sevilmeyen insan davranışları

mağdurmuş gibi davranan sürekli negatif enerji pompalayan insanlardır

siz diye hitap ederken sen diye konuşmasi. hayırdır oglim nerden bu samimiyet

cıvık müdürüm afedersin. şaka tabi. her davranışın kusurlu olduğunu kabul edince ortadan kalkacak durumdur. kusursuz olan düşüncedir, sınırsızdır, bunu hayata geçirecek ise sınırlı güç ve yeteneklere sahip olan insandır. beşer, şaşar.

ısrar. en az muge anli kadar siddete egilimli degilim. ama ozellikle hayir dedigim konu uzerine, israrla degistirilme ve ikna edilme tavriyla karsilastigim zaman benlikten cikiyorum sanirim. ya evet evettir, hayir hayirdir. neden bunlarin degistirilme cabasina girilir? neden sabirlar onden bir sinanir? niyet temiz olsa dahi bile, gosterilen tavir aslinda saygisizliktir ki.

ben ben ben ben döngüsünde hayat yaşaması. ben bilirim, benim dediğim doğru, benim gibi düşünmeyenler ölsün, benim sevmediğim herkes yanlış, benim sevdiklerim melek, beni kimse eleştiremez, benim dediğim olacak, dediğim olmazsa manipülasyonun alasını yapma hakkım var, ben buyum, beni böyle kabul etmek zorundasınız... bunlardan biri ya da birkaçı varsa bir insanda çok sessizce uzaklaşırım ondan. baya sessizce uzaklaşırım. çünkü asla iki kelime etmeye bile değmez. canıma yazık.
işin kötüsü bu saydıklarımın hepsini bünyesinde bulunduran insanlar var. o bedende yaşamıyor olduğum için teşekkürler tanrım.

geçen benden yaşça büyük birisiyle tanışmak zorunda bırakıldım. üstüne yetmedi on dakika kadar ama bana saatler gibi gelen bir süre için yalnız bırakıldık. muhabbet sırasında adama ne söylesem orası öyle de, şöyle de deyip kendi düşüncelerinin etrafında gezinip durdu. şimdi orası öyle de senin bu davranışını ben sevmedim be abicim, canım benim bir daha görüşmeyelim.

içtiği kahve fotosu paylaşıp falıma bakın demesi. git yıka bardağı o ne öyle lan?

kendi kendini övmesi. kesinlikle tahammülüm yok direk bozuyorum.

(bkz: herkes için iyilik dileyen insan)

herkesi sevebilmesi mümkün olmadığına göre bol kepçeden iyilik dağıtan, temennilerinde bir gerçekçilik olmayan insandır..

sizi samimiyetsiz sevgi kelebekçikleri,
daha doğrusu içi boş güveler!
hayatları yalan, dolan bunların.

hep kendini anlatan, kendini öven, bir şeyler kanıtlamaya çalışan insandır.

sokak kapısının önünde ayakkabıları çıkarıp, çorapla yere basıp, sonra evin içinde o ayaklarla dolaşmak. ayakkabıyı çıkardıktan sonra direkt içeri halıya basmak zor olmamalı. aşırı hijyen bağımlısı değilim. fakat ayakkabının altı mikrop yuvası. çorapla dış zemine basıp sonra içeri girmek nedir? evde çocuk olabilir. yerde oyun oynuyor olunabilir. evde yalın ayak dolaşıyor olunabilir. bu konuya takıntılıyım.

masamdaki o hiç tanınmayan kişi, en büyük hürmeti görmesi, en çok kucaklanması gereken kişidir. onu ezep geçeni ben ezip geçerim.

kimsenin birbirinden üstlüğü olmayan yer, masadır. masada böbürlenen arkadaşımı takibe alırım. bu saatten sonra bana her hareketi batacaktır. garsona kötü davrananı "çok içtin. araban yoksa taksi çağırıyorum. git haberleşiriz" diye yollamışlığım var, bunun da ispatını hemen şimdi yapabilirim.

ve bir daha onunla oturmam.

biz zaten hello-cello tiple oturmayız, işimiz de olmaz. benim arkadaşım olabilir, arkadaşımın arkadaşı olabilir, "bu kim ya?" diyemez kimse.

burnu büyük, selam sabahsız ve sohbetsiz insanı silmem salise sürer.