan park. önünden geçen atatürk bulvarını tunalı hilmi caddesine bağlayan iran caddesinin şimdiki genişliğine çıkartmak için parkın bir bölümü feda edilmiştir.
aslında parkı tümden ortadan kaldıracaklardı. şehrin en değerli bölgesinde sekiz dönümlük arsa büyük servet demektir. ancak bizzat devlet izin vermemiştir.
atatürk'ün göz ağrısı fikriye'nin kaybedilen cenazesinin buradaki havuzun altında (eski gölet) gömülü olduğu söylenmektedir.

ankara'nın benim için en melankolik, en yalnız, en kalabalık, en huzur verici, en can sıkıcı yerlerinden biridir.

ankara'ya karın her yağışında dışarı çıkıp yürüdüğüm güzergah üzerindedir kuğulu. kar altında nefis görünür. yenimahalle'den başlayıp ilkokul birinci sınıf öğrencisinin çizdiği sekize benzer bir yol izleyerek bitirirdim yolu. ve bunu sadece ilk kar yağdığında yapardım.

sadece bir kez arkadaşlarımla gittim kuğulu parka. onda da sonradan ünlü olan bir kadın ve bir erkek kardeşler yanımıza geldi. erkek olan arkadaşımın gitarını alıp harikalar yaratırken kadın olan süzüm süzüm süzüldü sadece. sonra kadın şarkıcı oldu, erkek ne oldu bilmiyorum.

bunun dışında hep yalnız gittim. hep kar vardı gittiğimde. o yüzden kuğulu park benim zihnimde asla güneşli değildir. hep soğuktur, hep beyazdır ve öyle de kalacak.

kuğulu park'ta oturup düşünmek güzeldir. elbette kalabalık olmayan zamanlarda. hayatı sadece cep telefonu kamerasından gören ve anıları bu kutuya hapsetmekten keyif alan insanlar bazen çok rahatsız edici olabiliyor çünkü.

kuğulu park sakinken bir düşünce jeneratörüdür. zihninizi şehrin gürültüsünden yalıtıp kendi makineleşmiş sesleri ile baş başa bırakabilirsiniz. kuğulu park'ta çok öykü yazdım ben. hem de hiçbiri ankara ile ilgili bile değildi.

umarım yakın zamanda yeniden giderim, hazır havalar da soğumaya başlamışken. bu sefer yalnız gitmem, belki o zaman kar yağsa da o kadar yalnız ve o kadar soğuk olmaz canım kuğulu park.

mayıs haziran gibi ilk kez gitmistim
kahvem sigaram kitabım.
oturdum
mis gibiii

ankara avuntusu... eminim çok yaşanmışlıklar, hatıratlar vardır ama ben ilk gittiğimde bu ne lan?demiştim. kıç kadar bir yere su doldurmuşlar, içine de guş koymuşlar bu kadar.

sade görünümlü bir park olmasına rağmen bulunduğu yer itibarı ile ilgi gören,çoğu eski aşkların ilk buluşma noktası olarak seçilmiş mekandır.parktaki havuzun yanı sıra, çocuk oyun alanları ve atatürk bulvarı'na bakan kısmında bir kafeterya vardır.tarihi ve doğal güzelliği nedeniyle kültür bakanlığı ankara kültür ve tabiat varlıkları koruma kurulu tarafından sit alanı olarak belirlenmiştir.

eski havasından çok uzaklaştığını saklayamayan kuğulu park,şu sıralar suriyeli,afgan (mülteci demiyorum) vatandaşlarımızla dolu! ırkçılık yapmıyorum kesinlikle.her insan her şehirde, her noktada bulunup gezebilir.ben o hakkımdan vazgeçtim sadece, gitmiyorum artık.neden mi dersiniz?

gidip şöyle uzaktan bir incelerseniz anlayabilirsiniz sebebini.çankaya'nın titiz,saygılı,kibar,güler yüzlü insanları yerine,10 kişiden 5-6 sının suriyeli olduğu kafeteryalarda ve yürüyüş alanlarında artık insanın içi daralıyor.

20 sene önce kuğulu park'ı bu şekilde hayal bile edemezdik.

insanlar değişince,saygı sevgi,görgü,zarafet azalınca,aşklar da yalan oldu.
kuğulu park'ın eski güzelliği de...

