okuduğu kitaptaki cümlelerin altını çizen tip

azmine dikkatine hayran kaldığımdır. disiplin sahibi olmak zor tabi. zaten kitap okuyarak yoruluyorum birde altını çizmeye erinirim ben yahu.

bazıları için görüntüsü bile göz seğirmesi ve el titremesi gibi fizyolojik sonuçlar doğuran eylemi yapan tiptir. *

benimdir bu. arada açıp okurum tekrar. o an ki ruh halimle yeniden tanışmışım hissi yaratır. hatta bazen bunu hangi kafayla çizmişim, şimdi ne hissediyorum diyerek kendimi tekrar tekrar keşfetmeme de olanak sağlar. güzel şeydir aslında. hakkını vererek okuduğunun da ispatıdır.

asla yapmayacağım ve niçin yapıldığını da anlamadığım eylem.

kitaplarım kıymetlidir benim. okuduğum kitapta beğendiğim bir alıntı varsa alıntı defterime eklerim.

kitabımı ödünç veriyorsam da kitabi verdiğim kişiyi uyarırım. sayfalarını katlamamasini ve altını çizmemesini söylerim. gerekirse ayraç da koyarım içine.

zamaninda arsiv malzeme restorasyonu yaptıgim için kitapların onarımı zordur. birçok işlem gerektirir. bu yüzden de bu konuya ekstra önem veriyorum.

ayrica kitaptaki kelimelerin altını çizdikten sonra kitabi okumanın zorlaştığını düşünüyorum. ayni kitabi bir kere daha okumak işkence olacaktır.

bu başlıktaki bazı yazarlardan da görmeyi beklediğim o argüman yerini almış tabi ki. "kitaplarım kıymetli, altını çizemem", "sanki bir daha dönüp okuyor musunuz" gibi gibi. başkasına ait, kütüphaneden alınmış bir kitabı elbette çizmeden, not almadan kullanmalıyız,okuyacak diğer insanlara saygıdır, kitap zaten bizim değildir vb. ama bunun dışında kitaba çizilemez, not alınamaz diyerek değer biçmek kadar anlamsız bir şey yok. ben o esnada vurulduğum bir cümlenin altını çizemeyeceksem, aklıma geleni küçücük not alamayacaksam ohoo. hele bir kitabı yakın arkadaşlarım ile art arda okuyacaksak muhakkak beğendiği, etkilendiği cümlelerin altını çizmesini, küçük notlar bırakmasını isterim. daha sonra tekrar kitaba baktığımda acayip mutlu oluyorum. fark etmediğim şeyleri fark ediyorum. yaklaşık bin kitap içeren kitaplığımda yalnızca çok eski, koleksiyonluk kitapları çizmem, not almam. kitaplarım çok değerlidir ama mühim olan nasıl göründükleri değil, onlardan kazandıklarımdır.

kıyamıyorum ki ben kitaplarımı çizmeye.onun yerine önemli gördüğüm yerleri defterime not alıyorum.

non-fiction kitap için gerekli, diğerleri için abartı bir eylem yapan tiptir.

abi kitaplarınız o kadar değerli değil ya. bunu söylediğim için üzgünüm ama asitli kağıda basıldıkları, ucuz mürekkepten oldukları ve bir coating işlemi görmedikleri için bir insan ömrü kadar bile yaşamayacaklar. tutkal ile ciltlendikleri için muhtemelen onyıllar içinde parçalanacaklar.

koleksiyoncu değilseniz kitaplığınız nem alıyor, yukarıdaki süreci hızlandırıyor.

yani "dev kütüphane kuracağım" hayalleri biraz boş. her şarap nasıl yıllandırılamazsa, piyasa kitaplar da evladiyelik olmaz.

