rüya defteri tutmak

uzun yıllardır rüya günlüğü tutuyorum. hayatımda gözle görülür derecede fark yarattı, farkında olamadığım çoğu şeyin farkına varmamı sağladı.
gece uyanıp gördüğüm rüyayı unutmayayım diye - ki pek unutmam- telefonda ses kaydedicisine anlatıyorum.

sakıncalı olur benim için, pek hayırlı ve mantıklı rüyalar değil çünkü.

8 yıldır düzenli olarak yaptığım eylemdir.sabah yanımda defter ile uyanamayacağım için kendime gelince rüyamı not alıyorum telefonuma. notları biriktirip oradan da deftere geçiyorum.en eğlenceli kısmı da rüyaları yapay zekaya psikolojik açıdan yorumlatma kısmı.
2 saatlik kestirmelerimde gördüğüm rüyalar enfes bir tat veriyor.
normal günlüklerimi evdeki meraklılar okuduğundan ben de direkt rüya defteri tutmaya karar verdim.
en azından sıkıcı hayatımın dedikodusunu tutmaktansa rüyalarımı tutarım en iyisi.

tutulması halinde bilinçaltı mezarlığı kazı çalışmasına benzeyen bir süreç. defter tutmadım da birçok rüyamı şiire dönüştürdüm. ama son aylarda gördüğüm rüyaları düşününce keşke yazsaydım, defter tutsaydım dedim.


hapishanede kişisel durumumdan yola çıkarak bir hipotez edindim. şöyle ki; eğer kapalı bir hücrede bir insan uyursa bilinçaltı uzamı bir o kadar genişler. genişlemeyi geçtim, bendeki yansıması sadece genişleme olarak değil, rüyalarım daha renkli, öyle ki hd kalitede ve daha beynelminel.

bir rüyada hindistan polisine vereceğim rüşvette rupi olsun, dolar olmasın diye tartışıyorum, bir rüyamda küba'da puro içiyorum. tamam, belki çok uluslu amerikan hapishanesi olduğu için ama kesinlikle hipotezimde ısrar ediyorum; metrekare küçüldükçe bilinçaltı genişliyor.

eğer gördüğüm rüyaları hatırlayabilseydim net tutardım.

yatağın başucunda not defteri ile kalem bulundurmak işe yarar. rüyadan uyanır uyanmaz hemen notlar alınabilir.

üşenmesem tutardım.
dönüp okudukça en komik diziden daha fazla güldürebilirdim kendimi hem de zihnimin ne tür bağlantı ile öğrendiğini izleyebilirdim.

üşenmemin sebebi esasında rüyalarımı yazıya aktardığımda bana yetersiz gelmesi. bunu bir romanın film olarak işlenmesi gibi düşünün. asla zihnindeki gibi olmaz film veya önce filmi izlersen romanı okumak hayal kırıklığı yaratabilir gibi gibi.

ya hep ya hiç gibi bir yanlış tutum bendeki. tam olarak aktaramayacaksam hiç aktarmayayım demek gibi ama bu pişmanlık tabii keşke yapsaydım çok güzel bir uğraş ve deney malzemesi olurdum kendime.
uzattık. pişmanım ama yine yapmayacağım çünkü insan kalıplarını yıkmakta zorlanan bir canlıdır. farkında olsa bile. bir gün rüya günlüğü tutman dileğiyle şappidik diyor ve gidiyorum.

rüyamda neymar ölüyordu anasını satayım bunun neyini not edecem.

görülen rüyaları daha yoğun, derinlikli kılmakla birlikte hatırlamayı da kolaylaştırır. ayrıyeten, orta-uzun vadede insanın kendi rüya dilini çözmesine yardımcı olur ki belki de en büyük faydası budur.

benim de yaptığım eylem.

fakat benimki biraz farklı. ben rüyamı değil rüyamda gördüğüm çözümleri not alıyorum. genelde de başarılı oluyor. bunun sebebi zihnin dış etkilerden izole olması ve kendi başına kalması.

alfa/beta seviyesinden teta seviyesine geçiş esnasındaki uykularımda gördüğüm yarı kontrollü rüyalardan çok faydalandım. tavsiye ederim.

ipucu; bir romanı okurken haddinden fazla okuyorsanız veya bir diziyi bölüm bölüm saatlerce izliyorsanız rüyanızda kendini romanın veya dizinin kahramanlarından biri olarak görebilirsiniz. eh; geliştirin işte bunu!

o kadar da defterci olmak gerekir mi. emin değilim.

nedense jack london'ın ata sporudur diye düşündüğüm eylem.

fenerli arkadaşlara tavsiye etmediğimdir *

rüya defteri tutmasam da birkaç kez uyanır uyanmaz rüyamı bir yerlere yazayım da sonra unuturum yoksa dediğim olmuştur. bunlardan 1-2'sinde de bir şekilde üşenmeyip yazmıştım.

ama şöyle bir şey var. rüyanın etkisi geçtikten sonra o rüyalarımın çoğu bana bile pek ilginç gelmiyor ki başkasına neden gelsin. rüyayı görürken siz heyecanlanabiliyorsunuz mesela ama uyandıktan ve psikolojiniz, duygu durumunuz normal haline geldikten sonra rüyanızın sadece "kurgusu" önem taşıyor ve en azından benimkilerin çoğunun kurgusu o kadar da enteresan olmuyor. olanlar da oluyor da işte çoğu olmuyor diyeyim. (bkz: hiçbir şey olmadıysa bile kesinlikle bir şeyler oldu)