opeth

1989 yılında kurulan isveçli progresif metal grubudur. progresif metal diyorum çünkü progresif metalin hakkını en iyi veren gruplardandır. opeth’i anlatmaya kalksak kelimeler yetmez, kifayetsiz kalır adeta. şimdilerde kendilerinden için ekstrem metal yapıyor diyorlar ama kesinlikle yanlıştır. opeth şarkılarında duygu vardır, ahenk vardır, atılan her brutalin içinde isyanla karışık masumluk vardır. bana göre dünyanın en iyi metal gruplarından biridir.

gelelim bu şahane insanların zamanında yapmış olduğu benim favorim olan albümlere; morningrise, still life, blackwater park, damnation, heritage gibi gibi. opeth benim için hep başka bir grup olmuştur. adamların kendilerine has tarzları var, özenti değiller, kendileri gibiler çakma değiller yani. misal nikim olan black rose immortal opeth’in şarkısıdır. şarkıya aşık oldum adeta, neyse.

opeth’i opeth yapan kuşkusuz mikael åkerfeldt isimli vokalist, gitaristtir. adamın öyle güzel sesi var ki şarkının içinde brutal atarken bile şarkıya ayrıca bi renk katıyor. metal dünyasında en çok albüm satışı yapmış gruptur aynı zamanda. özellikle blackwater park albümü, adeta yok satmış.

keşke her sene albüm yapsalar da alıp dinlesek, headbang yapmanın tadını çıkarsak. eski şarkılarını dinliyoruz lakin yenilerini de bekliyoruz kendilerinden. sevgiler saygılar olsun progresif metalin babalarına..

17 nisan 2009'da ankara konserinde kavuşmuş idik bir ara. hatta baya bir şaşkınlık yaşamıştım zira şöyle bir göz gezdirince 14-15 yaş altı çocuklar bile oradaydı. hatta minik minik kızlar tarkaaaaaaaan der gibi abidik kubidik çığlıklar atınca backsteetboys sandılar bizi heralde diye bir geyik döndü sahnede.

sigara problemi yaşadığımı hatırlıyorum inceden, çakmak falan yasaktı sokmak. lakin sevişilinebilizite durur mu, heir apparent peşinden bir zevk sigarası tüttürmüştüm gizli saklı.

ve fredrik akkeson harikaydı.

rica ederim canımı siz alın, ruhum sizin şarkılarınız eşliğinde yükselsin. yeniden doğuş varsa orda da yalnız bırakmayın beni.
mükemmelsiniz ya mükemmel. mü kem mel.
burden ile yakıyor, harvest ile üşütüyorsunuz. bunlar yetmiyormuş gibi bir de gidip benim için ending credits' i yayınlıyorsunuz.
ilahi siz, ilahi.
ilahi opeth, ilahi.

yaşadığımız gezegenin en nadide müzik grubu. ne yaparlarsa yapsınlar özel ve benzersiz oluyor. tariflere sığmayan hissiyatları tariflerin imkansız kılacağı bir müzikle anlatabiliyorlar. sıcakla soğuğun siyah ve beyazla resmedilip kulaklarla görülmeyi, burunla tadılmayı, dille duyulmayı becerebilecek şekilde aktarabilen aşmış bir kafası vardır. geleceğin klasiklerini taze taze dinliyor olduğumuz için çok şanslıyız. en çok da mikael akerfeldt sayesinde elbet. notalarının ışığı hiç sönmez ve uzun bir süre daha üretmeye devam ederler umarım.

"enaktarlarını alırım mayk" şarkısı çok güzel.

damar adlı çalma listemin demirbaşı olan grup. alıp beni duvardan duvara vuran soundlarıyla, damardan enjekte edilesi sololarıyla en sevdiğim gruplar listemde ilk beştedir. hayatınızda herhangi bir aksilik yokken açın bir parçasını, sebepsiz yere derbeder bir insan olup çıkarsınız. umarım daha uzun yıllar bizleri kahrederler.

geliyor gönlümün efendisi!

