para mutluluğu satın almaz

şuraya tekrar yazıyorum ki, çok doğru tespittir!

mutluluğu satmaya ya da satın almaya çalışan şey kapitalizmdir/kapitalisttir.
para sadece bir gereçtir. para, siz ne yapsın isterseniz onu yapar. hiçbir şey satın alamasın isterseniz hiçbir şey satın alamaz ve para vererek aldığınız şeyi belirli şartlarda başkasına devredersiniz. para, sadece emeğimizin karşılığını, anında ihtiyacımız olan şeyleri toplumdan tedarik edebilmemize yarasın istersek aynen öyle bir işlev görür. parayı yasaklayıp yerine başka bir yöntem ayarlarsak elimizde kalan paralar ile popomuzu silebiliriz..

satin almaz zaten. mutlulugu direkt kendi olusturur.

bu paranın kusuru değil. hiç bir şey mutluluğu satın almaz. yani parasızlık da mutluluğun bir gereği değildir. kişinin parayla ilişkisi sorunlu değilse, para mutluluğu olumsuz da etkilemez.

ama mutsuzluğu ötede tutabilir

alnına bile koyar kardeşim.
paran varken sorunun yoksa mutlusun demektir. sorunsuz bir insan,
yetebilen bir insan,
muhtaç olmayan insan,
başını ellerinin arasına koyupta "ben şimdi ne yapacağım" demeyen insan,
sabah uyandığında yüzü gülerek (ne kadar boktan olduğunu düşünse de) işine gidebilen insan,
bu sebepten dolayı (parasızlık-borç batağı) kimseye rezil olmamış insan,
bu sebepten mahçup olmamış yüzü kızarmamış ve kaçacak yer aramamış insan,
yine bu sebepten çaresizlik içinde ve köşeye sıkışmış bir halde ne yapacağını bilmez bir hale gelmemiş insan,
her ihtiyacı için krediye muhtaç olup borcu kadar da bankalara faiz ödemeyen insan,
avukata verilip temerrüte düştüğü için iki günde bir banka avukatından üstü kapalı tehdit almayan insan,
yukarıda saydığım sebeplerin en az biri yada birkaç tanesinin üst üste gelmesi sebebi ile intiharı düşünmeyen insan,
yada canına kıyıp daha genç yaşlarında hayata veda etmemiş insan mutlu insandır kardeşim.
ne mutluluğu lan?
sokayım mutluluğa.

fakir tesellisi.
para ile tanışmayan kişilerin üfürdüğü tespit.

tabiki satın alır, para size mutluluğu satın almayı beceremediyse ya zaten old money zenginisiniz ya da gerçekten para harcamayı bilmeyen vizyonsuz bir insanınız bu kadar net. para artık aklınıza gelecek her şeyi satın alabiliyor, mesela yeterli paranız varsa vizeniz onaylanır, istediğiniz yerlere gidebilirsiniz ve istediğiniz zaman gidebilirsiniz. aklınıza bile gelmeyecek etkinliklere katılabilirsiniz. mesela balinaları gözlem etkinliklerine katılıp doğal alanlarında yüzebilirsiniz filan. aklınıza ve aklıma da gelmeyecek bir sürü şey keşfedebilirsiniz. zaten hepi topu dinç ve ayakta 20 sene mi yaşıyoruz, 30 mu ne. anca dünya gezilir, anca bu etkinliklere katılırız, sonrası yaşlılık hastalık zaten.

kişiye ve kişinin mutluluktan ne anladığına göre de değişir.

ama çok parayla var ya..

doğuştan hesabını dahi bilemediğiniz bir servetini var ise bir yerden sonra evet belki, ama sonradan edinilen yüklü miktarda para baya baya alır, mutluluğu bırak çoğu insanı bile satın alır.

yok agyet alıyor kendimden biliyorum.

öyle görünür ama aslında alır gençler. ben çük amca. 8 milyar kez yapılan tespitler ile, sözlüklerde çaktırmadan maddi durumumu anlatırım . karı istiyorum löp löp. botoxları bol olmalı. "beni taşıyacak erkeyyim x olmalı" diye konuşmalı. seyrek kıllı ve yamuk başlı bodur inşaatçı çüküm ince ince onun kıyafetine kalkmalı ama daha sonradan, onu o kıyafetle tekrar görürsem söylenip, "giyme bunu oranı buranı mı gösterme meraklılısın yollu" dediğimde, nişanlım "timam biy giymem pardon" demeli. sonradan olma ihaleci zenginlerin devrinde, yunanistan tatili olsun, gym schedule olsun, dubai baklavam ve bilfen kolejim olsun her bi şeyim tam olduğu için, entelektüel insan sınıfına dahil oldum şükür mevlam. yalnız eğer hannibal lecter bir gün gelip kafatasımı ortadan yarıp beynimden bi kuple pişirmeye başlarsa görülecektir ki, ruhumda bir dayı mevcuttur. bir dayıyım ben. eşiminen çok mutluyuz. bazı kırmızı çizgilerimiz var. evime pınar marka ürünleri, patatesi ve bijon anahtarını asla sokmam. yengecileri sevmiyorum. bu pis yengeciler, paraya önem vermeyen botoxlu helalimi alıp çok sert bdsm düdüklüyor god damn yengeciler. neden acaba diye diye sorgulamıyorum pek. yollu çünkü, ben süperim.

mutluluk güneşli bir kış günü bisiklet yolunda bisiklete binmek ise eğer, ya da yürüyüş yapmak, onun için milyon dolarların olmasına gerek yoktur...

haaa ama sen mutluluğu paris ritz otelde akşam yemeği yemek sanıyorsan, ben onu yaptım, seni temin ederim o yemek seni mutlu etmeyecek.