şiddet gördüğü sevgilisiyle tekrar barışan insan

çok acınası ve cahilce bir durum. tamam insanın gözü sevgiden aşktan falan kör olur diyoruz da bu kadar da değil be kardeşim. karşındaki bildiğin zarar veriyor kanatıyor seni eğer bu durumda sevdiğin için bağlandığın için geri dönüyorsan bi psikologa görün. normal değil asla. sev biraz kendini bunları hak etmediğini anla. sevginin böyle bir şey olmadığını fark et artık

acımam böylesine, cidden acımam, insanın kendine ettiğini yedi cihan bir araya gelse yapamazmış.

şiddet artık günümüzde öyle bir hal aldı ki, etraf sevdiği insandan ya da eşinden "ay dayağı yok" diye ayrılmayan mutsuz beraberliklerle dolu. bu kadar normalleşmesi, bu şiddeti tadanları da sanırım etkisi altına alıyor ve kendilerini "fedakar" görme hakkını buluyorlar. bakın yargılamıyorum bu psikolojik bir durum bence.

kimse bir ilişkiye katlanmak zorunda değildir. ilişki katlanılacak değil, huzur bulunacak bir şey olmalıdır. heyecan ,aşk, sevgi, cinsellik bunlardır ilişkinin gereksinimleri. fedakarlık da yapılır elbette ama şiddete katlanmak fedakarlık değildir.

her ne kadar kadınlar artık ekonomik özgürlüğünü kazansa da, çoğu kadın hala yeterli öz güvene sahip olmadıkları için hayatlarını tek başına idame edebileceklerine inanmıyorlar. ya da daha kötüsü şiddet gördüğü kişiden ayrılırsa hayatından olacağından korkuyorlar.

kimseyi yargılamamak lazım. hayat ne getirir bilemeyiz. burada aslında biraz bizlere de düşüyor. bu kötü muameleye maruz kalan birine üç maymunu oynamayıp en azından destek olmaya çalışabiliriz. benim etrafımda yok diye düşünüyorum. en azından fiziki şiddet yok.
duygusal şiddet biraz daha saklanabiliyor ne yazık ki.

çok üzülüyorum ya. böyle bilmiş bilmiş yazdım ama gerçekten çok zor.

hep kadınlardan bahsettim erkekler de duygusal ve fiziksel şiddete uğruyor aslında. ama bu nedense gözardı edilen bir durum.

sağlıklı ilişki kurmak bu kadar zor mu ya. bak efkar bastı milletin derdinden.

aklıma yüzüne kezzap dökülen berfin geldi. çok üzülmüştüm haberini duyunca sonra gidip kezzap döken eski sevgilisiyle evlendi...

fazla bağlanmaktan ve manipülasyondan kaynaklı psikolojik bir sorun.

durumun ne olduğunu bilmeden peşin hükümde ya da yargıda bulunmak çok doğru değil. ama benim değerlendirmeme göre ilişikiye şiddet girdiği anda orada daha fazla durmamak gerekir. yaşanılan bir problemi şiddet çözerek başvurmaya çalışmak şiddet gösterenin acizliğini anlatır bana. yani sana aynı şekilde karşılık veremeyecek birisine şiddet göstermek ancak seni alçaltır. e öyle birisiyle tekrar devam etmek? bilemiyorum murtaza... evlilik durumu olsa hadi yuva yıkılmasın diye belki bir defa olduğu için affedilebilir. ama sevgiliyken hiç düşünmeden sonlandırmak daha sonra tekrar şiddet görüp kişiliğin iyice toza dönüşmesinden iyidir.

t/ muhtemelen çok yanlış karar almış insandır.

kimse yapmazmış insanın kendine ettiğini denebilecek durum. yazıktır ..

uyumsuz bireylerin bırakın sevgililiği arkadaş olarak bir araya gelmesi mantıken tutarlı değildir.
karşı tarafı çok sevseniz bile birbirinize zarar vermemek adına muhabbeti kesmek en iyi yoldur.

bu iş zordur, evet. fakat bu kangren olmuş ilişkiyi kesmezseniz daha da büyük zararlara yol açarsınız.

maldır. evet, yanlış okumadınız. maldır.

