oku iş bul evlen çocuk yap öl

okudum, işimi buldum.. yeter!

mantikli olandir.

simdi bu listeden hangisini eleyebilirsiniz bir bakalim. sondan basa dogru.
sonuncuyu gec, olumsuzluk diye bir sey yok. olecegiz ve de unutulacagiz. er yada gec herkes unutulacak.
cocuk yap. eleyebilirsiniz. bir tercih. herkese uymaz. bazilari icinse mutluluk kaynagi.
evlen. eleyebilirsiniz. avantajlari da var dezavantajlari da. kendi degerlendirmenizi yapip karar verin, kimsenin size baski yapmasina da izin vermeyin.
is bul. zengin degilseniz alternatifiniz ne merak ediyorum.
oku. e sen okuma o zaman. cahil kal. cahil insanlar daha mutlu zaten. ama mumkunse evlenip cocuk yapma. varligin zararken dunyaya daha cok zarar verme.
su hayat denen oyunda "retry" diye bir buton niye yok? matrix olsaydi olurdu.

çocuk kısmından sonra hemen ölünmüyor. hatta hikayeniz o zaman başlıyor bence. tabii takdiri ilahi ama bi 35-40 sene sonra filan. 40 yaşında çoluk çocuğa karışırsanız da siz bilirsiniz.

hayalim.

ikinci levelda takıldım ben, devam edemiyorum.

hiç hayatı yaşadığını hissetme. hiç kalbin kırılmasın. hiç mutluluktan ağlama. hiç aşık olma. hiç kendine vakit ayırma. sadece robot ol. sadece mantık ile hareket et. yeri geldiğinde insanlığını da unut. yeri geldiğinde duygularını da körelt demenin kısa yolu.

seviş,fuckbuddy bul daha fazla seviş, seviş ve öl ile katıldığım hayat tarzı.

aslı şöyle: oku anılar biriktir, iş bul anılar biriktir, çocuk yap anılar biriktir, anılarınla öl. tüm bu döngüler olurken hatıralarımızı; içindeki mutluluklarımızı, hüzünlerimizi, şaşkınlıklarımızı, hayal kırıklıklarımızı, huzurumuzu vb. unutmadığımız sürece bir problem göremiyorum bu döngüde.

artık okuyarak işsiz kalıyorsun , iş olmadığı için evlenemiyorsun herşey para çünkü , çocuk artık yok , sadece ölmeyi bekliyorsun.
paraya laf eden olursa da kesin parası vardır lan

işte bu yüzden diyoruz " hayat boş pompala coş" yada koş.

hayat bu maalesef. hep farklı bir şeyler bekliyoruz ama normal hayat böyledir.

kafede çalışırken benden 3 yaş küçük kadın yaşımı öğrendiğinde "olsun, bana abla diyebilirsin" dedi. "neden?" diye sorduğumdaki cevabı da "ben evliyim, çocuklarım var ya? ondan" oldu.
alaycı bir bakış attıktan sonra "boş yapma da boşları topla" dedim. "tamam abi" dedi.
evlenince seviye falan mı atladığını sanıyodu acaba?

t : hayatı ilerlemeli bilgisayar oyunu gibi yaşayanların mottosu. araya erkekler için askerliği de sıkıştırmak gerek.

bazı basamakları atladım. ölme basamağını değil daha öncekileri. mesela okudum askerden geldim iş buldum ama tam evlendirilmeye çalışılırken pusuyu fark edip ruslar pusu kurmuş sırp keskin nişancı var sniper var albdülhey dedim ve ormana daldım.

şimdi ormanda kedimle mutlu mesut yaşıyorum .

demek ki hepsini yaptım, sonuncu adıma geldim.
ne yazayım ben şimdi buraya.
allah uzun ömür versin.

herkes nasıl mutlu oluyorsa öyle yaşasın.
böyle yaşamak sizi mutlu ediyorsa böyle yaşayın. etmiyorsa kendi yolunuzu çizin. ohh be.

iş bulda kaldık. bi' ölmesi kaldı.

hayatının bir anlamı olmasını istiyorsan biraz tasavvuf okumaları yapmanı tavsiye edebilirim. inançsız olduğum vakitler de dahil, son dönem batı düşünürlerine kadar ne okuduysam hiçbiri bana derinlikli gelmedi. kendi kendimi kandırıyor gibi hissetmiştim. çocuk kitabı gibi geliyordu diğer felsefe kitapları işte, bir kez o şuur seviyesini ucundan yakaladığın zaman bunları yaşıyorsun.

iki yerden fire verdiğim durumdur. pardon hala yazabildiğime göre üç.
*

gülse birsel'e ait bir sözdür.

kendisi hiç okumamış, iş bulmamış, evlenmemiş, ölmeyecekmiş gibi.

bazı şeyleri eleştirmek kolay geliyor ama onlar olmadan da hayat nasıl geçsin?

ilk levelden sonra tıkandım.keşke kolu birine verip hadi gerisini sen geç diyebilsem. sanırım portalla direkt son levele geçiş yapıcam.