mükemmeliyetçilik

bu lanet gibi bir şey. işte bu zorunlu, hayatım için zorunlu hatta bazen duygularım için bile.
tek taviz verdiğim şey ise insanlar, bundaki mükemmeliyetçiliğim kusursuzluğu değil (insanlarda bu hiç tutmaz. bunun arayışı sizi kendinize bile ulaştırmaz. yani kendinizi kandırırsınız ve asla gerçek olmayan bir şey peşinde koşarsınız.) kusurlara dayanan mükemmelliyet. kusursuz çoğu şey mükemmel olabilir bu zaten çok basit.
asıl olay kusurlu mükemmel olmada. :) mükemmelliyetçiliğe biraz ters düşebilir belki ama gerçekçilik barındıran ve zor olan benim için bu. insan olma anlayışımda bile mükemmelliyetçiyim. tepeden tırnağa bununla kuşatılmışım sanki. ama insanlarda zor ve gerçek olanı istiyorum. kusurların bozmaya cüret bile edemediği ve edemeyeceği bir mükemmellik. :) bunu bulmak zor ve günümüzde çok ender. çünkü insanlar kusurlarını güzelleştirmek yerine yok etmek istiyor. mükemmel anlayışları iş ve işleyişteki o kusursuzluk? ve bunu genel olarak sadece dışları için yapıyorlar. asıl sevgi ve güzellik anlayışının o kusurları bile bir mükemmelliğin bir parçası sayacağından bir haberler. bunun da sebebi sadece bakmaları. ama görmek önemli. yüzeysellikten, genellikten, acelelikten, gelişi güzellikten vs. inip derinlikle buluşmak gerekiyor.
dışı mükemmel görünenlerin çoğu bana vasat geliyor. statüsü zirve ve görünüşü iyi ama mükemmelliyetçiliğimden uzakta kalıyor. dıştaki güzelliğini içimdeki hislerde sağlayamıyor?
güzellik anlayışımın o özelliklerle ilgili olmayışı da olabilir veya değerli gelmeyişleri...
bu arada o zorluğu aşmış gibi yapan bir kişi vardı sadece. durumun vahimliğine bakın. sahtesi bile 1, gerçeği için başka dünyalara bakmam lazım. bakıyorum da, bu yüzden kitaplardan çıkamıyorum...

bırakın dağınık kalsın yoksa siz dağılırsınız. yine de siz bilirsiniz. uzun yıllar öyle mükemmel gitmiyor demedi demeyin

en kötü huyumdur.
ne yaparsam yapayım hep eksik buluyorum kendimi. daha iyisi olmalı diye düşünmek insanı mahvediyor.

aslında olsa çok güzel bir şey ama dünya gibi bir yerde imkanı olmayan bir şey olduğu için iyi güzel şeyleri de bozarak beraberinde huzursuzluğu da getirebilen bir durum , özellikle ilişki konusunda...

fıtrat gereği öyle yaratılmış olandır. ister istemez mükemmele ulaşmak için uğraşır. kendine ne kadar telkinde bulunsa da işe yaramaz. kendisiyle kavga eder ama nafile. sonra kendini böyle kabul eder. mükemmele ulaşmaktan vazgeçmek yerine tamamıyla kendini ona kaptırır.
(bkz: ben değil bir arkadaş)

mutsuzluk sebebi.

yolun başında hedef mükemmel ise sonuç kötüdür. kesinlikle insanları hayalleri konusunda yanlış yönlendirir, hayatı çok zorlaştırır.

biraz yanlış davranmak bize rahatlık sağlar, bunun nedeni mükemmel denen şeyden yoksunluğumuzdur. antik topluluklar tapınak yaparken bir köşesini eksik bırakırlardı bu bile yüzyıllık birikimin neticesini gösterir.