minimal yaşam tarzı

karavan hayatı buna örnek olabilir. yalnız sıkıntı şu. o hayatı yaşamak için hatrı sayılır para lazım. onunda önlemini almışlar. düşmüşüz bir kere mafyanın eline. soğan ekmek yiyip mutlu olmak bile şartlara bağlı.

eşyalar mı size sahip, siz mi eşyalara sahipsiniz sorusuna ben eşyalara sahibim diyen bir yaşam tarzı. kabullenmek istemesem de kıyafetlerim, kremlerim, parfümlerim, kitaplarım, koltuğum hepsi bana sahip. umarım bir gün sadece küçük bir sırt çantası ile evimden çıkıp gidebilecek kadar özgür hissederim kendimi.

arkadaşlar benim ilk kelimelerim coca (kola) ve dodo (ronald mcdonald) ve hayattaki her bağım eşyalar üstüne kurulu. en sevdiğim çizgi filmler müzikler çocukluğum disney. kısacası ben kapitalizmin çocuğu olmuşum. he ama böyle olduğuma mutlu muyum mutluyum. bazı noktalarda hayaller örneğin minimalim. minimalist yaşam tarzını da öğrenmeye çalışıyorum elbette ama doğama ters düşüyor şimdilik.

düşünüyorum ama minimal olmak için bile bir şeyler almaya ihtiyacım var. belgeseller vs bize minimalizm yolunun beyaz mobilya ve hasır eşyalardan geçtiğini gösteriyor. bunlar bende yoksa ben kendimi nasıl minimalist hissedicem. bu nasıl bir zıtlıktır?

bizler için uygulaması çok zor çünkü ortalama duruma sahip ailelerin bile evinde gereğinden fazla eşya var. bu eşyaları almak için ömür tüketmek de cabası. sanki evde eşyalar yaşıyor da biz misafir gibiyiz...

tüm hayatı sade yaşamak anlamındadır. az eşya, az iş, az insan, az çöp vb. tanımlarda denk geldiğim, kot pantolonun her serisinin her rengini alan arkadaşı saymazsak, öyle çılgınca satın alan ve tüketen durumda olmayan bir ülkeyiz. herkes alış verişte f-p gözetir. zengin insanlar, koçlar sabancılar da, buna dikkat eder. belki cicişler etmiyor olabilirler. çünkü çok ve hızlı tüketim, bir noktada doyuma ulaşır, insan gerçekten seçerek ve ihtiyacına dönük alış veriş yapar.
bizim ülkedeki tüketim sevdasının sebebiyle doğu bloğu ülkelerininki aynı. uzak doğu ülkelerinde minimal yaşam tarzının olması da kalabalık nüfusla ilgili. yüceltiliyor, pekiştiriliyor ve zamanla kültür haline geliyor.
sahip olmak bize kendimizi güvende hissettirdiği için bu yaşam tarzını iki grup insan gerçekten uygulayabilir:
1. istediği anda istediği her şeye ulaşabileceğinden kesinlikle emin olanlar. muhtemelen kuşaklar boyunca zengindir ya da beyninin ilkel insandan miras sürüngen beyin kısmını aldırmıştır.
2. cimridir, aradığı kılıfı bulmuştur.

ruhun dingin ve huzurlu olması için gereksiz kalabalıktan (insan, eşya) uzak durarak yaşaması.

türkiyede herkesin yavaş yavaş geçtiği yaşam biçimi.
ama kendi isteğimizle değil tabiki...

üç beş tane sözde wikipedia makalesini referans gösterip, "bilgili" etiketi altında kendini pazarlamaya çalışanların saçma sapan yorumlar yaptığı felsefi akım, yaşam formatı.

minimalizm, her şeyden önce "bilinçli yalnızlık" ile başlar ve birincil hedef budur. "az insan, çok huzur." söylemi her ne kadar arabesk bir vaaz olsa da, felsefi düzlemde en temel açıklama ve izahı budur; ve doğrudur.

boş iş olduğunu düşündüğüm eylem.

insan sosyal bir varlıktır. ve üretim, tüketime açtır.

