kuzguncuk

kuzguncuk, boğaziçi anadolu kıyısında, üsküdar’dan karadeniz istikametine doğru ilk sırada gelen, etrafını koca çınarlar, yalılar ve ahşap evlerin süslediği, geleneksel boğaz yaşamını hissedeceğiniz renkli bir boğaz semti.



çınaraltı'nda boğaz'a karşı çay ve simit..
ara sokaklarında kaybolurken çıkar karşınıza kuzguncuk bostanı..
tarihi evleri, çikolatası kahvesi derken tüm samimiyetiyle karşınızda bir nostaji semti.

ah o sokaklarda kahve içişler ,gülüşler doyasıya dostlarla sohbetler üsküdar’ın içinde havası farklı yer .

istanbul'un üsküdar ilçesine bağlı en güzel mahallelerden biri. adaları andıran bir atmosferi vardır. birçok diziye ev sahipliği yapmıştır. galatasaray şampiyon olduğunda her yer galatasaray bayrakları ile süslenir. bu başka takımlar için de muhtemelen aynıdır, ne tesadüfse hep de galatasaray şampiyon olduğunda yolum düşmüştür. bu nostaljik mahallede 3 dinin ibadethanesi yanyanadır ve kimse birbirine saygısızlık etmez. önce türkiye'mize, sonra bütün dünyaya örnek olması gereken medeni bir yerdir. perran kutman'ın en önemli 2 dizisi perihan abla ve hayat bilgisi burada çekilmiştir. atatürkçü hanımefendi ve beyefendilerin ikamet ettiği bu güzel mahalleye sevgiler.

bir sakini olmayı hayal ettiğim semttir.

üsküdar'ın en güzel semti. eğer icadiye'den iniyorsanız sizi sokağa taşan türlü türlü meyve ağaçları ile karşılar bahçeli evleri. çekinmeden tadabilirsiniz.

vişnesi ile meşhurdur. *

(bkz: kuzguncuktaki vişne)

gençlik zamanlarımızda her hafta sonu öğlenden akşama boğazı manzarasında rakıları yuvarladığımız balıkçı ismet'in yer aldığı semt.

bir tarafta dar sokakları, bir tarafta hacivat-karagözü hatırlatan cumbalı evleri, bir tarafta yan yana duran kiliseleri, sinagogları, camileri, bir tarafta karadenizli hemşerilerimin fırınları, kahvehaneleri bana olması gereken ütopya bu olsa gerek dedirtir.

direksiyon elime geçtikçe uğradığım, dar sokaklarından yürüyüp, dik merdivenlerine tırmandığım, istanbul'u izlediğim yerdir.

istanbul'un eski günlerinin kısmen de olsa yaşanabileceği bir boğaz semti. sokakları tiyatro dekorlarını andıran renkli evlerle süslü.

1980'lerin ünlü trt dizisi perihan abla dizisinin çekildiği semt.

hafta sonu uzak durulması gereken yerlerin başında gelmektedir. yıllardır çek çek bitiremediler kuzguncuk sokaklarının fotoğraflarını. ha ben metre karede kırk kişi ile kıç kıça olmaktan memnunum derseniz tercih sizin.

istanbul'un en masalsı semtidir. gezerken masalın serüvene atılacak kahramaniymissiniz gibi hissettiriyor. renkli evleri beni 8 sene önce yaptığım italya turuna götürdü. (bkz: burano adası)

cami, kilise ve sinagogu bir arada görebileceğiniz ender yerlerdendir.

aramızda bazılarının ilgili yerde vişne olduğunu iddia ettiği semt..

sokakların da masal diyarında dolaşıyormuş hissiyatı oluşan şirin mi şirin semt.

her duyduğumda bana şu ponçik yazarımızı hatırlatır.

(bkz: ismet baba)

istanbul'un eski ve popüler semtlerindendir.

10 kadar eski ahşap ev ve cami-kilise ve sinagog hariç hiç bir özelliği olmayan boş beleş semttir ,muhabbet edecek insan bulamazsınız ,sahili de yoktur, küçük bir park ve kayıkhane denilen yer. iskelesi güzeldi şu an cafe yapmışlar yapmasalar da olurdu , iskelenin önünde ki fırın harika idi kapandı istanbul'un en iyi kol böreğini yapardı 30 senedir kapalı. ismet baba restoran var eskiden giderdik şimdi tadı tuzu kalmadı .
yazdığım 2-3 yer haricinde bir tek ismet baba var artık ,ne yemek yiyecek ne içilecek ne oturulacak ne muhabbet edilecek semttir , insanı da soğuktur , çoğu kastamonuludur.
üç beş götünde don olmayan cahil entel dantel ,kuzguncuk'ta saçma sapan yerler açtı,bir iki de sanat galerisi ki sanattan muaf o kadar.
can yücel ölmesen parkın yanında ki kafede saçmalardı ,ağzından küfür eksik olmaz yaşlıdır ses etmezdik ,birde üç beş oyuncu kendinden menkul ,sarhoşluktan yerlerde sürünürler.
ben 68 yaşındayım ayak üstü arada takıldığımız yer ,bir tane arkadaşım yoktur kuzfguncuk'ta ki icadiye'nin şu an en eskilerindenim .
boş beleş semt.

istanbul'un en sevdiğim semti.
sene '99 üniversitede proje dersinde o bölgeyi vermişlerdi çalışmamız için. bostanın hemen karşısında bir arazi seçmiştim. haftalarca beşiktaş'tan patpata binip üsküdar'a geçip gitmiştim ve proje bahane tabi, deli gibi sokaklarında dolaşmıştım. of ya. şimdilerde nasıl bilmiyorum.