oku iş bul evlen çocuk yap öl

oku, iş bul, evlen, çocuk yap, öl hatta orda.
lanetler yağdıran başlık.

çocuk yap ve öl kısmı arasında başka şeylerin de olabileceği modern insan döngüsü.

hayatı bu şekilde özetlerseniz her şeyi basite alır, yaptığınız hiçbir şeyden de keyif alamazsınız.

mesela okumanın güzel tarafları da var. edinilen arkadaşlar gibi, bir şeyi bilmenin verdiği o dayanılmaz haz gibi. sonra sonuca gidene kadar çocuk yapma kısmı da oldukça zevkli bence. o kişiyi bulacaksın, ayartacaksın, haşince sekseceksin falan. bunlar güzel şeyler.

ben işin çocuk yapmak için kadın bulma kısmında olduğumdan temel motivasyonum üremek bu aralar.

insanoğlunun yaşam özetidir.

iyi ki sonunda ölüm varmış, yoksa napardık?

parmakla gösterilmesi gereken örnek vatandaşların döngüleridir:



(bkz: model citizen)

okumayıp çalışmayıp bekar kaldığında ölmüyorsan tartışmaya değmez galiba mı..!!

eyvah sona yaklaşmışım. her an ölebilirim. cenazeme davetlisiniz. gelirken eliniz boş gelmeyin. bir de cenaze evinde sizi doyurmakla uğraşmasınlar.

oldukça kabul edilebilir, ideal bir hayattır. bu normların dışına taşmak kimseyi 'daha üstün' kılmadığı gibi, içinde kalmak da kimseyi aşağıya çekmez.

özendiğimiz maceracılar maceralara atılmak zorunda kalır, çünkü başka şansları yoktur. ve biz sadece uzaktan izlerken, zorlukların yaşattığı hüznü bilemeyiz. bundandır ki öncüler ve aydınlar hep aksidir, kızgındır. çok yorgun ya da çok formdadır ama mutlu değildir. çünkü insan sosyal bir canlıdır ve ait olmak ister.

evlenmeyi ve çocuk yapmayı iş gibi görme alışkanlığının çiftleri ve daha özelde bireyleri mutsuzlaştırıp hayattan zevk almayan ruhlara dönüştürmesi kaçınılmazdır

ya ne olacağıdı.
dünyayı kesfe çıkan denizcilerin neden ekseriyetle portekiz'den çıkmasına kafa patlatip ömrünü heder mi edecektin.
dümdüz hayat işte, oh mis.

bir çocuk sahibi olmak istemiyorum. doğru dürüst bir iş bulamadım. 3 yıl boyunca zaten geçici dediğim işlerde tükendim. şu anda da işşizim. mezun oldum bu güzeldi. içim bazen ölü, yarına uyanasım yok bazen ise hayata bir aşk ile bağlanıyorum. ama ölmeyi düşünmüyorum kısa vadede. 5te 1 tutturmuşum.
ama hayat bu değil. hayat herkes için aynı sıralamayla, aynı şekilde akmaz. kişiye özel bir düzeni var ve kendi akışını başkalarının akışı ile kıyaslamak anlamsız. yaşam bu, kuralı yok, bir kullanım kılavuzu da yok. biraz yaşayarak alıyoruz dersleri. her dersi almak zorunda da değiliz. bazı derslerden kalmak ise bazen tercih sebebi.

olm bak ne buldum şimdi avcı toplayıcı olsak mesela, elimizde mızrak götümüzde yaprakla antilop avlasak, ilk üç madde kafadan gitti zaten. bol bol çocuk yapıp bir sefer ölmek kalıyoo. bana bir çocuk yeter diyosan bir de krallar gibi yaşarsın lan * *

şu dünyaya bir defa geliyoruz biraz ekşın katmak gerekir iyi ve kötü :)

klasik bir yaşamın temel esasları

bu kadar minimale indirmeye gerek yok; her birinin arasında güzellikler de geliyor, felaketlerde. mutlu da oluyor insan mutsuz da. hayatın kendısı zaten içinde yaşayabilmekle alakalı. üstleneceğimiz sorumluklarla sınırlı değil.

gençler hayatı keşfediyo, amanın ne de güzel...

bi de şöyle düşün; venüs gezegeninde olsaydın, ilk 5 evreyi atlayıp direkt ölecektin!!

o yüzden gene de böyle iyi.

b.k bir hayatın reçetesi.
hedefleri, sorumlulukları azaltmak, daraltmak insanoğlunun yeni mutluluk formülü oldu, olacak..

sistemin, kültürün, geleneğin, adetin önerdiklerini doğru kabul ederek sürü davranışı geliştirirsiniz. ve benliğinizi yitirirsiniz. ya da bulmak için bir boşluğunuz, fırsatınız olmaz...
oku ama sistemin dayattığı şekilde değil. serbest şekilde, zevk bilerek..
iş bul ama tam zamanlı değil, yarı zamanlı. kazan ama yetinmeyi bilerek.
ilişki yaşa, sev, tap, tanı, bağlan, sevil, değer gör. sevmekten eksik kalmadım dersin hiç değilse.
seviş bütün kalbinle ama çocuk yapma...

öyle de öleceksin böyle de öleceksin bir gün. herkes kadar yorulmak, strese girmek, kaygılanmak, büyümek zorunda değilsin. zamanını ve kendini bu kadar cömert harcama şu kısa hayat uğruna..

ben çocuğum ölene değin, çocuk benim neyime? kölelere selam yola devam.