platonik aşk

adı bir kere "platon"ik. düşünün ki bir kitap var ve ideal devlet anlayışından bahsediyor (bkz: platon-devlet adlı eseri). devlet, halkı için varlığını ortaya koymaktadır. bugün biz de böyle istemiyor muyuz? devlet gerçekten halkının çıkarlarını her konuda üstün tutsa, yöneticiler işin ehli insanlar olsa, sistemde aksaklıklar olmasa, olduğunda ise müdahaleler tatmin edici olsa bla bla bla... her ne kadar ideal bir devlet kağıt üstünde bunları sağlamaya söz verse de uygulamada mümkün olmuyor. bunlar gerçekleşse efsane olacak, ama mümkün değil biliyoruz. yine de hayali güzel deyip ruh sağlığımızı korumaya çalışıyoruz :)

işte platon'un burada anlatmak istediği başlık son cümlede yatıyor. gerçekleşmeyeceğini biliyoruz, ama gerçekleşse ne hoş olur diye hayalini kuruyoruz.

platon'un bu anlayışından yola çıkarak;

keşke gerçek olsa demekten kendimizi alıkoyamadığımız ama karşılığını bulamayacağınız bu hisse "platonik aşk" diyoruz. hatta gerçekmiş gibi de yaşıyoruz. fiziki bir realite yok, ama manevi bir arzu içinde yüzüyoruz. mesela #372711 no'lu tanımda bahsettiğim leyla ile mecnun hikayesinde mecnun'un kendini çöllere attığı vakit leyla'ya olan aşkından kendinden geçmesini düşünelim. mecnun dünyada kavuşmadığı leyla'sına ideallerinde kavuşmuştu. leyla'ya olan aşkını dünyevi değil de ruhsal boyutta yaşıyor olması sizce de platonik bir aşk sayılmaz mı?

gereksiz vakit kaybıdır efendim. cesaretinizi toplayın ve vazgeçin zaten gidip açılmayacaksınız.

aşk aklın üzerindedir. kendinizi suçlamayın, utanmayın. bitene kadar, zararsız, tatlı tatlı sevin. sevmenin acısı da güzel olur. yalnızca o insan için tüketmeyin kendinizi.

uçun fakat bir uçurtma misalı. bir ucu bağlı.

aynaya her bakışımda yaşadığım hissiyat.

karşıdaki kişinin bilmeden değer görmesi ve diğer kişinin küçücük şeylerden umutlanması ile tek tarafı yıpratan lanet olası aşk türü. tabii yaşaması güzel hissettirebilir ama karşılık beklemezseniz.

zor bir şeydir.
zamanında ilkokulda arkadaşımızın başına gelen durumdur.
okul duvarına yaşasın platonik aşıkların onurlu mücadelesi yazmıştı
az acı çekmedi

olmayacağını bildiğimiz, kendi içimizde yaşadığımız aşktır. dertsiz, tasasızdır, kafamıza göre takılabildiğimiz tek aşk türüdür.

aaah ahhh ilk aşkım platonikti. hayatımda hâlâ en çok ağladığım kişiydi. umarım üstünde de başka ağlamam.

buradan
üüüçç,platonik sevenler
hüzünlü şarkılar sever hayatta kaybederler.

en güzel aşk çeşididir. anaokulunda başladım bu merede, liseye kadar da bu yolda devam ettim. şimdi karşılıklı aşklar yaşıyorum ama aynı tadı hiçbir zaman alamıyorum.

aman aman çok çektiren bir hastalık türü.
kalbi ele geçirdi mi kurtulmanız zor olur.

en masumu ilkokul zamanında olan aşk türü. birini seviyordum sevmenin de bir tür kusur olduğuna inanıyordum. annemin bir gün anlayıp bana kızacağını falan sanıyordum o derece. tabi ilk defa seviyorsun alışkın olmadığın bir duygu. daha sonra bu devam etti tabi ortaokul sonuna kadar sevdim çocuğu. giderek içimdeki sevgi arttı, daha da güçlendi. beğenilen bir tip olması daha da ilgimi çekiyordu işte vazgeçemiyordum. bir tür takıntı gibi platonik aşk. hastalık gibi. çocuğun evini bile biliyordum. arabalarının plakalarını bile biliyordum. ablasının instagram hesabını, babasının dükkanını... aylarca facebook'tan istek atmasını bekledim. bir gün atmıştı sonra sevgili yaptı ve tüm kızları çıkardı. sevgili yaptıktan sonra bitti bende galiba. ilk aşk acısını o an yaşamıştım. sevdiğin insanı başka biriyle eğlenirken görmek üzmüştü. kaç senedir içimde büyüttüğüm aşk karşılıksız kalmıştı. arkadaşımla soğuk betonda gazoz içerken ondan bahsettiğimi bilseydi ne düşünürdü bilmiyorum. gurur vardı bende söyleyemezdim zaten hiç. kafamda bitirmeye çalıştım ve başka birine şans verdim. daha sonra onu da unutamadım 3-4 sene **

7-8 sınıflarında göz göze yaşanılan dile dökülmeyen saf sevgidir benim için.

sabahlara kadar dinlenen arabesk damar şarkılar. görünce heyecanlanma . bi söylesen olcak. söyleyemiyosun neden ? tersler diuye korkuyosun bi bakıyosun arkadaşınla sevgili olmuş yine sabaha kadar ağlamacalar falan. herkesin yaşadığı en sıkıntılı durum.

tam bir delilik.
insanın gerçeği görememesi ama yanlış anlasa dahi gördüğü her şeyi fazla detaylı yorumlamasına sebep oluyor.
"bana mı baktı? neden yanımdan geçti?" sorularına kendince cevaplar vererek* duygularını daha da körüklediği bir çocukluk hali.
benim duygularım tanıyana kadar sürmüştü. tanıyınca uçtu gitti ahah

uzaktan sevmediyseniz birini hiç sevdim demeyin, derken şair başka söze lüzum bırakmamış.

bence platonik aşk en masumu, en zararsızıdir zarar vermez insana. birine karşı kalbin atar değişik duygular beslersin fakat acıkamazsın o insana içine gömersin. mesala lise yıllarında sıradan sıraya izlerdim giysi askısı var duvarda oraya çekerini arardı parfümü kokardı. birde mezun olamaya yakın eski tıp makineyle fotoğrafını çekip senelerce saklamıştım o benden hiç haberi olmadi bense onu uzaktan s3vdim uzaktan baktim uzak uzaksakladim içimde yaşadım içimde bitti gitti .platonik aşk okul yıllarında oluyor bence en çok

ünlü filozof platon'un "devlet" adlı ütopik kurgusundan türemiş olan platonik kelimesinin aşka yorulmuş halidir. imkansız aşkı değil, ideal aşkı konu edinir.

öyledir ki bir tattınız mı uçmaya başlarsınız, sizi kolunuzdan tutup gerçekliğe indiren biri olmadığı sürece gökyüzünde süzülmeye devam edersiniz. kalbiniz hep hızlıdır, her zaman heyecanlısınızdır. yüzünüzde hep salak bir gülümseme olur ama fazlası da zararlıdır. bağımlılık gibi düşünebilirsiniz aslında. bırakması zor, acılı ama yanınızda olduğu her an da bir o kadar rahatlatıcı, sıcak ve alışıldık.

siz siz olun böyle bir konuyu çözüme vardırmakta geç kalmayın. yoksa benim gibi heba olan sadece sizin zamanınız olur. hayatınıza, ideallerinize bir darbe de buradan yersiniz. dalgalar durulunca bazı şeyler için geç olabilir. dikkat edin!

ızdıraptır.