oku iş bul evlen çocuk yap öl

en büyük korkularımdan

arada tuvalete git. bir de duş al.

pankartını yapıp anneme versem ne çok sevinir.

ilk dört madde tamam.

zamanın kısalığının anlatıldığı duygusuz bir başlık.

daha ne istiyosunuz bunların en az ikisini yapamadan ikisini yapanlar var..

bu başlıkta bile olayı o kadar yanlış anlayan insan var ki bence. ınsanlar sistemleşmiş yaşantıların mutsuz bireyler ve bu mutsuz bireyler sonucu aynı hayatı yaşamaya mahkum kalacak, monotonlaşmış hayata sahip olup döngüyü devam ettirecek çocuklardan bahsediyor, bir kesimse bunları yapmazsan ölmeyecek misin sorusuyla geliyor karşımıza. arkadaşım olay ölmek değil ki, olay mutsuz ölmek. kendine bir şey katamadan, hayallerin olmadan ve gerçekleştiremeden, başkalarından önce kendine iyi gelemeden ölmek. öylece en fazla dört nesil sonra unutulacağını bilerek ölmek. hayat güzel ya, bunlardan ibaret değil sadece. biraz kendinize katkınız olsun, biraz hayalleriniz olsun. hayalsiz bir insan zaten ölmüş demektir.

yaşadığımız hayatın özeti.

zaten hayatın içindeki detaylar yeteri kadar boğucuyken bir de böyle kısıtlanmış bir sisteme hapsedilmişiz.

kibrit kutusuna sıkıştırılmış karıncalar gibiyiz. şanslı olanlar veya (aklını kullananlar diyelim) haksızlık olmasın kutudan kendini dışarı atmayı başarmış.

çoğumuzun akıbeti böyle malesef, değiştirebilir miyiz ? zor.

bunun da mı duyarını kastınız.
kac git buralardan dostum bir ormana yerleş ve tarzan gibi yaşa en olmadı gider 2 ağaca kerkinirsin falan.

ohoo bütün sırrı bozdun şimdi ben nasıl yarın uyanayım bitti benim hayat.

hayat parkurundaki duraklar.

yapabilen varsa sıralamayı tersten yapsın

oku
iş bulma
sevmediğin işte çalış
evlen
öl

güzel bir döngü şahsen.

7 kelime ile yazınca kısa geliyor ama ortalama 70 senelik bir ömürde okumak yıllar alıyor, insan kendini buluyor. e para lazım çalışmak gerekiyor, iş bulunuyor ya da kuruluyor, birini seviyorsunuz yeterli geliyor size, bir de çocuk yapıyorsunuz onunla ilgileniyorsunuz, onun hayatını güzelleştirmeye çabalıyorsunuz. vakit gelince de ölüyorsunuz.

ölümü hayal edersin ya bazen
dar bi' anda, tatlı gelir intihar
ailen var bi' yanda, boş verirsin
çekilir zayiatlar
aşk şarkısı dinlemek gibidir
saian'dan hayat, boyna halat
ya şah olur ya mat insan
ya kış olur arar insaf
yazın, güzün araf
ya karaf ol ya şarap
elinde sadece siyah kalem var ama gökkuşağı yarat
tabii olmaz (olmaz) tavında demlenirsin
gün gelir en sevmediğin yanında beslenirsin
sevmediğin bi' yerde eşek yükü borca girer
aslında sevmediğin bi kadınla evlenirsin
şanışer _kaç kere öldün

evlenmeyip çocuk yapanlar ölmüyorlar herhalde.

böyle söyleyince çok tatsız oluyor tabi ama bu perdeler içindeki sahneler ve replikler asıl önemli olan.

bireyselliğin çığırtkanlığı merak etmeyin aile mefkuresi her geçen gün kıymeti harbiyesini yitirmekte bunun yanında binlerce yıllık kadim inançlar terk edilmekte. kadının aile içinde ki rolü de zaman ile çok farklı boyutlara ulaşmakta şimdi döngü de bu olsun istenmiyor zaten artık okuyan da okumayan da iş bulamıyor bundan yüz yıl önce işsizlik diye bir sorun yoktu veya bir ev sahibi olamamak mesele değildi şimdi sorun ve meseleler bunlar yıllar sonra ortaya çıkacak yeni koşullar neler düşünmek bile zor bu nedenle yeni sorun bu ne yapacak insan. yaşadığımız bugün yüz yıl önce yazılmış olsa distopya derdik.

ne bekliyordun son haçlı seferine katılmayı fln mı.

dünyanın en gereksiz döngüsü. dışına çıkılabilir ve dünyanın sonu olmaz ama kendi isteğiyle çıkmayana da diyecek bir şey yok.

bana kalırsa hayatlar ne kadar çok birbirine benzerse dünya o kadar sıkıcı oluyor. herkeste farklı bir renk, farklı bir hareket olsaydı keşke. bu döngüde olanların da farklı renkleri olabilirdi ama onların çok büyük bir kısmı hiçbir ekstra hedef edinmeden sıkıcı ve tamamen birbirinin aynısı şekilde yaşamayı tercih ediyor. bunun tek nedeni ekonomi değil. millet olarak birçok konuya ilgimiz, merakımız yok. önüne para yığsanız yine bomboş yaşayacak bir sürü insan tanıyorum.