necmettin erbakan

aramızdan ayrılalı 10 yıl oldu. allah rahmet eylesin. ben ondan razıydım, allah da razı olsun.

sağına tayyip erdoğan'ı, soluna melih gökçek'i alarak zilyon tane miting'e çıkmış bir kişiydi işte daha ne diyim.

bir tane hayırlı adam çıkmaz mi etrafinda, çıkmamış.

kendisini muhalif olarak tanımlayıp, bu adam hakkında "ecevit ile olan atışmalarındaki üsluba, saygıya ve nezakete bak ağbi" veya "adam bölümünü birincilikle bitirmiş ağbi" deyip öven insanlar, ekseriyetle muhafazakar bir aileden geliyordur. hiç sekmez.

(bkz: refahmatik)

erbakan hayranlığını hiç anlayabilmiş değilim. adam bildiğin paranoid. yok siyonistler geliyooor. yok yahudiler şöyle yapıyor diye diye resmen türk sağının psikolojisini bozdu. dâhi falan da değildir bu arada alt tarafı kalburüstü bir mühendistir. hiçbir mühendis de iyi siyasetçi olamaz zaten. maymundan insan olmaz diyerek de bilim konusunda cehaletini* belli etmiştir ayrıca. ne profesörler ne müfettişler gördük bu ülkede bu da onlardan birisiydi işte. bugünkü siyasal islamcıların ve akp'nin babası da değildir. olsa olsa siyasal islam'ın devamıdır. sadece örgütlemiştir. siyasal islam'ı çok yakın tarihte arıyorsunuz fakat bu iş yavuz sultan selim'e, nizamülmülk'lere dayanır bu topraklarda. siyasetname falan okuyun.

türkiye'ye damgasını vurabilecek bir yoneticiydi.

toprağı bol olsun.

onun gibi değerli çok insan gelmiştir ama bundan sonra onun gibi değerli bir insan gelir mi bilmem.

kilolarca altını olan ve "mülk allah'ındır" mottosuna sahip mümin.

hiç bir dinciyi övmeyin.
her biri ayrı bir tehlike.

çok değil biraz marksizme meyli olsa, siyonizm ve dünyayı yöneten ailelerin yaşayan birer mit değil aslında içinde bulunduğumuz sistemin yapısal bir çelişkisinden kaynaklanan basit figürler olduğunu, konunun küresel egemenler değil egemenliğin kendisi olduğunu görecekti. göremedi. islam imparatorluğu romantizmi buna engeldi.

rockefeller, rotschild, soros, falan denirken bezos, zuckerberg, tim cook gibi adamlar dünyanın anasını omuzladılar ve soğuk savaş paranoyalarına sıkı sıkıya tutunan tüm ideolojiler, günümüzün yepyeni dünyasının ürettiği yumuşak tiranları ıskaladı.

erbakan'ı severim.

ama iyi lider değil iyi ikinci adam olabilecek biridir bence. ideoloji yapmasındansa, sisteme karşı teknik çareler üretmesi benim tercihim olurdu ve zaten güçlü olan yönü de oydu. misal yolsuzluğu bitirebilirdi. zengin / fakir, işçi / sermaye arasındaki uçuruma (devrimci denemez ama reformist denebilir) sistemin kökencesine müdahale edememesine karşın, oyunun kuralları içerisinde kalmak kaydıyla çok iyi müdahalelerde bulunabilirdi.

yeter miydi? asla yetmezdi. ama soğuk savaş travmalarına saplanıp kalmış iki kutuplu dünya algısından vazgeçebilseydi, vizyoner bir lider olabilirdi.

olabildi mi? olamadı. sadece tartışılan biri olabildi. sırf kötü ya da beceriksiz olsa tartışmaz, adını koyar geçerdik. sırf iyi ve mahir biri olsa zaten kahraman olurdu. o ikisinin arasında bir yerde, günahıyla sevabıyla tarihimizde yerini aldı ve gitti.

siyasal islâm'ın yetiştirdiği ilk ve tek devlet adamı. adam kayırma, kendine yakın şirketlere para yedirme, batıya sırt dönme velhasıl türkiye'nin yeni rejiminin bir çok fonksiyonu kendi iktidarı döneminde atılmaya başlanmıştır. kimi tv programlarından 28 şubat öyle bir anlatılıyor ki insan şöyle diyor "yahu bu masum insanlardan neden bu kadar korkmuşuz ki?" sosyal ve siyasal olarak o döneme gelinen sürecin içindeki biri ile dışındaki birinin olaya bakışı çok farklı. kendisinin ve siyasasının türkiye için bir geleceği ne yazıkki yoktu. yukarıda marksizm falan denmiş ama erbakan'ın siyaseti sözde yeşil sosyalizmdi. ecevit ile ana konularda anlaşıyorlardı ki zaten koalisyon bile kurdular. kanaatimce korkulan kendisi değil kendisinin arkasında yuvalanan tarikatçı dediğimiz yapılardı. bu yapıların gerekli desteği gördüklerinde ne kadar güçlü olduğunu da yakın tarihimize bakarak anlayabilirsiniz.