önümüzdeki günlerde ufak bir ankara ziyareti yapmayı düşünüyorum. kuğulu park'ta oturup şarap+pilli bebek gibi bir planım var.

bir kadınla erkeğin birlikte oturduğunu gördüklerinde hemen tepelerinde biten çiçekçilerden temizlenmesi gereken mekân.

bir ara erkek arkadaşımla parkta oturma gafletinde bulunmuştuk. adam bize çiçek satmak için kendini yırttı. bizimki de "istemiyoruz yahu! zorla mı?" havasına girince ortam fena gerildi. kavga çıksaydı muhtemelen arkadaşları da oradan buradan çıkıp gelecek ve topluca linç edeceklerdi çocuğu. ısrarcılıkları nedeniyle bir daha da adım atmadık onunla birlikteyken o parka.

bunun dışında, çocukluğum, gençliğim ve sair ömrüm hep bu civarlarda geçtiği için artık fena hâlde alışkın olduğum bir yer. sık sık gördüğüm aşina bir sima gibi benim için. çok eski hâllerini de bilirim. parkın yukarı kısımlarının, bugün karum olan bölgenin kavaklıdere şaraplarının üzüm bağları olduğunu da hakiki yaşlılar hatırlar ancak.

parktaki kugularin başına bir iş gelmiyor oluşu hep garibime gitmiştir. 20 yıldır civarında yaşıyorum bir kere bile bir kugunun çalınıp göturüldüğünü duymadım, görmedim. acaba tıpkı balıklı göldeki balıklar gibi kutsal canlılar olarak mi goruyor halkımız.
hollanda'da bu tip parklardan kuğu çalıp satan bir bulgaristan türkü ile tanışmıştım. oralarda çok oluyor hırsızlık.

aşırı küçük bir park olup aşırı da kalabalık olan bir parktır.
ankaralıların su gördükleri yerleri doldurması çok garip. ufacık bir gölet yapmış kuğu koymuşlar ve sırf bu yüzden adım atılacak yer yok parkta.
allah yolunuzu özellikle de hafta sonu düşürmesin oraya

ördek de vardır ama kuğulu park denilmiştir.güvercin daha çoktur.ara sıra karga ve saksağan da uğrar.
beton yığını çorak ankara'da su gördüğümüz ender yerlerden olduğu için çullanırız iyi havalarda.

1958 yılında açılmış, onbin metrekare alana sahip küçük ama sevimli parktır. ankara'nın tarihinde önemli bir yer tutar. sadece kuğu değil, güvercinleri de meşhurdur. 2020 yılında budanan ağaçlar da yeşermiş, dimdik ayaktadır.

küçük olmasına rağmen içine girdiğinizde dört bir yanınızı huzurla çevreleyen ve ankara'da olan güzide bir park. bazı şeylerin pek abartılacak bir şeyi yoktur ama siz yine de seversiniz ya işte o şey bu park çoğu ankaralı için. banklardan birine oturup sadece kuğuları bile saatlerce izleyebiliyorsunuz hiçbir şey düşünmeden. daha ne olsun?

çok güzel bir park. şuan oturmaya gelince fark ettim ki yılbaşı için süsleyip ışıklandırmışlar, daha da güzel olmuş.

kuğu ve ördeklerin olduğu küçük bir göleti olan ufak bir park.
kuğuları görmek ve foto çekinmek adına güzel olabilir, ancak oturulacak vakit geçirilecek bir park değil.
çünkü çok küçük ve kalabalık.
oturmak için (bkz: seğmenler parkı) daha mantıklı.

kuğulu parkın kuğu dışında pek bir esprisi yok ancak tunalı, bestekar, tunus gibi popüler caddelerin yakınında bulunur.
bir yerden bir yere giderken dinlenilebilir.
karşısında d&r ve tchibo vardır, alt tarafında c'viz ve mado bulunur.
akün, şinasi ve çankaya sahnelerine yakındır.
karum, sheraton otel, hilton otel, seğmenler parkı gibi yerlere yakındır.
nusret'in ankara'daki tek şubesi de bu civarda.
(nusret çok ünlü değilken bile vardı burası, biraz ara sokakta kalıyor)

4 sene buraya yakın bir şirkette çalıştım.
her öğlen kuğulu'da veya seğmenler'de dolaşırdım.

ben pek bir albenisini göremedim ama orada yaşayan insanlar seviyorsa illaki bir olayı vardır. belki ankara da yaşamadığım için bana dümdüz bir park gibi gelmiştir, bilemiyorum. yine de bir yıldız korusu veya ulus parkı değildir bana göre.

ezhel'in ugruna sarki yazdigi park. evet.