müslüm gürses

cover yapmaya başladıktan sonra enteresan bir kitle edindi kendine. tarzı da değişti. eski ağır arabeski de bırakıp daha soft işler yapmaya başladı. ben bile hiç tarzım olmamasına rağmen bir çok şarkısını bilirim.

hayatı da gerçekten çok acı. bir çok yerde okumuştum hayatını. etkilenmemek mümkün değil. cenazesi olduğunda tesadüfen teşvikiye tarafındayım. maç günü gibi inanılmaz bir kalabalık vardı.

müslüm gürses aslında semiyotik bağlamda incelenebilecek bir karakterdir. barthes'ın gösterge kavramını ele alırsak (gösteren ve gösterilen arasındaki bağdır bu) müslüm gürses bir zamanlar arabeskin kralı olarak bir göstergeye sahipken bu hayatının son dönemlerinde kendi orjinal kitlesine neredeyse tamamen ters bir kitleye hitap etmeye başlayan bir niteliğe bürünmüştür. aslında burada bir nevi baudrillardsal biçimde tüketim toplumu ile gereken bir simülakraya dönüşmüştür denilebilir - zira kendi özüne, eğer bu bir realite olarak kabul edilebilirse yani, yabancılaşmış ama bu yabancılaşması hipergerçekçi kapitalist toplum dahilinde tüketilebilir bir kültür ürününe dönüşebildiği için devamı da gelmiştir.

istemezdi acılarını şarkılarındaki yorumuna yansıttığında, başkalarının da canı kendi gibi yansın.

kendi deyimiyle babası hiç olmadı, babasını baba görmedi malum sebepten ötürü, lakin o herkesin babası oldu.

var mıdır tek bir müslüm gürses şarkısı dinlememiş insan? o şarkıda, o yorumda kendini bulmamış insan? ne kadar uçlarda yaşayan insan gördüm, ne kadar üstü başı fevk, yaşantısı fevk, ağzı ingiliz aksânı, bilirler bir müslüm gürses şarkısı.

türkiye'de yaşayıp, gerçeklikten kopamazsın. bu ülkede hayat arabesk, tecrübelerimiz arabesk, sevdalarımız arabesk, bu kadar arabesklik içindeyken, yok sayılmaz müslüm gürses.

defalarca yazarım, her gün yazarım, ayrı ayrı şeyler, bir papağan gibi değil, her gün farklı halini yazarım istesem.

rahmetli özcan amcamın ölümüne ne kadar yabancıysa benliğim, müslüm baba'nın ölümüne de bir o kadar yabancı.

çocuksu gülüşü hep kalbimde.

o çocuk gülüşün aklımdan gitmez
yalvarsam tanrı'ya yazımı silmez
boşalan kadehler teselli etmez
ayrıldık sevgilim doymadım sana

babadan vücut çalımı.
rahmetli babannnemin yanında bana içki ikram edilinceki halim;

dinleyen kişilerle aramda daha yakın bir bağ oluyor ama bu kişilere de bağlı tabii

otuzlu yaşlara dek sevemediğim, sonrasındaysa, asla duymayacak olmasına rağmen bu kendimi bilmezliğim yüzünden hep içimden özür dilediğimdir.
seni sevmek için, acı çekmek lazımmış; bilemedim.

go.4vio.com/4d2449b

biz ona baba diyoruz çünkü acılarımızı en iyi anlatan, halimizden en iyi anlayan o. sanki şarkılarıyla bize sarılıp varlığını hissettiriyor. bizi anlıyor çünkü acıyı çok iyi tanıyor. acı müslüm gürsesin küçükken tanıştığı kötü bir dost gibi. hayatı boyunca sınanmış ama o yine iyi olmayı seçmiş. iyi olmayı ve iyileştirmeyi... bunu öyle güzel yapıyor ki... bizde bu yüzden şarkılarda kendimizi bulduğumuz o anlarda müslüm gürsesi de hatırlayalım. çünkü o unutulmaya layık olmayan büyük bir sanatçı.

daha ben ilkokul çağında seninle tanıştım, esrarlı gözler'inle, ilk sevdamın gözyaşı seninle döküldü, sonuncusu da seninle döküldü.

seni biz' varoş' diye yaftalanırken de dinlerdik, ne güzel ki, seni tanımışım.

özlüyoruz.

ruhun şâd olsun, bıraktığın şarkılar bize emanet. biz dinleyip, paylaşacağız.

yaşanmadan geçen yıllar utansın.

3 mart vefat yıl dönümü de rahmetle anıyorum...

her şeyde sen varsın unutamadık

arabeskin efendisi

ne olursa olsun öyle ya da böyle türkiye'nin gönlünü çelmis, dertlerine ortak olmuş usta bir yorumcu idi. yattığı yerden nur eksik olmasın.

7 mayıs 1953’te doğan ve 3 mart 2013’de kaybettiğimiz, bugün 9. vefat yıl dönümünde andığımız türk arabesk müziği'nin baba lakaplı sanatçısı... mekanı cennet, yattığı yer nur olsun...

1980 ve 90'lı yıllarda dinleyenleri konserlerindeki jilet durumundan çoğu zaman ötekileştirilmiş ancak 2000’li yıllarda repertuarına bazı pop ve rock tarzı şarkıları katması toplumun çok büyük kesimi tarafından dinlenmesini sağlamıştır. vefatının üzerinden geçen 9 yılda halen çok fazla sevilip çok fazla da dinlenen sanatçıdır müslüm gürses. arabesk müziğine onun gibisi gelmemiş, gelmeyecektir de. 2018 yılında senaryosunu hakan günday’ın kaleme aldığı hayatını anlatan müslüm filmi yedi haftada 6 milyondan fazla kişi tarafından izlenerek yılın en çok izlenen 10 filminden biri olmuştur. hatta son yıllarda pek çok stadyumda şarkıları binlerce kişi tarafından hep bir ağızdan söylenmektedir buradan. sanırım şarkılarında hayatlarının belli döneminde yaşadığı hislere karşılık gelen sözler bulmayan, dinledikçe o günleri hatırlamayan yad etmeyen de yoktur. hatta bazı sözler vardır ki insanın ömründen bir 10 yıl alır götürür bir daha da geri getirmez… ne diyor peki baba;




haa unutmadan yakarsa dünyayı garipler yakar...

ses açtık susuyoruz... saygıyla eğiliyoruz...

nedense kendisini pek sevmem.

yani insanlara sempatik gelse de , müziği ve kendisi benimle eşleşmiyor.bir tek nilüfer parçasını dinlerim o kadar ama bu kendisine saygı duymayacağım anlamına gelmiyor.

hayatının kolay olmadığını öğrenme şansım oldu. bunca seveni var.iyi bir sanatçı.yıllarını sanatına ve sevenlerine vermiş.

ben bu adamın sesini duyduğumda içesim geliyor, tribe girdim yemin ederim.

boş yere jiletci olmamışlar zamanında. ah be baba, yaramıza tuz basıyorsun.

#1319897 no.lu entryde nefretle yadedilen rahmetli sanatçı.

bugüne kadar, ölen bir rock sanatçısının arkasından böyle hakaretler eden arabesk sever gördünüz mü? ya rock kafalı olmak böyle bir şey miymiş?

kendini müziksever sanan bazı dallamalar ölen bir kişinin ardından neler söyleyebiliyor, görüyoruz. kültürüne de yabancı belli ki.

bizde ölenin arkasından kötü söylenmez.