1.
fransızca 'cheval''kelimesinden türeme bir kelime olup ''atlı'' anlamına gelir. kavim göçlerinden sonra 7.yüzyıldan itibaren avrupa'nın dört bir yanında oluşmaya başlayan derebeyliklerinin, küçük krallıkların iç ve dış güvenliğini sağlayan kişlerdi. bi nevi ağanın adamları yani.
şövalyeler, avrupada o dönemlerde düzenli ordu nedir bilinmediğinden dolayı sonraları paralı asker olarak başta haçlı seferi olmak üzere birçok savaşlarda yeraldılar.15.yüzyıldan itibaren yüzlerce derebeyliğie küçük krallığa bölünmüş avrupanın, büyük krallıklar çatısı altında toplanmaya ve düzenli ordu sistemine geçiş ile birlikte önemlerini yitirerek tarih sahnesinden silinmişlerdir.
şövalyeler, avrupada o dönemlerde düzenli ordu nedir bilinmediğinden dolayı sonraları paralı asker olarak başta haçlı seferi olmak üzere birçok savaşlarda yeraldılar.15.yüzyıldan itibaren yüzlerce derebeyliğie küçük krallığa bölünmüş avrupanın, büyük krallıklar çatısı altında toplanmaya ve düzenli ordu sistemine geçiş ile birlikte önemlerini yitirerek tarih sahnesinden silinmişlerdir.
devamını gör...
2.
ı. haçlı seferi zamanında, kutsal topraklarda yer alan hristiyan azınlığı savunmak ve kudüs'e giden kişileri korumak üzere ortaya çıkmış olan profesyonel askerlerdir.
devamını gör...
3.
10. yüzyılda avrupa'da çok parçalı feodal düzenle birlikte ortaya çıkmış savaşçı.
17. yüzyıla kadar süregelmiştir. şövalye olmak için yerel bir efendi tarafından savaşçının törenle şövalye ilan edilmesi gerekliydi.
meşhur 'şövalye ilan edilirken' tablosu. edmund blair leighton.
bir şövalyenin mutlaka atı, zırhı ve kılıcı olmalıdır. şövalyenin en öne çıkan özelliği ise zırhıdır.
ilk başlarda zincir örgülü zırhlar yerlerini zamanla levhalardan yapılan zırhlara bıraktılar.
zırh yapımında iki yer çok ünlüydü, nürnberg ve milano. takribi 20-25 kiloluk zırhı taşımak, ağırlık şövalyenin vücuduna eşit dağıtıldığında o kadar da zor değildi. şövalye için en büyük sorun zırh giydiğinde oluşan sıcaklıktır.
15. yüzyıl italyan şövalye.
şövalyenin zırh aksesuarları;
körük : miğferin üstünden şövalyenin yüzünü kapatan, yatay delikli zırh. şövalye körük altından rahatça konuşabiliyor, etrafı görebiliyor ve nefes alıp verebiliyordu.
omuzlar : zırh omuzları, şövalyenin rahatça hareket edebilmesi için ayrı hareket edebilen levhalardan oluşuyordu.
besague : koltukaltı koruması. bu plaka gövde zırhına -çaydanlık kapağı gibi- gövdeyle omuz birleşiminin olduğu yere monte ediliyordu.
polain : dizlik. bu koruma 13. yüzyıldan evvel yoktu. diz yaralanmaları şövalyenin savaşçı hayatının bitmesi anlamına geliyordu. şövalye bu korumaları giysisinin üstüne deri kayış ile tutturuyordu.
ailette : kanat koruması olarak geçer. bacaklara yandan saldırı gelebiliyordu ve şövalyeler bu parçayı dizliklerine bağlıyorlardı.
gantelet : eldiven. yapımı zor ve ustalık gerektiren zırh parçası. ayrı ayrı hareket edebilen ve çiviyle birbirlerine perçinlenmiş levhalar, şövalyenin eldivensiz hali kadar rahat el hareketleri yapabilmesine olanak tanıyordu.
deri kayış : tutucu. tüm zırhlar çiviyle birbirlerine perçinlenmesine rağmen, yetersiz kalmaktaydı ve bu levhaları daha da sağlamlaştırmak adına deri kayışlar çok fazla kullanılıyordu.
17. yüzyıla kadar süregelmiştir. şövalye olmak için yerel bir efendi tarafından savaşçının törenle şövalye ilan edilmesi gerekliydi.
meşhur 'şövalye ilan edilirken' tablosu. edmund blair leighton. bir şövalyenin mutlaka atı, zırhı ve kılıcı olmalıdır. şövalyenin en öne çıkan özelliği ise zırhıdır.
ilk başlarda zincir örgülü zırhlar yerlerini zamanla levhalardan yapılan zırhlara bıraktılar.
zırh yapımında iki yer çok ünlüydü, nürnberg ve milano. takribi 20-25 kiloluk zırhı taşımak, ağırlık şövalyenin vücuduna eşit dağıtıldığında o kadar da zor değildi. şövalye için en büyük sorun zırh giydiğinde oluşan sıcaklıktır.
