otobüste kadına yer vermeliyiz mantığı

yalnızca nezaket göstermek isteyen kişi tarafından gerçekleştirilmesi mantıklıdır. zorla nezakete yönlendirme ise hoş değildir. *

kadın erkek eşitiz madem, kadınların da ayağı var bacağı var. aynı derecede yerçekimi kuvvetine maruz kalıyoruz.

yani ayakta beklemesinin bir nahsuru yok. dikilebilir.

ben kulaklığı takıp uyuyan modda takıldığımdan yaşlıymış, hamileymiş, kore gazisiymiş, çocukmuş, şehit yakınıymış, kadınmış kimseyi umursamadan keyfimce yolculuğumu sürdürürüm. ayakta olan ben de oturan kişi de aynı parayı veriyor. ben enayi miyim ?

zamanın da kim çıkardıysa rahmetle andığım saçma görgü kuralıdır.
ayrıca kapıdan geçişlerde öncelik, cinsiyetinden bağımsız içeri girecek kişinindir .
zamanın da bu kuralı da çıkaran meriç'i rahmetle anmıyorum.

doğru değildir. hamileler ve yaşlılar dışında kimseye yer vermem, bana da yer verilmesini istemem. oturma olayını çok büyütüyorsunuz. oturmak isteyen taksiye binsin ya da gitsin arabasıyla gezsin, kimseyi daraltmaya gerek yok.

eğer kalabalık bir toplu taşıma aracıysa verilmesi nezaketen çok hoş olur. kadınların oturarak seyahat etmeyi daha fazla haketmesinden değil, taciz ihtimalini azaltmak için..

nezaketen yapılması gereken olduğu için değil, maalesef koruma amaçlı yapıldığını bildiğim durumdur. herkesin bacağı var, herkes ayakta durabilir ve fakat taciz konusunda herkes eşit değildir.

bir kadın biniverince toplu bir taşıta,
bütün kafalar dönüverir camlara, ağaçlara, kuşlara.

duruma ve zamana göre değişir.

hangi mantıksız çıkarmış la bunu. binerken bana mı sordu. eli ayağı tutuyorsa, yaşlı veya hamile değilse yer vermem. eee kadını taciz ederler valla toplu taşımada cinsiyet ayırt eden yok. önüne gelene elliyor şerefsizler.

toplu taşımada hiçbir mantık işlemiyor. yıllardır tecrübe ettim ve bunu rahatça söyleyebiliyorum. bir keresinde çok yaşlı bir amcaya yerimi verdim. çok kalabalık olmasına rağmen. çok da yorgundum. kendisi ise benim ona verdiğim yeri dakika geçmeden tesettürlü benden genç bir kıza verdi. bana geri verseydi bari diye düşündüm. herkes farklı insanlara sevap point kasmaya çalışıyor. bu kadına yer verme muhabbeti de bence erkekler tutunma ve savrulmama konusunda bizden başarılı. o yüzden çıkmış olabilir. biz topuklu giyebiliyoruz veya tutunmaya çalışırken aşırı güç harcıyoruz. ınsanlar tip seçiyor belki. seyi seviyorum ama iki kişi yan oturmak istiyorsun arkadaşsın. siz geçin diye yan yana iki kişilik yeri boşaltıp başka yere geçme inceliğini. bunu ben de yapıyorum. iki arkadaşın ortasında kalıyorum bazen. yer değiştirmeyi teklif ediyorum. metroda zaten gideceğim yer 1 saatten az ise ve metro aşırı boş değilse oturmam. çünkü bilirim kendimi kalkacağım yer vereceğim vs. annem otursun isterim vs. o da mesela çocuklu biri gelince veya kendinden yaşlı biri gelince hemen kalkar yerini verir. ama annem de orta yaşın üstünde. haliyle anneme kızıyorum. yanında genç bir erkek var sen niye kalkıyorsun o kalksın diyorum. artık bu serzenişlerimi yüksek sesle de yapıyorum. kalabalik bir metroya, bebek arabası ve 3 çocukla biniyorlar kalk bir zahmet. genç ve yorgun olabiliyoruz ama öncelik diye bir şey var ve kimse umursamıyor. yaşlılar daha yaşlılara yer veriyor. kadın erkek fark etmiyor. sen kadınsın geç otur diyenini şükür ki görmedim ama siz geçin deniliyor bazen. bir incelik oluyor. ben oturmayayım bir sürü yaşlı biniyor baksana diyorum yaşlılar geçene dek gençler çökmüş oluyor. sonra kendime diyorum ki simge sen aslında oturmamakla aptallık ediyorsun. yerini yaşlılara vermiş olmuyorsun. gence vermiş oluyorsun. oturup öyle yer vermek gerekiyor herhalde.

yaşlı veya hamile hariç yer vermem. eşitiz kardeş pardon.

ekran karşısında oyun oynarken kendini bordo bereli zanneden odasını toplamaktan, annesi olmasa bir öğün yemek yapmaktan aciz ergen irileri ne ağlamış lan başlıkta…
eşitlik bu ergenlerin buna benzer başlıklarda aklına geliyor, ıslak odunla ama onluk kalas olacak, bi dayak yeseler normale dönerler.

aslında gerçekte kimin oturma ihtiyacı varsa o oturmalidir. genç ,yaşlı , kadın ,erkek farketmez. hastalık, yorgunluk durumuna bakılmalıdır.

bir kadın olarak, ihtiyacı olduğunu hissettiğim herhangi bir erkeğe de yer verebilirim.
engeli vardır ama kimse kalkmaz,çocuğu vardır kucağında, yaşlıdır vs.

bu bir cinsiyet değil, vicdan meselesidir.

topuklu ayakkabı giyen bir canlının yerine kendini koymaktır.
bi zahmet artık...

tombul teyzeme içimden yer vermek gelmiyor lakin hoş ablama, tatlı kardeşime asla kıyamıyorum..

verip vermemek insanın tercihine bırakılmalı toplumsal baskı sona ermesi lazım yer vermek isteyen yine verir ama vermeyeni linçlememek gerekir