amerika'nın yugoslavya'yı bölme planlarında islamcı militanları destekleyerek rol almış, rolü bitince de sahneyi talebelerine devretmiş aşırı sağcı figür.

ruhu şad olsun onun bu ülkeye yaptığını daha kimse yapamadı.

argonomi, onedio gibi satılık medya kanallarından türkiye cumhuriyeti siyaset tarihi öğrenilmez. wikipedia'da kaynak gösterilerek hayatı ve ideolojisi çok güzel anlatılan gerici, laiklik karşıtı, sinoplu olmasına rağmen sağcıların kalesi konya'dan milletvekili seçilen, iran ruhullah humeyni özenen, d8 islam ülkeleri örgütünü kuran, akp'nin kökü siyasi lider. hep siyasetten el çektirilmek istenmiştir, siyaset yasakları verilmiş ama isviçre'ye gidip geldikten sonra babacan ailesinin, gül ailesinin ve erdoğan ailesinin yıldızı parlamıştır.

öyleyse akp'nin kökü necmettin erdoğan'ı inceleyelim
#rehber #tematik #necmettinerbakan #irtica #özgürbasın

- milli görüş hareketi lideri necmettin erbakan -

necmettin erbakan ümmetçi, arap yanlısı, şeriatçı, lailik düşmanı olduğu için kurduğu partiler hep kapatıldı. ancak her defasında sağcıların oylarını aldı ve meclise girdi. laiklik karşıtı gösterilere destek verdiği, kurduğu partinin irticai bir örgüt yapısı olduğu gerekçesiyle 12 eylül darbesinden sonra yargılandı ve 1982 anayasası gereğinde 10 yıl siyaset yasağı cezası aldı. 6 eylül 1987 anayasası halk referandumu onaylanınca siyaset yasağı kalktı. necmettin erbakan 1987’de refah partisi genel başkanı seçildi ve 1991 yılında yine konya’dan milletvekili seçildi. 1995 seçimlerinde refah partisi, anap ve doğru yol partisi koalisyon hükümeti yolsuzluk soruşturmalarıyla sarsıldı. kontra atak olarak doğru yol partisi ile refah partisi, refahyol adıyla birleşti ve koalisyon refahyol hükümetinin başbakanı necmettin erbakan oldu.

refahyol hükümeti döneminde sokak gösterilerinde ülkenin kurucu lideri atatürk’e hakaretler ediliyor, bazı milletvekilleri açık açık laiklik karşıtı söylemlerde bulunuyordu. (aaa ne tesadüf, tayyip döneminde de aynıları oluyor yav ama artık adı (gbkz: ifade özgürlüğü) )
refahyol hükümeti, gelişmekte olan ülkelerden halkı müslüman olan 8 ülke ile d8 ülkeler birliğini kurmuştu. 2-7 ekim 1996’da necmettin erbakan mısır, libya ve nijerya gezisine çıktı. libya lideri muammer kaddafi türkiye cumhuriyeti’ni suçlayıcı bir konuşma yapınca necmettin erbakan sessiz kaldığı için yurt içinde büyük tepki topladı. 3 ekim 1996’da susurluk kazası olayından sonra mafya-siyaset işbirliği gazetecilerin odağındaydı. yöneltilen sorulara necmettin erbakan “bunlar faso fiso” cevabını verdi.
refah partili adalet bakanı şevket kazan aydınlık için bir dakika karanlık eylemlerine katılan halk için “bunlar mumsöndü oynuyorlar” diyerek refah partisinin alevi düşmanlığını dışa vurdu.

necmettin erbakan 11 ocak 1997’de tarikat liderleri ile başbakanlık konutunda tertip ettiği iftar yemeğinde buluştu. yemeğe katılanlar arasında gülen cemaati lideri fetullah gülen de vardı.
30 ocak 1997’de sincan belediyesi “kudüs gecesi” tertip etti. salona hamas ve hizbullah liderlerinin fotoğrafları asıldı. o gece iran büyükelçisi konuşma yaptı ve cihatı temsil eden bir sahne oyunu gösterildi.
birkaç gün sonra ankara-sincan sokaklarında tsk’ya ait tanklar görüldü.
3 şubat 1997 günü ankara’da star tv muhabiri ışın gürel’in sağcı biri tarafından darp edilmesi basın özgürlüğüne karşı bir saldırıydı. (aa ne tesadüf, tayyip döneminde de aynı şeyler oluyor.)

