öz güven eksikliği

cahilken özgüven yüksektir, eğitim ve tecrübe arttıkça düşer, sonrasında eğitim ve tecrübe başarıyla taçlandırılırsa cehalet seviyesine geri yükselir yoksa yerin dibine iner.

halk arasında çoğunlukla "temiz aile çocuğu" olanların yaşadığıdır. ailesi o kadar üstüne düşer ki özgüven sıfıra iner. sorunları, olayları kendi başına halledemez. insanlarla rahat konuşamaz. teşekkür bile edemez. bu böyle katlanarak gider ve ortaya "pısırık" bir insan çıkar. insanların yönettiği, hiçbir şeye sesi çıkmayan biri. hiç korkan, konuşamayan, sessiz sessiz oturan mendilci çocuk, cam silen çocuk gördünüz mü? hepsi cin gibi. donunu alırlar haberin olmaz.

asıl kaynak büyük ihtimalle ailedir. ben de zaman zaman yaşıyorum. yaşayan dostlarımızı da anlıyorum. ama büyük oranda yendim sanırım.

sosyal hayatta da meslekte de yaşadığım problem. sosyalde belirli bir çevrem olduğu için problem olmuyor ama tarih konusunda olumlu dönüşler almama rağmen kendimi yeterli göremiyorum. hedefim ve hislerim tamamen zıt.

ailenin büyütme şekline bağlı olarak ya güçlü bir birey olursunuz yada güçsüz özgüven siz biri. kötü yetiştirildigi halde özgüvenli olan istisnalar da mevcut.

kişinin küçüklüğünden itibaren hayatındaki ve kendisindeki eksikleri, farklılıkları: çevresindeki insanlar sayesinde görmeye başlaması ile kendi içine kapanması halinde gelişen durum.

bende bulunmayan bir sorundur.

buyrun benim, yürüyen özgüven eksikliği.

kendini bilmek, haddini bilmek, mütevazi olmak gibi eski zaman erdemlerinin yeni ismi.

son zamanlarda bende oluşmaya başladığını fark ettiğim durum. bunu yenmenin yolunun yeniden bir şeyleri başarmak ve kendimi kendime ispat etmek olduğunu düşünüyorum.*

böyle giderse kimsenin, karşına kanlı canlı biri çıkınca merhaba dedirtmeyecek dürtü.



dur ya en iyisi mesaj atayım
mrb?

sonradan gelişenlerin geçici olduğu
ama çocukluktan bu yana aile, arkadaş ortamı tarafından hor görülen insanda kalıcı olduğunu düşündüğüm konu

yalnız kalmaya devam ettikçe bu da artıyor. bence daha çok insan içine karışmak gerekiyor o zaman biraz daha çekilebilir hâle geliyor bu durum.

içine kapanık çoçuk genelde özgüveni eksik çocuktur
çocuklukta ciddi hastalık geçirmiş çocuklar da özgüven eksikliği vardır genelde
yada baskıcı bir ailenin cocuguysaniz kesin vardır
bunlar gerçek türk toplumunda çok örnekleri var

küçükken özgüvensiz yetişmişseniz sonrasında da ara ara sizi bulur bu durum. iletişimim çok kuvvetli ancak küçüklükteki çekingenliğimle alakalı hâlâ zaman zaman özgüven problemleri yaşadığım anlar oluyor.

otuz yıl boyunca yenemediğim bir şeydir kendisi. yenmemde bir dostum ve kitaplar etkili oldu. sebep olanların allah müstehakını versin. kesinlikle aile ve çevre çok etkili. bir kere de yerine geldi mi korkma artık. "iyi hissetmek" kitabını tavsiye ederim bu konuda.

tece memleketinde büyüme evresi şu şekildedir: temeli ailede atılır, ilköğretim yıllarında sıvası dökülür, üniversiteye hazırlanırken dekorasyonu tamamlanır, toplum diye adlandırılan et yığınları tarafından kişiye tapusu teslim edilir.

istenilirse kolay bir şekilde tamir edilebilecek bir hasardır.

birkaç yıl önce bende bolca bulunan bir şeydi. ne illet bir şey anlatamam insanın ömrünü yiyor. bir şey söyleyeceksin ya yapamıyorsun hep bir acaba eleştirilir miyim biri bir şey der mi korkusu. işte yine insanlar yüzünden kendi yüzünü, vücudunu beğenmemek gibi şeyler mevcuttu bende. ama sonra hayatıma spor girdi. öncelikle kendimi savunmayı öğrendim ve zayıfladım. özellikle insanın kendini koruyabiliyor olması çok özgüven yükseltiyor eğer siz bu sorunu şuan yaşıyorsanız bence spora gidin ama en önemlisi kendinizi olduğunuz gibi kabul edin. bunu fark edince bende büyük değişim oldu. dedim ki ben böyle güzelim ve ben kendimi böyle görmek istiyorum ve mesela ben böyle düşünmek istiyorum diğer insanlar nasıl görünürse nasıl düşünürse ve hatta beni eleştirirlerse de banane ya banane. ben kendime bakarım. öyle işte önce kendimle barıştım sonra baktım dünya benimle barıştı. şuanda da eskiden yaşadığım ve atlattığım bir sorun olarak tarihe karıştı.

doğrudan sahip olunduğunu değil bazı konularda nüksettiğini düşündüğüm durum. eser miktarda hepimizde bulunur