mükemmeliyetçilik

bu lanet gibi bir şey. işte bu zorunlu, hayatım için zorunlu hatta bazen duygularım için bile.
tek taviz verdiğim şey ise insanlar, bundaki mükemmeliyetçiliğim kusursuzluğu değil (insanlarda bu hiç tutmaz. bunun arayışı sizi kendinize bile ulaştırmaz. yani kendinizi kandırırsınız ve asla gerçek olmayan bir şey peşinde koşarsınız.) kusurlara dayanan mükemmelliyet. kusursuz çoğu şey mükemmel olabilir bu zaten çok basit.
asıl olay kusurlu mükemmel olmada. :) mükemmelliyetçiliğe biraz ters düşebilir belki ama gerçekçilik barındıran ve zor olan benim için bu. insan olma anlayışımda bile mükemmelliyetçiyim. tepeden tırnağa bununla kuşatılmışım sanki. ama insanlarda zor ve gerçek olanı istiyorum. kusurların bozmaya cüret bile edemediği ve edemeyeceği bir mükemmellik. :) bunu bulmak zor ve günümüzde çok ender. çünkü insanlar kusurlarını güzelleştirmek yerine yok etmek istiyor. mükemmel anlayışları iş ve işleyişteki o kusursuzluk? ve bunu genel olarak sadece dışları için yapıyorlar. asıl sevgi ve güzellik anlayışının o kusurları bile bir mükemmelliğin bir parçası sayacağından bir haberler. bunun da sebebi sadece bakmaları. ama görmek önemli. yüzeysellikten, genellikten, acelelikten, gelişi güzellikten vs. inip derinlikle buluşmak gerekiyor.
dışı mükemmel görünenlerin çoğu bana vasat geliyor. statüsü zirve ve görünüşü iyi ama mükemmelliyetçiliğimden uzakta kalıyor. dıştaki güzelliğini içimdeki hislerde sağlayamıyor?
güzellik anlayışımın o özelliklerle ilgili olmayışı da olabilir veya değerli gelmeyişleri...
bu arada o zorluğu aşmış gibi yapan bir kişi vardı sadece. durumun vahimliğine bakın. sahtesi bile 1, gerçeği için başka dünyalara bakmam lazım. bakıyorum da, bu yüzden kitaplardan çıkamıyorum...

bırakın dağınık kalsın yoksa siz dağılırsınız. yine de siz bilirsiniz. uzun yıllar öyle mükemmel gitmiyor demedi demeyin

en kötü huyumdur.
ne yaparsam yapayım hep eksik buluyorum kendimi. daha iyisi olmalı diye düşünmek insanı mahvediyor.

aslında olsa çok güzel bir şey ama dünya gibi bir yerde imkanı olmayan bir şey olduğu için iyi güzel şeyleri de bozarak beraberinde huzursuzluğu da getirebilen bir durum , özellikle ilişki konusunda...

fıtrat gereği öyle yaratılmış olandır. ister istemez mükemmele ulaşmak için uğraşır. kendine ne kadar telkinde bulunsa da işe yaramaz. kendisiyle kavga eder ama nafile. sonra kendini böyle kabul eder. mükemmele ulaşmaktan vazgeçmek yerine tamamıyla kendini ona kaptırır.
(bkz: ben değil bir arkadaş)

mutsuzluk sebebi.

yolun başında hedef mükemmel ise sonuç kötüdür. kesinlikle insanları hayalleri konusunda yanlış yönlendirir, hayatı çok zorlaştırır.

biraz yanlış davranmak bize rahatlık sağlar, bunun nedeni mükemmel denen şeyden yoksunluğumuzdur. antik topluluklar tapınak yaparken bir köşesini eksik bırakırlardı bu bile yüzyıllık birikimin neticesini gösterir.

şimdi bizim sunum ödevi var, benim arkadaşlar pek önemsemeden yaptılar bir şeyler ve ben dahil bir kaç kişi kaldı yapacak olan. ben kusursuz bir iş çıkarmak istiyorum. bu yüzden şimdi en fazla 1 saate bitireceğim slayt için gidip 6-7 saat ileri seviye powerpoint dersi izleyeceğim. kısa vadede aptalca olsada uzun vadede yine slaytlar yapacağımız için o bilgide bende olacağından bir yatırım gibi olacak. hem iş dünyasında da işime yarar belki sunum yaparsam. aslında tüm üniversite döneminde yapacağım slaytlar 5 saati bile bulmaz muhtemelen ama işte benim mükemmeliyetçi ruhum rahat etmez ortaya güzel iş çıkarmazsa. iyi ki dijital olacak bu arada , çünkü zamanında fiziksel a4 kağıdına yazdığım projeler vardı, en ufak kalem ve silgi izi olmasın diye sonuna geldiğim a4 de ufak bir hata olursa yırtıp atıyordum. ve 1 sayfa 1 saatimi alıyordu, toplam 20 den fazlaydı yaptığım sayfa.
biraz psikopat olabilirim katılıyorum.

yeterince iyi işimi çözüyor mu?
ben ona bakarım.

mükemmelin peşinde tükendikten sonra yeterince iyiye de ulaşamaz insan.

iyinin düşmanıdır, 2 aydır üzerine çalıştığım projeyi hala yayınlayamadım mesela ve geçen ironik şekilde youtube a girince normalde olmaması gereken bir htlm etiketi hatası ile karşılaştım, youtube da bile pürüzler oluyorsa bu işin doğasında var yani ne kadar mükemmel olmaya çalışırsan çalış hatalar olacak.

başımdaki en kötü lanet .s .s .s
şaka şaka. kendisini allah sanalım isteyen herkes böyle diyor ya, en büyük kusurlarım diye bi başlıyor, kendini övüyor da övüyor :d. ben de öyle yapayım dedim.

obsesyonla alakalı düşüncelerim bu konu için de geçerli. bence ayarı kaçırmadığımız sürece süper bir şey. insanın zaten mükemmel olması imkansız. en azından onu hedeflemek vasat üstü işler çıkarıyor ortaya.

bu mükemmeliyetçilik elinizi kolunuzu bağlayıp sizi eylemsiz kılıyorsa o zaman mükemmeliyetçilik sandığınız şey başarısızlık korkusu da olabilir. bi daha bakılmasını tavsiye ederim.