çizmek isteyen -kendi kitabıysa -çizsin gitsin. sonra okuyan çizgili okur bir halt olmaz. hatta hoşuma gidiyor ikinci al kitaplardaki notlar vs.

ben ne yapıyorum? fotoğrafın çekip buluta atıyorum. en güzel not öyle tutulur.

araştırma/tarihi/akademik kitaplarda yaptığım için dahil olduğum tipleme.

sonda söyleyeceğimi başta söyleyeyim: bu memleket insanına önce bir kitap okuma alışkanlığı aşılayalım da sonra çizerek/çizmeyerek tartışmasına girelim.

illa belirtmek gerekirse; nedense elimde kalemle masada oturup önemli yerlerin altını çize çize okuduğumda kitaba daha bir yoğunlaşıyor daha bir konsantre oluyorum ve kitabı bitirme hızım 1.5 ile çarpılıyor. geri dönüp altını çizdiğim yerlere evet bakıyorrum aka bakmasam bile o bilgilerin hafızamda kaldığını bir çok kez denedim ve özellikle vurucu cümlelerin altını çizmenin faydasını çok gördüm. bu yüzden pek emanet ödünç kitap almam.

bu alışkanlığım belki de zamanında ösym sınavlarında paragrafların altını çizerek olumlu sonuçlar aldığımdan mütevellit bilinçaltımın bir oyunu olabilir, bilmiyorum. ben çizmeyen insana bir şey demediğim saygı duyduğum için çizerek kitap okuma alışkanlığıma da saygı bekliyorum ya da en azından ayıpsanmak istemiyorum.

(bkz: kitaplardaki cümlelerin altını çizmek)

ne varmıştırlı.
gayet çizilebilir. gerçekten yukarıdan birinin dediği gibi o altı çizili yerleri okumak için göz atılan kitap, filmin nirvana sahnesini açıp izlemek gibi bir şey. haz verir, gaza getirir. gözünün yaşını siler hatta sırtını sıvazlar. ve yine yukarıdan bir yazarımızın söylediği gibi okumayı bilmek gerekiyor.
bak bu ayrı kafalar. öyle "a,b,c" bilmekle de olmuyor..!

ben de çizerim. özellikle araştırma kitabıysa ya da kişisel gelişim kitabıysa çizerim.

mutluluk duyduğum bir eylemdir. okuduğum her kitabın altını çizer sonra da ara ara o kitaba döner altını çizdiklerimi okurum. hatta yetmezmiş gibi kenarına yazardan ufak ufak notlar ve de varsa yazarın hoşuma giden bir sözü veya şiiri kitabın boş bir alanına iliştiririm. bunu kitaba değer vermemek diye yorumlayanlar olabilir ama altı çizilen bir kitap, okurdan bir parça olur. acaba neden ve nasıl bir ruh hâliyle kitabın altını çizmiştir? o kitap yazarın olmaktan çıkıp okurun olur.

satırların altını çizmek ne kitabı değersizleştirir ne de çizen kişiyi belli bi kalıba sokar. size ne abi ? kitap benim kalem benim. istediğimi yaparım.

malum sözlükten kaçtık; belki bir faydamız dokunur, belki yeni bir şeyler öğrenir, keşfederiz diye buraya geldik, yine kurtulamadık.

hep diyorum; troll olmak başka bir şeydir, geri zekalı olmak başka bir şey. trollük yapabilmek için bile az biraz da olsa zeka kırıntısı gerekir ama bazılarında ne zeka var, ne de ahlaki alt yapı.

gerçekten baydı artık; hem sizler, hem de sizin gibilere paye verenler.

ben çizemiyorum yaa kıyamıyorum.

işte o tip benim. hiç acımam o an en yakın hangi kalem varsa çizerim bazen sayfa numarasını yuvarlak içine alırım.

hoşuma giden her cümle her kelimeyi mutlaka çizerim.

hiçbir yerde iz bırakmam, iz bırakmayı da sevmem. o yüzden okuduğum bütün kitapları ödünç alır öyle okurum.

kitap okurken yanımda mutlaka ince uçlu siyah bir tükenmez kalemim olur. kitap kalemimdir o. dikkatimi çeken, beğendiğim ifadelerin, cümlelerin altını çizerim. hatta eğer düşündürdüyse o an, sonrasında belki de anımsayamayacağım bir referans verdiyse bana onu da ok çıkarıp not alırım kitabın sağına soluna. çünkü bir kitap son sayfasına gelince bitmez bana göre, dönüp dönüp okunur ihtiyaç halinde. zaman zaman açıp notlarıma, altına çizdiklerime de bakarım. bu nedenle kitaplarımı kimseye vermem, veremem. kitabımı ödünç alan kişi getirmeyi unutursa eğer, giden kitaba değil yerine koyamayacağım okuma deneyimime yanarım. ikinci el kitap alırken de altı çizili, kenarı notlu kitapları tercih ederim. kitabın önceki sahibiyle kitap arkadaşı olurum okurken.