sevilen kitabın en vurucu cümlesi

zaman örtmüyor, ama yatıştırıyor; bu da az şey değil.

ayfer tunç- evvelotel

tüm acılar korkaktır. kendisinden daha güçlü olan yaşama isteği karşısında geri çekilirler.
stefan zweing.
kitabında bu cümleyi kaleme aldıktan sonra intihar etmesi mahvediyor beni.

anlamak küçümsemektir biraz da.

şule gürbüz- coşkuyla ölmek.

oku.

1919 senesi mayısının 19'uncu günü samsun'a çıktım.

(bkz: nutuk)

orjinalinde yıl 1335 tabi.

“ alaycı kuşlar tek bir şey yapmazlar, bizim eğlenmemiz için müzik yaparlar. insanların bahçelerini yemezler, mısır tarlalarına yuva yapmazlar, bizim için yürekten şarkı söylemekten başka bir şey yapmazlar. bu yüzden alaycı kuş öldürmek günahtır”
(bkz: bülbülü öldürmek)harper lee

intihar eden kişi, ölümle, ölümden kurtulmayı ummaktadır.

sezâi karakoç gündönümü s/ 45

“gelecektim ama daha kötü bir hatıram olsun istemedim.”

cahit zarifoğlu

"kader bizi görünmez kılar."
(kırmızı pazartesi)

ben, varoluşumu çözüp dağıtan olaya, ölüm adını veririm.

ulus baker/ dolaylı eylem.

"onu düşünmekten kendimi alamıyorum, şimdi acının ne olduğunu gerçekten biliyordum. ayağını bir cam parçasıyla kesmek ve eczanede dikiş attırmak değildi bu. acı, insanın birlikte ölmesi gereken şeydi. kollarda, başta en ufak güç bırakmayan, yastıkta kafayı bir yandan öbür yana çevirme cesaretini bile yok eden şeydi."

ah zeze ahh yaktın yine ciğerimi...

okumadım ama bu cümle çok çarpıcı :


“sabahın ilk ışıklarına karşı yüzünü son bir kez daha gökyüzüne çevirerek gözlerini kapamış ve "tanrım sana yemin ediyorum ki..." demişti. "yaşadığım sürece içinde kötülük olan bir erkeğe âşık olmayacağım."


tijen kino -gerçek aşkta soru işareti olmaz.

-anlamadın mı? sonunda adam ölüyor işte.
+o kadarını anladık herhalde.
'tehlikeli oyunlar'

"düşlerin arasından dünyaya gülümsemeye devam ediyorum."
-genç werther'ın acıları

affet! edison'u çarpan ilk elektrik kadar masum benim de
kalbim!

küçük iskender/ the god jr.

j j rousseau yalniz gezenin dusleri biraz uzun ama
işte, yeryüzünde yalnızım; kendimle baş başayım; artık ne kardeşim var, ne benzerim, ne de dostum. insanların en seveceni, en cana yakını, bu insanlar arasından söz birliğiyle çıkarıldı. bunlar, düşmanlıklarını hainliğin son sınırına götürerek, duyarlı ruhuma hangi üzüntünün daha çok dokunabileceğini araştırdılar v mahkûm edebilirlerdi. ancak, ellerindeki araçların hepsini birden kullanmadan tükettiler; bana hiçbir şey bırakmamakla kendilerini de her şeyden yoksun ettiler. beni boğdukları kara çalma, alay, rezillik ve aşağılanma ne artabilir, ne de eksilebilir; ne onlar yeğinleştirebilirler, ne de ben bundan sıyrılabilirim. perişanlığımı en son sınırına vardırmakta öyle çok çabaladılar ki, bütün insan gücü, cehenneme özgü bütün hilelerin yardımıyla bile, ona hiçbir şey katamaz.

bizi delirten yalnızlık değil acılarımız

antika titanik

hiçbir yararı olmayacağını bile bile insan kalmanın çok önemli olduğunu düşünüyorsan, onları yendin demektir.

(bkz: george orwell-1984)

cümle değil, ama bir küçük paragraf bırakabilirim…

“ kumar masasını hatırla: öteki kaybetmeden, beriki kazanamaz. ensendeki saçı yoldurup tepene ektirebilirsin, liposakşın yaptırarak göbeğinden kurtulabilirsin, burnunu törpületebilir, memelerini silikonla doldurabilirsin fakat ölümsüzlüğe paran yetmez. piyasa buna hazır değil. dünya sisteminin lordları için, bizim sağ kalmamız daha çok kâr getirecek olursa, modern bilim hepimizi kurtarır. aksi takdirde, normal ölüm yoluyla, kapitalizmin şehitleri listesine gireceğiz...”

murat menteş - antika titanik