para mutluluğu satın almaz

çalışırken daha mutluydum, 3 ay evvel işten ayrıldım ve çok fena mutsuzum. çalışırken fatura derdim yoktu, validemizin tartışma ve moralimizi işten, paradan yana bozma ihtimali de yoktu. çalışırken günü de verimli kullanıyordum, akşam iş çıkışı ara sıra arkadaşlarla vakitte geçiriyordum. şimdi fatura ve geçim derdi, iş başvurularından geri dönüş beklemek gibi tozpembe olmayan bir dünyadayım ve benim pek umudum kalmadı. kötü haber alırsanız üzülmeyin, kötüye bir şey de olmaz hem.
başlığa gelirsek maalesef para artık her şey olmuş. inanın her kapıyı da açar, her fikri ve düşünceyi bile satın alır. otobüste ya da ağlamak ikilemini geçiyorum, kolay kolay da ağlamazsınız. insanı ağlatan para olmaz.

para mutluluğun sülalesini bile satın alır, kendinizi kandırmayın...

sağlığı satın alamaz ve sağlığınız bozuksa istediğiniz kadar para dökün nafile. ama mutluluğu kesinlikle satın alır.

para mutluluğa ayırabileceğiniz zamanı satın alır.
mesela sabahın altısında işe gitmek yerine, paranız o saati size verir ve herkes işe giderken siz deniz kıyısında yürüyüş yapabilirsiniz.

para sağlık getirmez ama sağlığın altyapısını getirir.
millet devlet hastanesi'nden randevu almayı beklerken, siz xx bir özel hastaneden yerinizi ayarlayıp tedaviye başlamış olursunuz.

sözlük yazarlarının bir kısmının albert camus okuduğunu hissetmemi sağladığı için beni mutlu eden başlık.

dün akşam öğrendiğim cildiye uzmanı güzellik merkez sahibi doktorun sayfasını gördükten sonra katılmadığım önerme.
gençlik aşısı diye bir şey var, çok para değil.
yaptırınca mutlu oluyorsun.
hadi buyrun ateistler, bunu da açıklayın.

mutluluk parayı satın alsaydı ne olacaktı.

para mutluluktur.
sağlığı da satın alır.
çoğu kapıyı açar. vaktinizi döktüğünüz para kadar zevkli geçirebilirsiniz.
romantizmi bırakın artık. para hepimizi, herşeyi satın alır.

b.k altın olsa fakir g.tsüz doğardı atasözü boşuna söylenmiş olamaz.

sağlığı olan kişi para kazanmasını da mutlu olmasını da öğrenebilir.
ama sadece para bi b*kuma yaramaz...

parasızlık elbette zordur. ama üstesinden gelinebilir. yeter ki sizde o parayı kazanabilecek azim ve bilgi beceri vb olsun.

öyle bir alıyor ki, spatula ile tepsinin dibinden kazınan patates kızartması gibi mutluluğu para ile kazıyıp alıyorsun. ne dert kalıyor ne tasa.

yukarıda 280 tanımı okudum farklı görüşler ve örnekler var. kendi görüşüme göre doğru bulduğum tanımları oyladım.
konunun özü olarak bahsettiğimiz para ne kadar birim.
misal faturalarını ödeyemeyen bir yazar bu durumdan dolayı mutsuz, yani ihtiyaçlarını karşılayacak bir meblağ onun mutlu olacağı sonucunu ortaya çıkartıyor.
öte yandan başka yazarlar çıtayı çok yükseklere çıkartmış canı istediğinde istediği ülkeye gidip gezmek eğlenmek vs.
birkaç yazarda dünyanın sayılı zenginlerinin hayatlarından örnek verip, çok zengin oldukları halde eksikliğini duydukları şeylerden dolayı mutsuz oldukları yönleri ortaya koymuş.

benim vereceğim örnekte durum şu; teyzemin kocası (enişte) aileden toprak zengini hatırı sayılır bir mal varlığı var. iki tane de oğlu var büyük kuzeni 8-9 yıl önce evlendirdi evini arabasını eşyasını aldı düğününü yaptı. balayı için ceplerine para da koydu. hatta yaz tatilleri için tatil paralarını da verdi. ama gelin hanım bir türlü mutlu olamadı hep daha fazlası hep daha.
geçen sene küçük kuzeni de evlendirdi enişte ( burada bir bilgi ; iki kuzen de istedikleri kızla evlendi aile baskısı vs bir durum yok)
küçük kuzene de ev aldı arabasını, eşyalarını, düğünü vs yani birine ne aldıysa diğerine de onu aldı onu yaptı.

