otobüs yolculuğu

yine düştük yollara dedirten yolculuk. izmir ile istanbul arası mekik dokuyorum. o değilde metro'ya bindim orda bilet ayarlamaya çalışan dayılara inat. manyaklar mı ne illa bilet ayarlayacaklarmış.

şehirlerarası otobüs yolculuğu kuralları:

sana yardımcı olma kisvesi altında yaklaşanlara itibar etme.

fırsatın varsa uçak tercih et. biletler ucuzladı. (pandemi dönemini bilmiyorum)

hiçbir şekilde sulu yemek, sandviç, döner gibi açık ürün alma. isal olursun.

metro'yu zorunlu olmadıkça tercih etme. (bkz: swh)

kamil koç da tercih etme.

uçakla git uçakla.

garip bir his veren dinlenme tesisi soğuğunu tattıran yolculuk çeşidi.

bazen çile, bazen macera anlamına gelir. bazen ise güzel dostlukların başlamasına sebebiyet verir.
kulaklık takıp ortamdan soyutlanarak kitap okumak, otobüs yolculuğumun vazgeçilmezlerindendir.

kafani cama yaslayıp hayatini sorguladığın yolculuk . bazen aydınlanmalar yaşatır. bazen de çöküşler.

bugüne kadar yaptığım en uzun otobüs yolculuğu 30 saatin üzerinde sürmüştü. istanbul'dan tiflis'e. sınırı geçtikten sonra bir rahatlık gelmiş, çoğu bitti azı kaldı hissiyatına ulaşmıştım ki otobüsün bir tekeri patladı. bir süre daha otobüsle ufak bir tamirhaneye kadar gittik. tamirhane demeye şahit ister, orada yaşayan yaşlı bir adam ve oğlu var sadece. adam büyük bir çabayla otobüsün tekerleğini yerinden çıkardı. otobüsten inenler de etrafına toplandı onu izliyor. tekerleği yerinden çıkardıktan sonra da lastiği çıkarmak için balyoz getirdi. bir yükseklik üstüne koyduğu otobüs lastiğini vura vura yuvasından uzun bir uğraşla çıkardı. sonra başka bir lastik getirdi ve yine vura vura yerine yerleştirdi. lastik tam yuvasına oturmadı, lastiğin içine yanıcı bir madde boşalttı, çakmakla yaktı ve sonrasında bir balyoz darbesi daha indirdi, lastik bir alev çıkararak yerine oturdu. bu da böyle ufak bir anımdır.

her seferinde şoför dursada bir sigara yaksam demişimdir.

yeni bindim geldim metro turizm a.ş. ile. kek, bisküvi falan yok. kola var kolonya var.

yazılı olmayan kuralları vardıŕ. mesela;
-binmeden önce duş almak.
-take a shower.
-الاستحمام
-serşokek we hebe.

geçen hafta, iki sene sonra ilk defa, şehirler arası otobüse bindim. otobüs yolculuğunu özler mi insan, özlermiş. muavine kek var mı dedim birazdan servis yapıyorum abi dedi. kekini bile özlemişim otobüsün.
ama şehir değiştirmemin sebebi araba almaktı, yani uzun bir süre daha otobüse binmem.

otobüs ile gece yolculuğu yapmayan bilemez otobüs yolculuğunun gerçek yüzünü. korku filminden kopmuş bir karanlık eşliğinde tarifi olmayan bir koku kaplar ortalığı. susamışsındır su almaya gidemezsin yanındakinin derin uykusundan.

yolculuğun başından bitişine kadar uyuyabilen arkadaşlara saygılar. bir insan nasıl olur da otobüsün ışıkları yanınca uyanmaz.

lisede, üniversitede ve dahi çalışma hayatında dahi sıklıkla yaptığım yolculuk türüdür. gider gecenin en uzun sefer saatlerini seçerim bir de. beni deli mi s***yor peki? elbette hayır. sadece otobüs yolculuklarında ilk 20 dakikadan sonra direkt uyuyorum, yarınlar yokmuşçasına uyuyorum, daha da çok uyuyorum. yine olsa yine uyurum hatta. çünkü o arada uykumu alamazsam insanların yüzüne apalak apalak bakıyorum. yazılı olmayan kurallar gereği: mümkünse o gün duş alın, yolculuk sırasında fazla sıvı tüketmeyin(mesaneniz önemli), çok acıkacak gibi olursanız yanınıza atıştırmalık bir şeyler alın, rahat uyumak istiyorsanız sırtınızı ısıtın ve kapüşonunuz varsa kafanıza çekin ki size yastık olsun ve son olarak kadınsanız gerekirse yürüyerek gidin ama metro turizmi kullanmayın. ha bir de terminal ve dinlenme tesislerinde tıkınmayın. bir ayvalık tostu için kol gibi hesap ödemeye cidden değmez, terminallerde yapılan tostlara verdiğim paralar da benim için acı hatıradan fazlası olamadı.

cam kenarında müzik dinleyerek dışarıyı seyretmenin tadını birçok şeyden alamadığıma inandığım ve yarın yapacağım yolculuk biçimi.

pencere kenarı savaşları.

hep aşık olduğum kişiyle yapmak istediğim yolculuk. cam kenarı onun olurdu, benim cam kenarım da o. henüz olmadı öyle biri.

adalya dinlenme tesisleri, su sesi, soğuk, sucuk döner kokusu, bölünmüş uyku, çay, sigara

(bkz: dinlenme tesisi soğuğu)

özellikle gece yola çıkmışsanız, yatağınızın değerini daha iyi anlıyorsunuz.
yine de yolculuklara bayılırım.

sevdiğim yolculuktur, uçağa tercih ederim özellikle molalarda o sabaha karşı üşüyerek çayla birlikte sigara içmenin zevki hayatın güzel zevklerinden.

2020 yılında 67 bin km yol yaptığım yolculuk türüdür.*

yeri geldiğinde terapi gibi gelen metafiziksel olay bazen üzerken bazen mutluluk veriyor. garip