öğrenci yurdunda kalmanın insana kazandırdıkları

asla öğrenemeyeceğim. keşke fırsatım olsaydı.

her çeşit insanı tanımak

11 yaşından 21 yaşına kadar yurtlarda kalarak öğrenim gören biri olarak; denk gelirseniz, önce öğrenci evine çıkacak, sonra da ömür boyu sürecek dostluklar kazandırabilir.

1995 yılında kyk yurdunda 15 m2 odayı paylaştığımız 8 arkadaş 4'erli olarak iki ayrı öğrenci evine çıktık. geçen bunca yıla rağmen altı arkadaşımız hâlâ sık sık görüşür*, dertleşir, zor zamanlarımızda birbirimize destek olmaya çalışırız.

koğuş tipi banyolarda kurbağa görmek gibi bir travmam olduğu icin artık hiçbir şey beni kolay kolay tiksindirmez. .

tek çocuksanız paylaşmayı öğreniyorsunuz.
her telden insanla anlaşabilmeyi başarıyorsunuz.

kendi ayakların üzerinde durup, şımarmadan büyümeni sağlar yurtlar. düzen ve temizliği öğretir, kime güvenip güvenmeyeceğini anlatır. bir okul kadar öğreticidir.

8 kişi kalınan küçük bir odada osuruk ses ve kokuları arasında uyuyabilmek
akşam yemeklerinde çıkan iğrenç yemekleri yiyebilmek
leş gibi hamamda yıkanabilmek (duş yoktu)
en güzeli de toplumun her kesiminden insanla bir arada olup onları tanıyabilmek

şüphesiz en büyük katkısı farklı kültürler tanımak

odanızdaki insanlarla anlaşırsanız eğer çok güzel dostluklar kazandırır, şu anda hala görüştüğüm ve çok sevdiğim iki arkadaşım var bu şekilde. aynı odada yaşamanın samimiyeti ayrı oluyor cidden. ama tam tersi olursa da sinir krizleri geçirtebilir tabii, gece birde arkadaşlarını odaya toplayıp makarna partisi yaparken benim ders çalışmaya uğraştığımı görünce “bu tıpçılar da cidden çok azimli ya bu kadar seste ders çalışıyor maşallah” diyecek kadar yüzsüzlerini gördüm kaldığım üç sene içinde. bende bıraktığı en büyük etkiler yemekleri yüzünden olmuştur ama herhalde. hala çok kötü bir yemek yerken kyk’deki kadar kötü değil en azından diyorum, hala arada nolcak bu ülkenin hali diye hayıflanırken ocağıma bakıp en azından ocağım var kendime yemek pişirebiliyorum diye şükrediyorum. yemek konusunda mutlu olma asgarimi magma tabakasına indiren mekandır benim için öğrenci yurdu.

eve çıktığında ne olursa olsun hangi sıkıntıyla karşılaşırsan karşılaş yaşadığın durumun öğrenci yurdunda kalmaktan daha iyi olduğunu anlamanı sağlaması ve mücadele hissini arşa çıkartmasıdır

hiç böyle bir deneyimim olmadı fakat bu eylemin insanı farklı şekillerde geliştirdiğine inanıyorum.

ayak mantarı.

ortak eve çıkacak fakir arkadaş topluluğu

her türlü mikrop ve pisliğe karşı bağışıklık kazanmak.

osuruk kokusunun insan sağlığına olan etkileri, paylaşımlı mal kavramının hayata yansımaları, kuru dolaplarda neden yiyecek saklanmaması gerekliği, ranzada yatmanının incelikleri, kavga ederken önce nereye vurulmalı sorunsalının çözümleri gibi konulardaki çalışmalarınıza sonsuz katkı sağlanması...

ailem gibi sabah akşam iyi günümde kötü günümde yanımda olan çok kıymetli dostlar toplu ortamlara uyum sağlama.

duş almaktan bir haber, aldıklarında ise pis kıyafetlerini giymeye devam eden oda arkadaşları.

sırf oradan kurtulmak için saçma sapan bir ev arkadaşı.

-vahşi hayatta yaşamı sürdürebilme,
-aç kalınan her saniye için acil durum planı çıkarabilme,
-yemek yapabilme,
-sinir harbi eğitimi

gibi kazanımlardır.

uyurken cep telefonunu çalmaya çalışanlara karşı farklı yöntemler geliştirmek. yastığımın altına iç astar yaomıştım. bir gece baktım bir el uzanıyor almaya çalıştı tuttum kolu ranzadan ters çevirdim suratına yumruk yapıştırdım kaçtı. müdüre söyledik attılar sonra filan. yurtta yaşamak iğrenç. salak salak kurtlar vadisi filan izliyorlardı mesela. neyse ki öğrencilik hayatım bitti.