sanat eserinin analizi

sanat eserini yorumlamakta önem arz eden şey, bence sanat tüketicisinin kendisidir. duygusal etki kuramı bağlamında bir eseri yorumlamak nasıl olmalı ?



bu fotoğrafta en önemli imge, kuşkusuz, yere saçılan hamburger ve patates cipsleri.

ikinci önemli unsur ise cadde ve yağmur suyu ızgarası.

kadrajın ortasına, bağrı açık, baygın halde yatan bir erkek ve ona yatak odasında uyuyormuşçasına sarılan bir kadın koyarak, kompozisyonu başarıyla tamamlamış sanatçı.

tam olarak sanat tüketicisine hitap eden bir eser bu.

fast food yaşam tarzının insan ilişkilerindeki rolü, diye bir başlık açıp değerlendirebiliriz bu eseri.

ınsanların insanlarla olan ilişkisi,

vucutların vucutlarla olan ilişkisi,

kadın erkek ilişkilerindeki; partnerini tüketme arzusu,

ılişkilerdeki saplantılı eğilimler,

herşeyin maddiyata endeksli olduğu toplumsal yaşamda, yalnızca cinsellikle karşılanan haz alma paradigması,

samimiyet ve bağlılık mı? yoksa simbiyotik ilişkiler ve eğlence mi?

gibi alt başlıklar açarak değerlendirmeler yapılabilir. ayrıca kadrajdaki imgeler arasında farklı metaforlarda kurgulanabilir.

eserin oturduğu bağlamı incelemektir. böylece iyi eser kötü eser ya da "e bunu ben de yaparım" sorunlarından kurtululabilir. bazı eserleri anlamak için kültürel sermaye veya eser analizi gerekir.

(bkz: ikonografi)

(bkz: eser okuma)

(bkz: görme biçimleri)

konservasyon da esere koruma uygulama ve onarım işlemi yapılmadan önce eserin belgelenme işlemidir. analiz kısmında eser üzerinde bozulma ve genel özelliklerle incelenir. eserin envanter numarası, tarihi, ismi, bulunduğu yeri, fiziksel özellikleri eni,boyu, eserin daha önce uygulama işlemi geçirip geçirmediği gibi özelliklerin kayıt altına alınıp belgelenmesidir. belgeleme aşamasından önce yukarıdaki analizler yapılır. çizim yolu veya fotoğraf,video ile eser kayıt altına alınmalıdır. her uygulama öncesi ve sonrası analiz/inceleme ve belgeleme yapilmak zorundadır.

kafasozluk.com/entry/557778

espiriler ,komiklikler,şakalar,fareler ve insanlar.

adem’in yaratılışı
michelangelo buonarroti

michelangelo’nun en önemli eserlerinden ‘adem’in yaratılışı’, yaratılış efsanesindeki büyük ayrılmayı ve birbirine ancak parmak ucu kadar yakın ama bir o kadar ayrı düşmüş tanrı ve adem’in hikâyesini konu alır. hıristiyanlıkta tanrı’nın adem’e hayat üflemesinin betimlendiği sahnede, birbirine değen işaret parmakları, tanrı’nın adem’i kendi suretinden yarattığına gönderme yapar.

edit : entry üstteki açıklamaya ek olarak girilmiştir.
tanrı kızgın yaşlı ve gergin vücutlu tasvir edilmiştir. yaşlılık bilgeliğe işaret ederken gergin vücut ademin gevşek (bilinci olmayan /sarhoş gibi) vücudu karşısında tanrının bilincinin daha yüksek bir varlık olduğunu gosterir ayni zamanda ademin ruhu tam uflenmemiştir oyuzden bilinci düşüktür. tanrının arkasinda duran kırmızı örtü biçim olarak insan beynini andirmaktadir buda tanrınin zekasına işaret eder.

