otobüs yolculuğu

yarın yapacağım yolculuk. yaklaşık 7-8 saat sürecek. ölmezde sağ kalırsam işin ucunda buz gibi deniz var.*

"uzun yollarda otobüs yolculuğu seven bir tek ben miyim?" diye düşündüm girilen tanımlara bakınca...

benim için kitap okumak anlamına gelen yolculuk.

araba olmadığı zaman uçak yerine tercih ettiğim yolculuk türü. ya en ön koltukta yolu izleyeceğim yada en arka koltukta motor - retarder sesini dinleyeceğim. ortası yok. bu şekilde varsın 30 saat olsun yolculuk.

gece yapılanı makbuldür gündüz çok yorar.

hayalgücünü tetikleyen şey.
aslında vasıta fark etmiyor hatta yürümek de buna dahil. tak kulaklığı çık git.

her uzun yol öncesi nasıl denk geliyorsa bir ilişkim bitmiş oluyor, olayları gözümün önünden geçirip bi üzülüyorum, bi buruluyorum. sonra her şeyde olduğu gibi aklımda kalan güzel anılarla, kabullenip yola devam ediyorum. otobüs yolculuğu, cam kenarında ve deniz manzaralı...

yaklaşık 2,5 saat sürecek bir otobüs yolculuğu beni bekliyor ve önümde oturan kız leş kokuyor. elime parfüm sıktım, elimle burnumun arası 15 cm. nasıl bir lanet koku ki elimdeki parfüm kokusunu bastırıyor, klimanın rüzgarıyla dalga dalga geliyor.
t: otobüsle seyahat etmek.

bunun romantizmini yapanın ağzının ortasına terlikle dalarim. yok sevdicek cam kenarında oturur benim manzaram zaten o gibi edebiyat kasmak için binerseniz bilin ki arka koltuktan boyun yastigiyla boğmaya yeltenirim, zaten bebek sesinden sinir küpü olmuşumdur o krizle gomerim yol kenarında bir yere haberiniz olsun entel feridunlar.

kısa süreli nezarettir. özgürlüğünüz sınırlıdır, tabi ki insanlar yokmuşçasına takılabilen bir hanzo değilseniz. uyusanız uyunmaz, oksijensiz ortamda yaşamaya alışmalısınız, ağlayan bebek varsa hiç çekilmez, birbirini tanıyanlar denk gelirse sesten geçilmez, şarj için priz varsa şanslısınız ama o da genelde şarj etmez şarj boşaltır.

güzeldi istanbul'dan ankara'ya gelmek. çok güzeldi hem de.

hayat sorgulamak için birebir.

üniversite öğrenciliğinden itibaren 15 yıl kadar şehirler arası otobüs yolculuğu yaptım. hepsinde rahat uyurdum. hatta yolculuk sabahı kalkar okula gittiğim, işe gittiğim de olurdu.

artık yaştan mıdır, konfora alışmaktan mıdır bilmiyorum. dün geceki yolculuğumda uyuyamadım. geldim bir güzel de evde uyudum. psikologlar bunu da açıklasın

hiç de huzurlu olmayandır. başını cama yaslayıp hülyalara dalmayı hayal ederken, kafanın tak tak cama vurması kadar iğrenç bir şey yok.
hele sabah yolculuğu, özellikle mevsim yazsa... gözünü güneşten açamamak da çok kötü.
her seferinde başım fazlalıkmış gibi hissediyorum. sağa yatırsan olmuyor, sola yatırsan olmuyor, geriye yatırsan hiç olmuyor. yolculuk sonunda ağrıyan bir baş, tutulan bir boyun ve bulanan bir mide oluyor genelde.
ya da ben yola gelemediğim için böyle oluyor, bilemiyorum.

nereye ve ne zaman gittiğinize göre değişebilir. bahar, yaz ya da sonbahar aylarında biraz daha çekici hale gelirken kışın yolların buzlanması sebebiyle şoförün biraz daha yavaş gitmesiyle uzayan yolculuğun yanı sıra mola yerinde inip bir hava alayım deyip dışarıya çıktıysanız muhtemelen eksi bilmem kaç derece havada nefes bile alamadan öksürmeye başlarsınız. önünüzdeki, yanınızdaki veya arkanızdaki koltukta oturacak/yatacak olan insan da cabası olabilir çünkü önünüzdeki aniden koltuğunu size sormadan çat diye arkaya yatırabilir, arkanızdaki yüksek sesle "kanka yoldayım geliyorum" edasıyla tüm bir otobüsün duyacağı bir frekansta konuşabilir, yanınızdaki bu durumda muhtemelen en az hasar alacağınız kişi olacaktır tabii çocuklu değilse...
iyi yolculuklar :')

kusturur ve uyutmaz. öndeki çomarın koltuğu sonuna kadar indirmesi var ki offf.

otobüs yolculuğunun güzel tarafı uzun yol olması.
ya cam kenarı olacak yada en ön koltuk. uyuyamam ben. camdan dışarıyı izlemeli bazende ön tarafta kaptan şoförü.

gece karanlığında merak etmeliyim kuş uçmaz kervan geçmez karanlığın için küçük bir camdan sızan ışığı. nasıl yaşarlar ne yaparlar bu dağ başında diye.

gece mola yerinde o ayazı hissetmeli ve üşümeliyim. sonra sıcacık otobüse binip o sıcaklığı arada cama vuran gelip geçen araçların ışığında camdan o soğuk karanlığa bakıp dalmaliyim.

gündüz ise, o renk renk yeşili, çiçekli tarlaları, uçsuz bucaksız orman denizini. sonra sonra o küçük köylerin otlayan hayvanlarını.

işin garip tarafı otobüs yolculuğunda verilen o kek veya krakerin tadı hep daha güzel gelir.

özledim çoktandır uzun otobüs yolculuğu yapmıyorum.

iyi yolculuklar.

kendimizle tanıştığımız yolculuklardır.

hiççç romantize etmeyin. 17 saat oturduğum otobüs yolculukları biliyorum. o bel ağrısından kafayı yersiniz!

4 saatten sonrası işkencedir.
bilhassa önünüzde koltuğu ağzınıza kadar iten biri ve ağlayan çocuklar varsa..