buraya kadar kulağa çok güzel geliyor fakat bu kadar süredir iki oğlu iki gelini ile aynı sofraya oturup yemek yiyemedi teyzem ve eniştem. teyzem benden yardım istedi konuş şununla (büyük kuzen ve eşi için diyor) bıraksınlar bu inadı gelsinler gitsinler oturalım yiyelim içelim hep birlikte olalım. ben elimden geldiğince her iki tarafı bir araya getirmek için çaba sarf etsem de olmadı iki taraf da inat.

sonuç iki evlat iki gelin iki torun iki de kendileri bayram seyran bile bir masa etrafında toplanamadılar.

insanoğlunun akıl sır ermeyen istekleri, beklentileri, düşünceleri, hepsi heran değişebiliyor farklı olabiliyor.

şimdi para mutluluğu satın alabildi mi siz karar verin.

yoo gayet güzel alıyor. *

zenginin malı züğürdün çenesini yorar misali, bir fakir söylemi.

paran varsa istediğin yere gider gezer görürsün,hastaysan en iyi doktorlara görünürsün,insanlar seni paran için sever vs vs. para her şeyi satın alır. bırakın bu fakir avuntularını.

fakir avuntusu bir cümledir.
bugün tüm hafta kazandığım parayı kukumun keyfine göre odamı süslemek, alkol almak ve de polar için harcadım.
şuan hepinizi ezerim mutluluğumla. dağılın.

çalışın zındıklar.

para mutluluğu satın almaz ama burada bir şeyi atlıyoruz. bir insanın yeteri kadar beslenebilmesi; sağlık, eğitim gibi hizmetlere ulaşabilmesi; barınabilmesi gerekir. eğer bir insan temel ihtiyaçlarını karşılayamıyorsa mutlu olabilmesi pek olası değildir. türkiye şartlarında tüik zamlardan önce bir ailenin yoksulluk sınırının 10.000 ₺ -askeri ücret 2.900 ₺- olduğunu belirtmişti. şu an kaçtır, bilemiyorum. yani para mutluluğu satın alır diyen kesme mutlak olarak haklısın diyemesek bile günümüz koşullarında haklı olduklarını söyleyebiliriz.

para denilen şey; günümüzde gelinen düzende duruma göre ölümü bile erteleyebiliyor.

aslında cümlenin vermek istediği mesajdan çok hangi toplum sınıfına hitap ettiğine bakmak lazım. şu söylem ile diyanetin “aza kanaat etmek sünnettir” söylemi arasında bir fark göremiyorum. birisi, din tüccarlarının kullandığı kitle kontrol silahıyken diğer cümle de tatlı su liberallerinin kitle kontrol silahı haline gelmiştir.

dünyanın evrildiği, parasız su bile içilemeyen bu sistemde artık geçerliliğini yitirmiş bir önermedir.

para mutluluğu satın almaz ama mutlu edecek şeyleri satın alır bu yeterli bence

evet çoğu konularda mutluluğu satın aldığı gibi satın alamadığı yönler de vardır. bu aslında mutluluğu nerede bulduğumuza bağlı. eğer tüm mutluluğumuz para ile sağlanıyorsa tabii ki de para mutluluğu satın alabilir. çok sevdiğiniz bir şeyi satın alınca anında mutlu olabiliyorsunuz ama konuya başka yerden bakarsanız eğer çok sevdiğiniz birisinin sevgisini para ile satın alabilir misiniz? ya da çok sevdiğiniz birisi vefat etti diyelim onu para ile geri getirebilir misiniz? veyahut o kişinin sevgisinin aynısını bir marketten süt alır gibi satın alabilir misiniz? bu soruların cevabı çoğu kişi için "hayır" olabilir bazıları için de "evet" olabilir. kişiden kişiye ve hayatımızın merkezine neyi koyduğumuza bağlı bir konudur bu.