13 ağustos zorlu psm sahnesi…

sabırsızlıkla seni bekliyoruz mikael reis.

akustik eserlerine bayıldığım progresif metal grubu.

benim için tek özel şarkısı the night and the silent water olan grup. kötü demiyorum da ilgi alanıma girmiyor albümlerinin neredeyse hiçbiri. morningrise albümlerini çok severim ve bahsettiğim şarkı da benim için en özel şarkılardan biridir. eyyorlamam bu kadar.



ekleme: aaa, faith in others şarkısını da çok seviyorum grubun sahi. "davayı sattıklarından" * sonraki pale communion albümlerinden nefis bir parça.



aslında biraz daha yazayım ya... grubun (progressive) death metali bırakması... progressive rock çevrelerinde başta büyük ses getirdi opeth'in prog rock tarzındaki ileri dönem eserleri ama bu rüzgar sanki dindi artık. metalci fanlarının ekseriyeti zaten bu tarz değişikliğiyle büyük hayal kırıklığına uğradılar.

ben nötr kaldım.

opeth bana göre kaliteli bir grup ama "bana göre" değil işte müziklerinin büyük çoğunluğu. *

orchid, my arms your hearse, morningrise ve still life albümleri benim için çok çok özel. blackwater park albümünü de bu albümlere yakın tutarım. bu albümleri o kadar çok dinledim ki bazı şarkıların tüm rifflerini ezberden mırıldanabilirim sanırım. progressive müziğe katkısı çok fazla!

ama ondan sonraki müzikal gelişimleri beni hiç tatmin etmiyor. kaç kez denemeye çalışsam da ısınamadım. bu durum mikael'i de tatmin etmemiş olacak ki opeth'den bağımsız olarak death metal üzerinde deneysel işler yapıyordu bir dönem.

dip not: yıllar önce dio ve kreator'un alt grubu olarak istanbul'da sahne almışlardı. performansları benim için gerçekten hayal kırıklığıydı. evet, müthiş çalıyorlar ama seyirciyle neredeyse sıfır iletişim ile sahnede kalmışlardı. ara ara yuhalandıkları bile olmuştu!

uzun yillardir bildigim ve dinledigim muzik turunun de onunde gelen cok kaliteli bir grup olmasina ragmen ve o kadar da kendilerine sans verdigim halde nasil bir tane sarkisini bile sevemedigimi anlamadigim grup.

13 ve 14 ağustosta zorlu'da konser verecek olan isveçli progressive metal grubu. daha geçen gün trende kapalı havada windowpane dinlerken keşke konser verseler de gitsek diye geçirdim içimden.

opetçi, alırım anahtarını!

grup hakkındaki düşüncelerimi daha önce girmişim buraya.

şimdi de grubu ilk nasıl duyduğumu ve müzikleriyle nasıl ve ne zaman tanıştığımı aktarayım.

1998 yazı olmalı. yazlığımızın bulunduğu beldede, epey uzak bir sitede ortaokul ve liseden arkadaşlarım var. daha doğrusu buradaki birkaç siteden bunlar ama bayağı sayıda kişiler. ben de her akşam oraya gidiyorum ve sabah 6'ya kadar falan bunlarla bira içip muhabbet çeviriyoruz. bu arkadaşlarımdan birinin arkadaşıyla tanıştık ve süper cool bir eleman, ayrıca benim gibi metalci. hala da dostuz.

sana bir grup önereceğim ama adı aklıma gelmiyor dedi. biraz düşündü ve "hah hatırladım, opet" dedi. ben de, "benzinci opet gibi mi?" dedim. evet dedi. sonra da 1999 sonbaharında üniversite okumaya ankara'ya gittiğimde morningrise kasetini aldım opeth'in ve müzikleriyle de öyle tanıştım.

the last will and testament isimli ekim 24'de çıkacak albümlerinin ilk parçasını yayınlamışlar ve beklenti seviyesini yükseltmişlerdir; yürekler ağızda.

birkaç gün sonra zorlu’da canlı dinleyecek olmanın getirdiği heyecanı bastırabilmek için bu sıralar her gün rastgele birkaç parçasını dinlediğim olağanüstü grup

dünya gözüyle bir kez daha canlı izledim, rahatlıkla ölebilirim. süper bir playlist, dehşet performans ve mikael’in aşırı keyifli halleri unutulmazdı. bana bir 25 sene daha verin, ölmezsem tam gaz dinlemeye devam edebilirim. sevgili mikael, ne yaparsan yap kabulüm.

bir black rose immortal'ı vardır ki dinlerken her duyguyu yaşatır size.
ama dikkat sert metaldir, kulaklarınız aşina değilse o duyguları bu şarkıyla yaşamaya kalkışmayın hahahahhah

face of melinda ile geceme eşlik üstatlar.