(bkz: stockholm sendromu)

sistemli manipülasyona uğramış insandır. o kadar değersiz ve ayıp hisseder ki kendini, utancından diğer insanların yüzüne bile bakamaz. psikolojik destek alması gerekir.

ne yazık ki böyle karakterlere karşı çok keskin düşüncelere sahibim ve ne yazık ki bu yüzden ölen bir insana üzülecek biri de değilim.

on ikinci sınıftayken bir arkadaşımız vardı; sevgilisi gözümüzün önünde kıza vuruyordu, bağırıyordu, çekiştirip bir yerlere itiyordu ve kız asla sesini çıkarmıyordu. defalarca uyarmama rağmen "ben onu çok seviyorum, o da beni çok seviyor" diyordu. en sonunda kızı kenara çekip ciddi ciddi konuştum, ailesi de biraz katıydı onlardan çekindiğini düşündüm hatta "seviştikleri için mi ayrılamıyor acaba?" bile dedim. hiçbirisi değilmiş. kız aptal olduğu için ayrılmıyormuş. ben sırf kız dayak yiyor diye ayrılmalarını istemiş, herhangi bir sorunda maddi manevi yanında olacağımı da belirtmiştim ama o bana gelip çubuk bacaklı zargana sevgilisiyle olan ilişkisini kıskandığımı söyledi. kırk kilo erkeğin de onu dövmesine izin verecek kadar aptal ve geri zekâlı biriyle muhatap olmak da benim aptallığımdı zaten. herkese koşmamak gerektiğini o zaman anladım.

şimdi ne yapıyorlar bilmiyorum. kız akıllandıysa ayrılmıştır ama kırk kilo çocuktan dayak yemek yüzünü kızartmayıp onu utandırmıyorsa ayrılmamıştır. kız da obeze yakın bir şeydi bu arada. allahım neler görmüşüm ya. hayır sen o çocuğu beşe katlayıp döverdin neden kendini dövdürdün ki? aptal sürüleri.

sözlüğe kayıt olup 2 entry giren hemen damlıyor ilişki başlığına.

seviyorum bu siteyi, seks dolu.

yetişkinse, saygıyı hak etmeyen biridir. kendine saygısı olmayana sen mi saygı duyacaksın.

yok çocukken bu olmuş, eskiden şu geçmiş, o yüzden geri dönse bile yazıkmıṣ falan: hadi leyn! bu tip sapmalar yüzünden, 14-15 de fiilen biten çocukluğun üzerine 3-4 sene daha veriliyor, 18'e kadar cocukluk uzatılıyor.

artık reşit olduktan sonra bahane bulmanın anlamı yok. reṣitsin, kendine saygıdan sorumlusun.

çaresizdir, hayatındaki baba figürü eksikliği önünü görmesini engeller.

klasik türk kızı.

kadınların, bir erkeği sevgi ile değiştirebileceği inancı kadar boş bir inanç daha yok sanırım. sosyolojik bir sıkıntı bu. nasıl ki toplumda evlenmek kadın için başarıysa, benden önce diye ayırmak da apayrı bir sıkıntı. “beni sevınce degıstı, çünkü ben benzersız bir kişiyim” egosu baskın geliyor. tüm sinyalleri kaçırıyor yada anlamak istemiyorlar. bu hatalı önerme yüzünden hayatlarını karartıyor.

kadın olmak bu coğrafyada zaten doğdugunuz andan itibaren zor. ailesi deger vermiyor, çevresı ötekileştiriyor dahası kendine önem vermiyor. bilmiyor. ayaklarının üzerinde durmaya dahi cesaret edemiyor. “kol kırılır yen içinde kalır” sözü kadar travmatık bir öğreti daha yok.

sosyal yapıya dini inançlarda eklenince kadın esareti katlanıyor. sözüm ona islam da kadının yeri ayrı. ortalama 1400 yıldır gördük uygulamayı.
sonra kadını suçluyorsunuz suçlamayın seçimlerinde zorunlu bırakılıyor hep.

haksız olduğunu hiçbir şekilde kabul etmeyip her durumda zeytinyağı gibi su üstüne çıkan psikolojik şiddet uygulayan da dahil mi buna?

ona çok aşığım yalanıyla kendini kandırıp haberlerde ve twitter'da "x için adalet" başlığı altında anılacak o insan

(bkz: büyük konuşman guzum)