para mutluluğu satın almaz

şuraya tekrar yazıyorum ki, çok doğru tespittir!

mutluluğu satmaya ya da satın almaya çalışan şey kapitalizmdir/kapitalisttir.
para sadece bir gereçtir. para, siz ne yapsın isterseniz onu yapar. hiçbir şey satın alamasın isterseniz hiçbir şey satın alamaz ve para vererek aldığınız şeyi belirli şartlarda başkasına devredersiniz. para, sadece emeğimizin karşılığını, anında ihtiyacımız olan şeyleri toplumdan tedarik edebilmemize yarasın istersek aynen öyle bir işlev görür. parayı yasaklayıp yerine başka bir yöntem ayarlarsak elimizde kalan paralar ile popomuzu silebiliriz..

satin almaz zaten. mutlulugu direkt kendi olusturur.

bu paranın kusuru değil. hiç bir şey mutluluğu satın almaz. yani parasızlık da mutluluğun bir gereği değildir. kişinin parayla ilişkisi sorunlu değilse, para mutluluğu olumsuz da etkilemez.

ama mutsuzluğu ötede tutabilir

geri kalan her şey için mastercard*

alnına bile koyar kardeşim.
paran varken sorunun yoksa mutlusun demektir. sorunsuz bir insan,
yetebilen bir insan,
muhtaç olmayan insan,
başını ellerinin arasına koyupta "ben şimdi ne yapacağım" demeyen insan,
sabah uyandığında yüzü gülerek (ne kadar boktan olduğunu düşünse de) işine gidebilen insan,
bu sebepten dolayı (parasızlık-borç batağı) kimseye rezil olmamış insan,
bu sebepten mahçup olmamış yüzü kızarmamış ve kaçacak yer aramamış insan,
yine bu sebepten çaresizlik içinde ve köşeye sıkışmış bir halde ne yapacağını bilmez bir hale gelmemiş insan,
her ihtiyacı için krediye muhtaç olup borcu kadar da bankalara faiz ödemeyen insan,
avukata verilip temerrüte düştüğü için iki günde bir banka avukatından üstü kapalı tehdit almayan insan,
yukarıda saydığım sebeplerin en az biri yada birkaç tanesinin üst üste gelmesi sebebi ile intiharı düşünmeyen insan,
yada canına kıyıp daha genç yaşlarında hayata veda etmemiş insan mutlu insandır kardeşim.
ne mutluluğu lan?
sokayım mutluluğa.

fakir tesellisi.
para ile tanışmayan kişilerin üfürdüğü tespit.