sanat eserinin analizi

hata düzeltmesi denemeleri.
insan, yaptığı bir hatayı en iyi kendisi düzeltebilir. çünkü tam olarak ne olduğunu kendisinden daha iyi kimse bilemez.
nihayetinde olan bir olaya saniyesi saniyesine şahit olabiliriz ve bir yargıya varabiliriz. ama insanların içinde ki "asıl" o kişiyi maalesef görememekteyiz.

bu eserin adı: "kedinin başını yiyen fare"

zile basıyor ve pavlov'un köpeği gelip kediyi yiyor.

fare de kediyi yemiş kadar oluyor yani.

yani, bir nevi "kedi yiyen fare".

diego salac adlı sanatçı tarafından yapılmış görsel çalışma;
insanlar gider, anılar kalır sözü ile paylaşılmış, bir gözün içinde kılcal damarlar tarafından anılar yeniden çizilmiş, bu da kalan insanın baktığı her yerde anıları yeniden yaşadığını düşündürüyor.

acaba giden insanlar geride bıraktıkları insanların anılarla nasıl yaşadığını düşünüyor mu diye kendimize sormamızı sağlayan bir çalışma olduğu görülmektedir.

anılar gidenlerin umrunda değildir.



görsel kaynak

çalışma; 1972 doğumlu rus ressam alex andreyev imzası taşıyor;

"insanın gözlerini açması bazen acı verebiliyor" sözü ile paylaşılmış.

bu resmi daha önce gördüğümü hatırlıyorum ama hakkında yazdığımı hatırlamıyorum.
bugün yazmaya karar verdim.

görmek fiziksel olduğu kadar fiziksel olmayan da bir durumdur, fark etmek de görmek sayılmalı, insanın kabul ettiği şeyler, görmeye başlaması, gözüyle değil de gönül gözüyle görmeye başlaması sanıldığından daha fazla acı verebilir.

insana en acı veren şey ise görmek istemediğini görmek olarak düşünülebilir,
örneğin sevdiğin bir insanın başka biriyle mutlu olduğunu görmek, bu da görmenin en acı şekillerinden biri olarak karşımıza çıkar.

hayatından çıkaranın zaten hiç sevmediğini sonradan anlamak, bu da bir görme biçimidir bana kalırsa, görmek bazen acı verir.

peki ya sizin gördüğünüz en acı şey neydi?


görsel kaynak

böyle karşıdan sadece bakarak analiz etmek istediğim bir sanat eseri var.
uzun uzun bakıp, yorumlayasım.
ama bilin bakalım ne eksik?
uykum.
evet, dün gece uykumu alamadım pek.
alınca şey yaparım, sanat eseri müsait olursa tabi.

hakikaten benim baktığım ama anlamakta güçlük çektiğim eserlerin analizlerini okuyunca kendimi cahil gibi hissediyorum.

çok derin bir alan.

limon-ata makinesi. limon atıyor. sonra da limonata yapılıyor. bence mükemmel bir analiz yaptım. bu eşi benzeri olmayan ve olamayacak kalitedeki sanat eseri analizimi elden ele yayarsak eminim bir anda dünyanın en önde gelen sanat eleştirmenlerinden biri yapılırım. ben tanınınca da sözlüğümüz ekşi'den daha büyük olur. limon da ekşi ayrıca. haydi ekşın! hayat size limon atarsa siz de limonata yapın. uyumak yok ama. bu genç gibi olmayın.

yorumsuz,

yıldızlı gece, van gogh’un bir akıl hastanesinde kaldığı dönemde yaptığı eserdir. biraz incelediğimde bende bıraktığı etki bambaşka oldu, sevdim de.

kişisel analizim ise şöyle:
tabloda en çok bulunan renkler mavi, sarı ve beyazdan oluşuyor. soğuk mavi tonlar kasabanın ve gecenin huzurunu yansıtırken parlak sarılar ve beyazlar enerjiyi ve dinamik ruhu ifade ediyor. resimdeki servi ağacı, bence ölümle ilintilediğim bir sembol. (keza mitolojideki anlamı da böyledir.) aynı zamanda gökyüzü ile yeryüzü arasında kurulmuş bir bağlantı gibi mesaj veriyor. bir nevi van gogh’un iç dünyasının ne kadar karışık, melankoli yüklü ve bir o kadar da hareketli yanını gözler önüne serdiğini görebilirsiniz. gerçekten çok özel.