sosyal medya

şimdi görünce aklıma geldi. sanki insanlar vatsaptan ınstagram'dan bir şey paylaşınca beğenmek zorundasın. o paylaşıma bakmak zorundasın. bakın sanki bunun bile zorbalığı var. bakmazsan o da bakmaz gibi.
bana mı öyle geliyo. yav zaten bir insanın 300 arkadaşı olur mu.
sabah akşam paylaşım yapıyorlar ya. herkesin elinde telefon bilerek bakmıyor diyor gibi. bakmadın soruyor niye bakmadın beğenmedin.
kafasında kuruyor bakmadı beğenmedi. lan 300 arkadaşın var 15 beğeni var hangisine hesap sorcan gelmiş bana soruyon.

sevmem. benlik degil. evet.

ilginç olan şu: aslında sayıları bilinmez asosyal bir çoğunluk ve muhtemelen motor ekibi mayışlı ve manipüle bir paralı askerin hareket ettirdiği sanal bir güç.. ama herkese kendi dışındaki tüm herkesmiş algısı veriyor. öyle olmadığı anlaşılsa bile bahaneleri, gerekçeleri de daima hazır.

psikolojik olarak 2 seye kendimi hazirlamaya calistigimdir:

1.butun sosyal medyami kapatmak.
2.erkekleri tamamen hayatimdan cikarmak.

bakalim ne zaman hazir olucam.

ya arkadaşlar karılarınızı kocalarınızı niye kamera önünde giydiriyosunuz salak mısınız siz ayy

kullanmayanların asosyal ilan edildiği, kullananların ise gerçek hayatta iki kelime edemez hâle geldiği, adına "sosyal" denilen dijital yalnızlık.

son dönemde hanımlarımızın pek çoğunun kim daha fahişe yarışmasına girdiği sanal sosyal ortam.

akt8f olarak uc sozlukte yaziyorum. twiter, instagram, facebook, linkeden, kisisel blog, hepsini kulkaniyorum.
yakinda bi seyleri kapatip daha kisitli bir kullanima gecmeyi planladigim.
20 sene cok aktifti, yeter.
sirra kadem basma gibi bi niyetim yok, gene aktif olucam ama daha az ortamda, daha az siklikta.

(bkz: sosyal methya)

insanların yeni bir teknolojiyle karşılaştıklarında ilk yaptıkları şey onu cinsel amaçla kullanmanın yollarını aramaktır.
oysaki
sosyal medya, özgünlüğün romantizmi üzerine inşa edildi.