yaptığı yüz kavanoz salçayı istiflemek için balkonu mutfağa katan türk milletinin ancak özenti özenti taklidini yapabileceği yaşam tarzı. bir de algılamada da bir sıkıntı var sanki bütün olay pastel renklere bürünmekmiş gibi minimal hayat tarzına geçiş 101: beyaz/bej l koltuk üstüne püsküllü koltuk şalı, mümkünse en pahalısından.

fukaralıktan zorunlu olarak yaşadığım tarzdır. eskiden eve gelenler "ay ne kadar az eşyan var" falan deyince "param yok" diyordum. şimdi; "minimal yaşamaya çalışıyorum, sahip oldukların bir zaman sonra sana sahip oluyor, kendime daha fazla yaşam alanı bırakıyorum " falan diyorum. (daha fazla alan bırakınca ne yapacaksam artık)

fazla eşyalar gereksiz ve yüktür, dursa bile bir köşede yer kaplar, göz yorar - farkında olmasanız bile.


hiçbirimiz gerekli olan şeyi kullanmayalım yada mandıra filazofu gibi telefon vs olmasın demiyoruz.

sadece gerekeni, gerektiği kadar kullanalım diyoruz ki tüm tasavvuf larda da bu görüş de var .

fazlalık zarardır bize göre.


kardeşimin mesela nerden baksan 50 t-shirt ü var, neye gerek, çoğunu hiç giymedi bile, sadece yer kaplıyor.

ihtiyacımızdan fazlası sadece zarar, gereksiz yok yere.

kitaplar hariç hiçbir şeyin çokluğunu mantıklı bulmuyorum. felsefesini destekleyen düşünce yapısı.

çok olması gereken tek şey kitaplardır. onlar çok olduğunda gerisi zaten gelecektir.

burdaki minimal den kasıt nedir ? mesela ufak bir ev,ufak bir araba mı ? çünkü yazılanları okudum,bir birey laf arasında levi’s kot giydiğini tüm serileri aldığını falan söylemiş. (bkz: kendini zengin gösterme çabaları) varoşluk bu bildiğin ya. marka detayına ne gerek var değil mi ? şey var ya ‘kardeeşiiimmm aynen nike 900 liraya aldım’ ondan farkı yok yani. eğer bir avrupa ülkesinde yaşıyorsanız çok güzel minimal yaşarsınız,fazla harcamanız olmaz. fakat türkiye’de yaşıyorsanız ‘ayyy ayşe levi’s kotlarımdan vazgeçemiyorum,minimal yaşam tarzına geçemiyorum’ muhabbetlerine denk gelmeniz olası.

evinizdeki fazlalılları dolap, gardrops, dekopaj, letgo gibi sitelerden satarak ulaşabileceğiniz hayat tarzıdır.

" kapitalizim önce ihtiyaç hissettirip aldırır. sonra fazlalık diye attırır " sözünden yola çıkarak parlatmaya çalışıldığını düşündüğüm akım. eğer en baştan bu mantıkla başlanacaksa * güzel desteklediğim akımdır. işe atmaktan başlıyorsanız bilin ki kapitalizmin kölesi olmuşsunuz. eğer almamaktan başlıyorsanız bu öğretiyi doğru anlamışsınız efenim.
edit:kapitalizm yaşatır diyen arkadaşa saygılarımla. *

yanlış değerlendirildiğini düşündüğüm tarzdır.
minimal yaşıyorum diyenler, kusura bakmasınlar ama, bok gibi yaşıyorlar. minimal, sade yaşam tarzı o değil. sade yaşam gereksiz* şeylerden kurtulmaktır hayatınızın her alanında, evdeki eşyaları azaltmak değil. he, evde gereksiz eşya varsa elbette kurtulun ondan, zira yüktür o. ama sadelik adı altında bomboşlukta* yaşamaya çalışmayın lütfen.

bir eve/odaya girince eşyalardan soyutlanıp karşındaki insanı odak noktası yapabiliyorsan, ne ala. mesela mutfağa girince, tezgahı bomboş olan ve dolapları açtığında sayılı olarak bulunan tabak ve bardakların olması bana inanılmaz rahatlatıcı geliyor. öyle sıkış pıkış mobilyaların ve eşyaların olduğu yer hem ruha hem göze zarar.