şiir sevmeyen insan

herşeye önem veren(derde, hüzne ,mutluluğa,sevgiye, sadakatle,öfkeye ,nefrete) ruhlar şiiri sever. şiir sevmeyen insan ruhlarını ölmeden önce toprağa vermiş insanlardır.

(bkz: ben)
birkaçı hariç şairlerin ve şiirlerin çoğunu zorlama ve samimiyetsiz bulurum. bahsedilen duygular çok yapay ve ağdalı gelir.
ayrıca entel feridunların şiir sevmeyen insanlarla ilgili düşüncelerini pek önemsemem. *

(bkz: hacı bi de çay versene oradan)

şiir ve türkü seven insanlardan zarar gelmez. bir kere yanılmadım bu iddaam dan.*aynı şekilde saz çalan insan da öyle. bir insan şiir sevmiyorsa onu bir kalıba sokmak yanlış. genelde erkekler şiiri sıkıcı bulur çünkü duygusallıktan arınmışlardır. kadın olup da şiir sevmeyen ancak aşık olmadığı içindir. **

benimdir. aslında sevmem de denemez ancak merak edip de okumam, okuduğumda ilgimi çekmez falan. hayal gücüyle alakalı galiba bu şiir sevme olayı. bazı şiir içeren sahnelerde etkileniyorum ancak o şiirleri normal okusam etkilenmem, ki normalde okuyup da etkilenmediğim şiiri film veya dizi sahnesinde izlediğimde/dinlediğimde bende bir his bırakıyor.

(bkz: sevmek de yorulur)




(bkz: deli gibi uykum var)




(bkz: kocatepe'de mustafa kemal)


www.dailymotion.com/video/x...

(bkz: tutunamayanlar gazeli)

"ruhsuz köpektir" biraz ağır olmuş. kimsenin fikrine karışamayız elbette, herkes kendini kendi kelimeleri ile ifade etmekte özgürdür fakat naçizane bunun şiir seven bir insana yakışacak bir ifade olmadığını düşünüyorum.

benim bu konudaki fikrime gelecek olursak;
yaklaşık 2 yıl öncesine kadar şiir çok nadir okurdum, aşina olduğum bir kaç şiir vardı, onlar dışında ilgimi hiç çekmezdi.
sonra hayatıma birisi dahil oldu *, iyi ki de oldu... onun sayesinde ben ilk şiir kitaplarımı aldım, beni yazmaya teşvik etti çokça. hala şiir kitabı almaya elim çok gitmiyor ama en azından çok şiir okuyorum, yazma isteğimi bastırmıyorum artık. onun sayesinde bu. ben onun yüzünden ve onun sesinden duyduğum şiirlerle sevdim şiiri...

yeri gelmişken;
hayatımda hep olması için çok çabaladığım, hep de çabalayacağım, bazen çocuk çocuk davranıp bunalttığım, yerli yersiz çok sitem ettiğim ama çok da başka sevdiğim insan, teşekkür ederim sana *

ve benim şiir denince ilk aklıma gelen şiir yine onun sesinden duyduğum...

seni bir yabancı gibi karşıma alıp
bunun dayanıklı bir şey olmadığını
sürekli kılınmadığını, çünkü aşkın
yapılan bir şey olmadığını,
başlangıçta bir melek konduğunu
sonunda bir kelebek öldüğünü,
yani kısacık sürdüğünü, oysa hayatın
bir korkular ve alışkanlıklar bütünü
olduğunu,
bütün bunları sana
nasıl anlatacağım? * *

sanırım bana şiiri sevdiren tek kişi var ve ben şiirle onu beraber düşünüyorum hep...

pek aram yok ve sevmeyenlerin haksız yere linç yediğini düşünüyorum.

sanatın ne olduğundan bihaber olup romantizmi faşizme çeviren zat-ı muhteremler tarafından ruhsuz köpek ilan edildiğimiz başlık.

ruhsuz köpekler kovalasın sizi alüminyum:


ayrıca şiir görmesek inanacağız.

(bkz: edgar allan poe)

şiir sevilmez...film ...roman ...resim.heykel.şarkı.türkü sevilmez.kadın -erkek bile sevilmez...sadece kendini bulduğun yerde varsın...kendinizi bulduğunuz yerdesiniz

benimle bir 5 gün geçirsindir. elinde en güzel şairlerimizin farklı farklı kitaplarıyla yollayacagımdır. (bkz: garanti)

olur öyle. bazen ben bile sevmiyorum. öyle bir zaman geldi ki kendi yazdıklarıma sahip bile çıkmadım, çöpe gitti onca şiir. herkesin ve her an'ın harcı değildir zaten. öyle bir şey değil. e nasıl bir şey diye sormayın. gün gelir bir şiiri severseniz, şiir sizin bir parçanız oluverir. sonra sıkıyorsa sevmeyin.
sevmezseniz de sevenler açısından bir zararı yok bence.

şiir sevmeyenlerin yaraları yoktur yaraladıkları vardır denir o misal şiir sevmiyorum diyen insana yaklaşmayın merhametsiz olurlar zannımca şiir edebiyat insanı nahifleştirir daha güzel bir kalbe sahip olunmasını sağlar bu yüzden şiirleri sevin sevdirin daha da sevmeyenler varsa kaçın o insanlardan

olmasalardı, şiir seven insanların farkını nasıl ortaya koyacaktık dediğim insanlardır. şiiri sevmek, anlamak her yiğidin harcı değildir.

çekmediysen eski bir sayfanın tozlu satırlarını
dokunmadıysa içine, işlemediyse nakış nakış tüm hislerine
acı sözler diken gibi batıp, sarmalamadıysa zehirli bir sarmaşık gibi yüreğini

malsın...

çok duygulandım. içerik bakımından sözlükte şimdiye kadarki en kaliteli tartışma. hadi buradan "kafiye göz için midir kulak için mi" başlığına gidelim.

şiir sevmeyen insan şairane bir hayatta yaşıyor olabilir. belki tüm davranışları kafiyeli, redifli falandır. her işi coşkuyla yapıyordur, belki birini şiir gibi sevebiliyordur. öyleyse eğer, daktilo başından kalkmayan yazıcıların uyduruk (yaşamdan beslenmeyen arkası boş) karalamalarının nesini beğensin. şiir sadece kalemle yazılmaz, okunabilecek her şiir de kelimelerden oluşmaz.

kendine hitap eden şiirleri henüz bulamamış insandır

şiir sevmeyen insan hayattan keyif almayı bilmeyendir.

sen. ey şiir sevmeyen...
güzel olmayacak ölümün!

adonis

kendi düzleminde değerlendirildiğinde şiir seven insandan farkı olmayan insan..