15. yüzyıl italyan şövalye. şövalyenin zırh aksesuarları;
körük : miğferin üstünden şövalyenin yüzünü kapatan, yatay delikli zırh. şövalye körük altından rahatça konuşabiliyor, etrafı görebiliyor ve nefes alıp verebiliyordu.
omuzlar : zırh omuzları, şövalyenin rahatça hareket edebilmesi için ayrı hareket edebilen levhalardan oluşuyordu.
besague : koltukaltı koruması. bu plaka gövde zırhına -çaydanlık kapağı gibi- gövdeyle omuz birleşiminin olduğu yere monte ediliyordu.
polain : dizlik. bu koruma 13. yüzyıldan evvel yoktu. diz yaralanmaları şövalyenin savaşçı hayatının bitmesi anlamına geliyordu. şövalye bu korumaları giysisinin üstüne deri kayış ile tutturuyordu.
ailette : kanat koruması olarak geçer. bacaklara yandan saldırı gelebiliyordu ve şövalyeler bu parçayı dizliklerine bağlıyorlardı.
gantelet : eldiven. yapımı zor ve ustalık gerektiren zırh parçası. ayrı ayrı hareket edebilen ve çiviyle birbirlerine perçinlenmiş levhalar, şövalyenin eldivensiz hali kadar rahat el hareketleri yapabilmesine olanak tanıyordu.
deri kayış : tutucu. tüm zırhlar çiviyle birbirlerine perçinlenmesine rağmen, yetersiz kalmaktaydı ve bu levhaları daha da sağlamlaştırmak adına deri kayışlar çok fazla kullanılıyordu.
devamını gör...
4.
latince caballier: atlı adam sözcüğünden diğer dillere geçmiştir.
aynı zamanda bir soyluluk ünvanı olarak ta kullanılmıştır.
tepeden tırnağa zırhlarla örtülü bu savaşçıların tamamı zengin ailelerin çocuklarıdır.
çünkü fakir bir adam, o devirde yüzbinler değerindeki şövalye zırhlarını, silahı, cins atı ve bu zırhları giyip çıkarmasına, atını tımarlayıp silahlarını parlatacak en az beş altı yardımcı ve atbakıcıların masrafını karşılayamazdı.
silah eğitimi için parayla tutulan hocalar eski askerler yada eski şövalyelerden seçilirdi. küçük yaşta eğitilen çocuklar kural olarak başka bir lord un yanında uşak, silahtar, yardımcı gibi ünvanlar aldıktan sonra 20 yaşlarına gelince şövalye ünvanını alırlardı.
10. ve 11 yüzyıllarda görkemli şövalyelik törenleri kiliselerde yapılarak , kiliseye bağlılık yemini ettirilmesi ile şövalyeliğe güçlü bir dinsel bir anlam da yüklendi.
15. yy başlarında şövalyelik esasları aşağıdaki kavramlarla tanımlandı.
inanç
bağış
adalet
zeka
ihtiyat
ölçülülük
içtenlik
gerçek
cömertlik
çalışkanlık
umut
yiğitlik.
yaygın olmasa da kadınlardan da şövalye ünvanı alanlar vardı. 12. yy da katalonya da erkekleriyle beraber savaşan kadınlar için balta nişanı olarak anılan bir madalya verildi.
başlarda kutsal sayıldığı için teslim olarak esir düşen bir şövalye öldürülmeyip rehin alınıyor, fidye karşılığı serbest bırakılıyordu, ancak 1415 de ingiliz kralı 5. henry fransızlarla yapılan savaş esnasında teslim olan 3000 den fazla fransız şövalyesini , yapılan fidye teklifini redderek öldürttü. aynısını diğer ülkelerde yapmaya başlayınca kutsal şövalyelik kavramı yıkıldı.
aynı zamanda bir soyluluk ünvanı olarak ta kullanılmıştır.
tepeden tırnağa zırhlarla örtülü bu savaşçıların tamamı zengin ailelerin çocuklarıdır.
çünkü fakir bir adam, o devirde yüzbinler değerindeki şövalye zırhlarını, silahı, cins atı ve bu zırhları giyip çıkarmasına, atını tımarlayıp silahlarını parlatacak en az beş altı yardımcı ve atbakıcıların masrafını karşılayamazdı.
silah eğitimi için parayla tutulan hocalar eski askerler yada eski şövalyelerden seçilirdi. küçük yaşta eğitilen çocuklar kural olarak başka bir lord un yanında uşak, silahtar, yardımcı gibi ünvanlar aldıktan sonra 20 yaşlarına gelince şövalye ünvanını alırlardı.
10. ve 11 yüzyıllarda görkemli şövalyelik törenleri kiliselerde yapılarak , kiliseye bağlılık yemini ettirilmesi ile şövalyeliğe güçlü bir dinsel bir anlam da yüklendi.
15. yy başlarında şövalyelik esasları aşağıdaki kavramlarla tanımlandı.
inanç
bağış
adalet
zeka
ihtiyat
ölçülülük
içtenlik
gerçek
cömertlik
çalışkanlık
umut
yiğitlik.
yaygın olmasa da kadınlardan da şövalye ünvanı alanlar vardı. 12. yy da katalonya da erkekleriyle beraber savaşan kadınlar için balta nişanı olarak anılan bir madalya verildi.
başlarda kutsal sayıldığı için teslim olarak esir düşen bir şövalye öldürülmeyip rehin alınıyor, fidye karşılığı serbest bırakılıyordu, ancak 1415 de ingiliz kralı 5. henry fransızlarla yapılan savaş esnasında teslim olan 3000 den fazla fransız şövalyesini , yapılan fidye teklifini redderek öldürttü. aynısını diğer ülkelerde yapmaya başlayınca kutsal şövalyelik kavramı yıkıldı.
devamını gör...