öz güven eksikliği

başını dik tutmak, çeneyi yukarıda tutmak özgüvenli olduğunuzu anlatır. travma ya da yetiştirilme tarzı ile şekillenen bu problemi atlatmak için profesyonel yardım almak şart. süper ego kasmak için ayna ile barışık olmakta gerekiyor.

yapamıyorum. kendimden emin değilmişim, karşımdaki insan veya insanlardan çekiniyormuşum gibi görünebilecek anlarda lehime bir durum oluşabilecekken rol yapmaya çalışıyorum ama olmuyor. kem küm etmeye çalışıyorum bilinçli olarak çok sırıtıyor. yapmacık tevazu şovlarına kaydığım oluyor. dünyanın en güzel en seksi kadını olsa bile karşımda öz güven sorunu yaşayamam. çünkü onu istemeyecek kadar gerçekçi ve ortalama zekâ sahibi bir insanım. beklentiler belirliyor biraz karşı cinsle olan ilişkilerin seyrini ve öz güven meselesini. belki de bir parça megaloman veya narsistimdir, bilmiyorum, daha doğrusu kesin bir teşhiste bulunamadım araştırmalarım sonucunda. hayatım boyunca hiçbir kadına karşı güvensiz olmadım, yüreğim küt küt atmadı karşısında, aşk gibi saçmalıklara da gülüp geçtim. durumu idare etmek için bir defa lisede âşık oldum filan derim ama doğrusu âşık filan değildim hiçbir zaman. kendimi kontrol etmeyi, duygularımı aklın buyruğuna vermeyi çok iyi kotarırım. ağlamaklı ilişkiler, kavgalar, kıskançlık krizleri filan da zekâma uygun değildir. denedim çünkü, mümkün değil. genel olarak rahat, sakin, sessiz bir adamım. bu sessizlik sıradan zihinlerin peşin hükümlerine çok malzeme vermiştir; kendileriyle konuşmaya tenezzül dahi etmeyen bir adamı çekingen filan sanmışlardır. ta ki münasebette bulunana, sesindeki ifadeyi tecrübe edene kadar. öz güven vesaire konuşulduğunda genel olarak erkekler kadınlardan kadınlar da erkeklerden hareketle konuşurlar, daha doğrusu iletişimlerini göz önünde tutarak genel yargılara varırlar. bunun için ben de kadınlarla olan kısma kısaca değindim, kendi açımdan. hiçbir zaman erkek egemen bir anlayışla kadınlara bakmadım, ama kadınları olduklarından daha başka yerlere de koymadım. insan kısaca. ne eksik ne fazla. bunu göz önünde tutarım ve bu bilinçli bir şartlanmışlık değil aslında. doğal bir içgüdü yahu, kadınlar önünde konuşamıyorum diyen insanları bu bağlamda anlayabilmem mümkün görünmüyor. açıklayabilirim ama anladığım veya onayladığım anlamına gelmez bu. eğitim, aile, gelenekler, çevre, görgü filan. karşı cinsle ilişki ve iletişimin haricinde bir de genel olarak insanların tamamıyla olan bir öz güven meselesi vardır. insanların büyük çoğunluğunu aptal varlıklar olarak görmem belki de onlara karşı kimi zaman gereğinden fazla rahat olmamı sağlıyor. benden bir fazlaları olmadığını biliyorum, her türlü kötülüğe muktedir olabileceklerini biliyorum. bu da beni rahatlatıyor. belki de bir savunma mekanizmasıdır bu, kendimi rahatlatma güdüsü. topluluk önünde konuşma, sunum yapma, kalabalıklara hitap etme gibi şeylere bayılırım. eğer dersime çalışmışsam tabii ki. görmem çünkü o sırada kalabalığı, kendimi sınıyorumdur. şov yaparım yerine göre, teker teker gözlerinin içine bakarak kafamı gezdiririm ortamda, bir bir yere düşer başlar, bakışlar kaçar gider. kendi sesimi dinlerim, telaffuzumu, kelime seçimlerimi, vurguları. bilirim ki böylesi boncuk boncuk terlemekten, kem küm etmekten, aptal bazı insanların gülüşlerine konu olmaktan daha iyidir. diyelim ki herhangi bir konuda işler sarpa sarıyor, kendimi iyi hissetmiyorum, hâlet-i ruhiyem iyi değil. kalp atışlarımın hızlandığı, kelimelerin ağzımdan çıkmadığı filan bir şey oldu. heyecanlandım diyelim ve öz güvenim kontrolümün dışına taşmaya başladı. işte o zaman karşımdaki insanı sıçarken düşünürüm. bir anda her şey normale döner.

çevredeki haddini bilmez insanlar yüzünden oluşuyor genelde. ama kendini kabul edip sevmeye başladığın noktada o hadsizler komik geliyor. ışin özeti kendinizi olduğunuz gibi sevin hiçbirimiz mükemmel değiliz ve mükemmel insan diye bir şey yok. sizi olduğunuz gibi seven insanalarla olun ve kendinize güvenin. özgüven zaten bunlar olunca gelecektir.

normalde öz güveni yüksek biriyimdir ama çocukken ilkokula başlayınca gerek ailevi sebeplerden gerekse de akranlarıma göre küçük olduğumdan dolayı öz güvenim çok düşmüştü. ama büyüdükçe tekrar eskisi gibi yükseldi yani herkesin ara sıra hayatında öz güven eksikliği yaşadığı olmuştur hala da oluyor bazı dönemler. önemli olan bunun sürekli olmaması.

genelikle d vitaminin eksikliğindendir.
bol bol güneşe çıkıp kendini
seven insan bu eksikliği kapatabilir.

bu bir erkekse piyasa değeri yoktur.