(bkz: bamya)

karşınızda kripto para ile satın alınan ilk dijital sanat eseri.







incelemek için

arnolfini’nin evlenmesi

jan van eyck – 1389-1441 – hollanda

sanatçının bu resmi tarihi açıdan da bir ilk olma özelliğine sahip. bu tablo, evlenme anının resmedilmesi nedeniyle, bir nevi ‘evlilik cüzdanı’ niteliğinde. eseri bu kadar önemli kılan detay ise ayna. duvardaki ayna, müthiş bir akis tekniğiyle anı derinleştirmek için kullanılmış. aynaya dikkatlice bakıldığında, van eyck’ın da resmin içinde olduğu görülür. ressam, kendini ‘an’a dâhil ederek, resim sanatına farklı bir boyut kazandırdı.

primavera
sandro botticelli, 1470’lerin sonu, 1480’lerin başı

sanat eleştirmenlerinin “hakkında en fazla konuşulan, en tartışmalı tablolardan” dediği primavera tablosu, venüs’ün doğuşu tablosu gibi botticelli’ye ait. botticelli, 14-17. yy arasında floransa’da yaşayan meşhur ve güçlü olan medici ailesi için çalışan bir ressamdı. dolayısıyla primavera tablosunun medici ailesinden birilerinin evliliği için yapıldığına dair düşünceler var. tabloyu tartışmalı kılan şey, hikayesi konusunda fikir birliğine varılamaması. tabloda klasik mitolojiden aşina olduğumuz bir grup figür resmediliyor ancak bu figürleri bir araya getiren şeyin ne olduğu, neden orada oldukları bilinmiyor.

tabloya baktığımızda, ortada roma tanrıçası venüs’ü görüyoruz. venüs’ün tabloda olması, o zamanlar floransa’da klasiklere duyulan ilgiyle alakalı. venüs’ün arkasında gözleri bağlı şekilde (venüs’ün oğlu) aşk tanrısı cupid’i görüyoruz. cupid’in altındaki ağacın venüs’ü korurcasına kemer biçimli olduğunu fark edeceksiniz. bu, tanrıçanın tablodaki ayrıcalıklı konumunu ifade ediyor.

en sol tarafta mayıs ayı tanrısı merkür, kış bulutlarını uzaklaştırmak için bir sopa taşıyor. merkür’ü kanatlı sandaletlerinden tanımak da mümkün. onun sağında, üç güzeller (three graces) yer alıyor. bu üç kadın mitolojide bekaret, güzellik ve sevgi olmak üzere üç dişi erdemi temsil ediyor. cupid’in okunu üç güzeller’e yöneltmiş olması, evlilik fikrini güçlendiriyor.

sağ tarafta aralarında batı rüzgarı tanrısı zephyrus ile tuttuğu chloris adlı nemf (su perisi) bulunan bir başka grup var. zephyrus chloris ile evlendikten sonra bahar tanrıçası flora’ya dönüşüyor. burada flora’yı elbisesinin eteklerine topladığı çiçekleri serpiştirirken görüyoruz. bu, hem doğurganlığı hem de baharı temsil ediyor. bütün şekilde ele aldığımızda, primavera barındırdığı tanrılar/tanrıçalar ve anlattıklarıyla gerçekten de evlilik üzerine yapılmış bir tablo gibi görünüyor.

mihrap / yaratılış – osman hamdi bey



osman hamdi bey’in 1901 senesinde yaptığı mihrap tablosu, geçmişten günümüze hala tartışmalara neden olan sansasyonel sanat eserlerinden biri.
osman hamdi bey 'in en cüretkâr tablosu olarak biliniyor.

bir camiinin içerisinde resmedilen kadın figürünün büyük bir rahle üzerinde dimdik oturuyor olması ve ayaklarının çevresinde etrafa saçılmış dini kitap sayfalarının duruyor olması, o dönemde din adamlarıyla birlikte pek çok kişi tarafından oldukça sert tepkilere neden olmuş. eser hakkındaki dedikodular ise şöyle, bazı sanat yorumcusuna göre tablo kadın statüsünün önemini vurgularken, bazı sanat yorumcusu dini içerikli kitapların kadının özgürlüğünü kısıtlayıcı birer unsur olduğuna dikkat çekildiği vurgulanıyor. eserle ilgili sır perdesinin bir türlü üstünden kalkmadığı konulardan biri de eserin adının aslında yaratılış olduğu ve sanatçının insanoğlunun yaratılışını dinlere değil de kadın doğurganlığına bağladığıdır.