basın özgürlüğüne karşı yapılan saldırı orduyu harekete geçirdi. 28 şubat tarihinde olağan üstü toplanan milli güvenlik konseyi 9 saat süren görüşmelerin ardından “türkiye cumhuriyeti demokrasi ve hukuk devletidir. irtica ile mücadele edilecektir.” kararı çıktı. buna postmodern darbe dediler. 28 şubat süreci’nde necmettin erbakan istifaya zorlandı. refah partisinin irtica odağı olduğu, laikliğe aykırı eylemlerde bulunduğu için partinin kapatılması gerektiğine dair anayasa mahkemesi karar aldı. necmettin erbakan başbakanlık istifa dilekçesini cumhurbaşkanı süleyman demirel’e sundu. cumhurbaşkanı olarak süleyman demirel’in yeni hükümeti kurma görevi vardı. yeni hükümeti kurması için doğru yol partisi genel başkanı tansu çiller ile değil mesut yılmaz ile görüşüldü. 55. hükümet mesut yılmaz liderliğinde anavatan partisi, demokratik sol parti, demokrat türkiye partisi koalisyonu ile kuruldu.
necmettin erbakan’ın dokunulmazlığı kalktığında kayıp trilyon davası olarak bilinen bu davada 1998 yılında refah partisi’ne 1 trilyon tl hazine yardımının harcanmış gibi gösterildiği ortaya çıktı. (aa ne tesadüf (gbkz: 128 milyar dolar nerede) )
evrakta sahtecilik suçundan necmettin erbakan 2 yıl 4 ay cezası onandı. aldığı sağlık raporu sayesinde infazı ertelendi. türk ceza kanunu’nda yapılan bir güncelleme ile cezası ev hapsine çevrildi. 19 ağustos 2008’de cumhurbaşkanı abdullah gül tarafından cezası affedildi. (vefa borcu)

17 ekim 2010 yılında saadet partisi genel başkanı seçilen necmettin erbakan 2011 yılında 84 yaşındayken gerontolojik hastalıklar sebebiyle hayatını kaybetti. vasiyeti üzerine kudüs, kktc ve boşnak lider aliya izzetbegoviç’in mezarından getirilen topraklar necmettin erbakan’ın mezarına serpilmiştir. cenaze namazına 60 ülkeden cemaatler ve tarikat liderleri ile türkiye cumhuriyeti üst düzey devlket yetkilileri, siyasetçiler ve askerler katılmıştır. cenaze namazına yaklaşık 2 milyon kişinin katıldığı söylenir.

kaynak: wikipedia

necmettin erbakan her defasında ordu ve cumhuriyetçi partiler tarafından durduruldu. güçler ayrılığı yüzünden necmettin erbakan’ın siyasi projeleri hep sekteye uğradı. aldığı dersleri milli görüş hareketi’nin gelecekteki temsilcilerine aktardı: cumhuriyetçileri sustur, orduyu ele geçir, bakanlıkları ele geçir, yolsuzluk yap, devletin hazinesini soy, medyayı sustur, yandaş medya kur, propaganda yap, yalan söyle, seçmeni kendine bağımlı hale getir ...
akp’nin rol modeli necmettin erbakan’dır. şeriatçılar, hizbullahçılar, kudüsçüler hep meclise girebiliyor ama bir türlü sonraki bölüme geçemiyordu. ordu tankları hep onları durduruyordu. akp, orduyu egenekon kumpasıyla yordu, iftiralar attı, yıprattı ve şerefli askerlerin hapiste kendilerini öldürmelerini keyifle izledi.

siyasal islamı başımıza bela etmiş bir siyasetçi ve bilim insanı.

gerçekten çok iyi bir mühendis. 1991 yılında parti lidelerinin oturup projelerini anlattığı bir videoyu izledim. adam 1991 yılında bas bas bağırıyor ağır sanayiye girmeliyiz diye. hakettiği değeri alamadı. bir de son zamanları verdiği görüntü iyi değildi. ve en önemlisi siyasal islam öncüsü olmasına rağmen fettoşun sevmediği kişiydi.

mühendis olarak kalsaydı iyiydi. siyasal islamcı (islami siyaset değil), şii sever, itikat bilmez biriydi.

(bkz: kayıp trilyon davası)

en büyük sorununun müslüman olması mı, kalpazan olması mı olduğunu çözemediğim; gelişten zengin, anasının gözü, üçkağıtçı tip.

dünyayı devletlerine boyun eğmeyecek bir şahsiyetti ne var ki laik değildi.
laik olmayışı da sonunu getirdi.
keşke onun sonu geleceğine başka laik olmayan birinin sonu gelseymiş.