özgüven eksikliği çok geniş kapsamlı bir konu olmakla birlikte insanların üzerindeki etkileri çok korkunç sonuçlar verebiliyor. kimi insanlar içine yönelip introvert tepkiler verebilirken bazı insanlarda ekstrovert olmaları sebebi ile kırıcı, tehditkar ve hatta tehlikeli durumlar ortaya çıkarabiliyor..
insanların özgüven eksikliğini tamamlayabilmeleri adına kendi üzerlerinde ciddi çalışmalar yaparak bilgi eksiklerini tamamlamalı ve sağlıklı ruh haline sahip bireylere dönüşmeleri gerekmektedir, uzun bir süreçtir, kolay olmamaktadır..

bende var ya, hiç kimseyle konuşamıyorum. sevgi, aşk ve sevişme konularından bahsedemiyorum. kendimi çok yalnız ve çok kötü hissediyorum.*

çok ciddi bir problem benim için. son 2 seneye kadar böyle bir problemim yoktu. 16 yaşından beri hayatım ile ilgili nadir görülen sorunlar ile baş ettim ve her savaşı kazandım. ama 32 yaşından beri ciddi bir düşüş var. toparlamaya çalışıyorum. yapmak zorundayım. eskisi gibi fırtına gibi esmeyi çok özledim.

ölüm demektir diğer adı.

öz güven eksikliği kesinlikle çalışılarak tersine çevirilebilecek bir durum. eksik olduğun alanlarda kendini geliştirerek, değiştirmeyeceğin durumlara takılıp kalmadan, diğer özelliklerini ön plana çıkararak, hiç beceremiyorsan bir psikolog yardımıyla değiştirebilirsiniz

günümüzde insanlara karşı özellikle bir topluma bir gruba giriş yaparken, daha da önemlisi karşı kadınlara karşı bir şey söylersem rezil eder mi? yanlış anlar mı? gibi düşünüyorum. bu nasıl geçebilir ki nasıl yıkabiliriz özgüven eksikliğini.

(bkz: insanın kendisine güvenmemesi)

hep asagilik olaylar ve asagilik insanlar yuzunden. onlarin cani cehenneme size bir sey olmasin.

özünüze saygı duyamadığınız, ciddiye alamadığınız, güvenemediğiniz durum.

temeli 0-6 yaşta gösterilen anne baba tutumuna bağlı olarak atılır.

yıllardır yaşadığım ve kurulmakta da bir o kadar zorluk çektiğim durum(hala tam kurtulamadım). bir de böyle bir durumu olan insanlar imkanları varsa terapi alsınlar lütfen, kendi kendinize çözmeye çalışırsanız başka psikolojik problemleri de beraberinde getirebilir.

beter bişey,. insanın yürüyüşüne, duruşuna, gülüşüne yansıyan bir durum.

biraz şey gibi bir şey: "ben önemsiz biriyim, sadece başkaları için değil, kendim için bile."

başkaları için nasıl biri olamayacağınızı kontrol edemeyeceğinize göre, kendinize odaklanmanız, kendiniz için neden önemsiz olduğunuzu tanımlamanız gerekir.

bu;
geç kaldığız bir fırsat,
geç kaldığınız biri,
geç kaldığınız bir zaman,
geç kaldığınız bir yer,
geç kaldığınız bir kişi,
ya da geç kaldığınız herhangi bir şey olarak tanımlanabilir.

örnek veriyorum, iyi okunsun. *

"üniversiteyi bitirmek için çok geç kalmıştım."
"30 yaşındayım, hâlâ bekarım."
"arkadaşım 2. evini aldı, ben işe yaramıyorum."
"annem bir baltaya sap olmamı istiyor, 32 yaşındayım, bana koyuyor."
"ilkokul arkadaşım 3. çocuğuna hamile."

zihniniz ve gerçekliği resmetme algınız, hapishaneniz olabilir. aynı örnekler;

"üniversiteyi geç bitirdim, daha fazla arkadaş edindim, gençliğimi dolu dolu yaşadım."
"30 yaşında bekarım, arkadaşlarımla dışarı çıkarken izin istememe gerek kalmıyor"
"arkadaşım 2. evini aldı, yıllarca borca bağladı kendine. ben bugün kiracı olduğum evden çıkabilir, başka bir şehre bile taşınabilirim."
"annem kaç yaşında evlendi de "sap" oldu baltaya?"
"ilkokul arkadaşımın 3 çocuğu var, inanılmaz yaşlandı, gözünün feri gitti, gözaltı torbacıkları ağlayan birini andırıyor."

demem o ki, "özgüven" diye bir şey yok. ilizyon. varlığını da eksikliğini de algı yaratıyor.

çocukken baskılanan karakterin, yetişkinlikte davranışı tetiklemesindendir.
sen yapamazsın, beceremezsin, münevver yenge'nin oğlu anadolu lisesi'ni kazandı, sen meslek lisesi'ne bile giremedin filan gibi saçmalıklarla çocuğa eziyet etmeyin sayın ebeveynler.
sevin evladınızı, gerisini siktir edin.