sanatçı: théodore géricault
yılı: 1818-1819
sergilendiği yer: louvre müzesi, paris

éricault’nun 27 yaşında tamamladığı medusa’nın salı, fransız romantizm akımının en önemli eserlerinden biridir. tablonun adını duyunca aklınıza yunan mitolojisindeki yılan saçlı figür gelmiş olabilir ama bu tablodaki başka bir medusa.

afrika açıklarında yol alan bir fransız donanma gemisi olan medusa, 2 temmuz 1816 tarihinde moritanya’da kıyıya oturdu. üç günlük kurtarma çabalarının ardından tayfa ve yolcular geminin altı küçük sandalıyla kurtulmaya çalıştı. ancak 400 kişiyle yola çıkmış olan gemi, sadece 250 kişiyi kurtarabilecek kapasitede sandala sahipti. sonuç olarak, 146 erkek ve 1 kadın ağaçtan yapılmış bir sala bindi.

sadece bir paket bisküvi, iki fıçı su, birkaç fıçı şarap olan salda insanlar 13 gün boyunca cehennemi yaşadı. şartların güçlüğü, saldakilerin sıkça kavga etmesine; kimilerinin denize atılmasına kimilerinin kendini denize atmasına ya da canlı canlı yenmelerine sebep oldu.

nihayet saldakiler kurtarıldığında sadece on beş kişi kalmıştı. bu olay, kazazedeleri kurtarma anlamında hükümetin yeterince hızlı hareket etmediği gerekçesiyle büyük yankı buldu.

bbc'nin çektiği, zamaninda trt'de yayınlanmış olan tuvaldeki başyapıt adlı seride hem tabloların analizleri hem tarihi süreç içerisinde başlarına gelenler çok güzel anlatılıyor. özellikle gece bekçileri'ni izlerken çok keyif almıştım.

kurban



cihat aral eserlerinde türk sosyal gerçekliğini işlemiş bir ressamdır. sanata bakışını şu cümleleri ile özetler: ‘merkez insan olunca, figürü temel tutan resim anlayışı bütünüyle sosyal hayatın politik, ekonomik, sosyolojik değerlerinin özünü taşır. resim dipdiri bir başkaldırıdır, bir protesto alanıdır ve iyi resimler unutulmaz.’

#967020
son zamanlarda okuduğum en düşündürücü tanım olabilir. ^^

ispanyol ressam diego velázquez'in başyapıtı kabul edilen
318 cm × 276 cm (125 in × 109 in) boyutlarında tuval üzerine yağlı boya nedimeler hakkında nâçizane yazmak istedim.

tablo üç boyutlu ilk resim olarak kabul edilir, ressamın kendisi de tabloda yer alır, yüzünde oldukça şaşkın ve masum bir ifade var, bu beni çok üzüyor. bu tabloyu sevmemin en büyük sebebi kendisini de çizmiş olması.
teknik açıdan incelenebilir, yorumlanabilir ama resimde bir muhaliflik, bir gönderme, bir olay yok gibi duruyor.
cüce, çocuk, asilzâde ve köpek aynı karede yer alıyor. bu da hepimizin aslında farksız olduğumuzu vurguluyor.

1976 doğumlu iranlı ressam raoof haghighi kadınların iki meme ve bir vajinadan ibaret görülmesini eleştiren bir resim çizmiştir.
memeleri ve cinsel uzvu resimde kesilmiş olan bir kadın kadın doğmaya ve mahrem kabul edilen uzuvları için şiddet gören/ namus nesnesi kabul edilen bütün kadınlara bir manifesto niteliğinde seslenmiştir.

henry ford hastanesi
frida kahlo


hamileyken bebeğini kaybeden ressamın bu resminde kendisini yatakta ağrılar içinde görürüz, yitirdiği bebeği de bu resme yerleştirmiştir.

spesifik bilgi gerektirir.

benim gibilerin öküz olduğu konudur.

sanatçının çok olduğu toplum üstün toplumdur, bir toplumun değeri sanatla ölçülür.

sanatçı var oldukça toplumda var olacaktır.