sabahları çorba içmek

iç ısıtan bir aktivite. arasıra yakınımdaki çorbacıya gider yorgun bir günaydın çakar, ezogelin söylerim. kadrajdan taşmamaya çalışarak limonumu sıkar, düşünceli düşünceli çorbamı içer, olay yerini "hayırlı işler"le terkederim. şu zeki demirkubuz'un da alacağı olsun, bi keşfedemedi beni.

sabah boş mideyi doldurmak için mükemmel olay. özellikle bu mercimek çorbasıysa harika olur. limonu da sıkacaksın üstüne misss.

sabahları çorba içmek bana hep rahmetli dedemi hatırlatıyor.

dedem her sabah saat 6 gibi uyanır, bir güzel tıraşını olur ve anneannemin ona çorba pişirmesini beklerdi. bu dediğim yaklaşık 18 sene evvel oluyor tabii, ben de küçük olduğum için onlarla birlikte uyanırdım, oturup karşılıklı çorba içerdik. karşılıklı dediysem de yere otururduk.

tıraşını olurken onu izlemeyi çok severdim. yere gazete serip bir tane minderin üzerine otururdu. tıraş sabunu vardı bir tane, arko idi sanırım markası ama belki de başkadır, anımsayamıyorum şimdi. metal bir tas vardı, içine sıcak suyunu anneannem çaydanlıkla getirip doldururdu. küçük bir aynanın karşısına oturup güzel güzel tıraş olurdu. tıraş bittikten sonra o gazete toplanır, yerine yer sofrası serilir ve metal kaselerin içinde çorbalar gelirdi. öyle severdim ki onlarla birlikte sabahın köründe çorba ile kahvaltı yapmayı. zaman çok hızlı geçiyor gerçekten.

kahvaltıyí sevmeyen, daha doğrusu kahvaltıdan bir türlü doyamayan ve bunun neticesinde de üstüne adam akıllı bir çay içememe korkusunu taşıyanların yaptığı bir eylemdir.

uzun yolculukla, sabahın erken ve muhtemelen soğuk saatlerinde iç ısıtan aktivite. yıllar önce doğuya yolculuğumuzda erzincan'a içtiğim ezogelin çorbasının tadı hala damağımdadır.

bazıları köylü işi bulsa da, özellikle kış aylarında ilaç gibi gelir. yağlı, zararlı poğacalar yemekten on kat daha iyidir en azından.

öğrencilik yıllarımı hatırlatır .

sadece çorba değil ama kelle paça diye de ayırmak gerekmez mi? yogun geçen nöbet sonrası bol sarımsaklı sirkeli kelle paçanın yerini ne tutabilir!!

eski toprak olanların geleneğidir.

sabahları kalkar kalkmaz hemen kahvaltı yapamayan bünyeme ilaç gibi gelen, yemesi kolay ve doyurucudur çorba içmek.

kış aylarının soğuğunda insanın içini ısıtan, ufak bir esnaf lokantasında içilince mutlu eden çorba.

özellikle tarhana çorbası içilirse amaca ulaşılır.çorbanın sıcaklığı ile içiniz ısınır,gözünüz açılır.hele ki akşamdan kalma kuru fasulye içine atılırsa daha bi lezzetli olur.

yapan vardı da biz mi içmedik dediğim olay

üniversitede sınav sabahları çok içerdim, kahvaltı yapamadığımdan dolayı.

mevsim kış ve çorba da tarhanaysa benim diyen kahvaltıdan evladır. boğazı yumuşatır, içiniz ısıtır. köylü işi diye bilinmesi de köylü işi olmasındandır.

her okuduğumda canımı çorba çektiren başlık, çorba atın üstüme sayın sözlük.

ezogelin çorbası yaparım, sabahları da büyük bir zevkle içerim.
yanına da kelle soğan.
limonu da sıktın mı, değme keyfime.

bu sabah yaptığım eylemdir.kahvaltı sevmeyen biri olarak evde varsa tercihim çorba olabiliyor zaman zaman.

genellikle evde olmadığım zamanlarda tercihimdir. güzel bi süzme mercimek harika bi günün habercisidir

eğer dışarıda içilecekse ve gidilen çorbacı hakiki manada "çorbacı" sıfatını hak ediyorsa tadından yenmez olaydır. çorbacı sıfatını hak edebilmesi için ekmeklerinin ve çorbalarının güzel olmasının yanı sıra mezelerinin ve ortamının da güzel olması gerekir. ayrıca içeriye girmeden buğulu camlarına şöyle bir bakmanız, adımınızı atar atmaz da etrafa yayılan sıcak çorba kokularını buram buram içinize çekmeniz gerekir. çorbanızı içtikten hemen sonra içilen çayın ve ardından yakılan günün ilk sigarasının verdiği hazza paha biçilemez. benim için öncelik kelle paçadır. ve elbette (bkz: nerde o eski cigaralar).