çoğunlukla ciddi ortamlarda başıma gelen şey. ortaokuldayken okulun en disiplin delisi öğretmenin karşısında, mülakat yaparken görüştüğüm adayın karşısında, bir keresinde ise vefat haberi verirken başıma gelmişti, sanırım ciddi ortamlarda gerildiğimde istemsizce yapıyorum. bu dürtüyü kontrol edebilirsem her şey çok güzel olacak.

filmde sembolizme birçok kez başvurulmuş, ama en çok dikkatimi çeken evlerin duvarındaki genelde anadolu'da görmeye alışkın olduğumuz camii ve hayvan tandanslı halılar olmuştur. buradan buradan bunun yanı sıra acı sarhoşluğunu, dibe vurmayı muazzam bir sahne ile betimlemiştir bu film tık. filmde "perhan" karakterini canlandıran davor dujmović filmin yayınlanmasından 11 sene sonra depresyondan dolayı intihar etmiştir.

yazar bu başlıkta ne demek istemiştir? sevgili mod. tanım yok diyeceksin ama anlamadım ki tanımlayayım.

engelli bir bireye ya da yanında engelli bir birey olan insana bön bön acıyarak bakılmaması.

nizanim küsmesin bana
kupa için gidilmez kuzguncuğa
müracaat için üç dört beş aykut'a
duydum ki şimdiden tükenmiş madalya.

unutmayınız ki cumhurbaşkanı bile sınıfta öğretmenden sonra gelir.

özellikle sahil şehir ve kasabalarının sorunlarından birisi.
aslında buna sorun demek doğru bir yaklaşım olmaz.
çünkü onlar masum, onların hiç birşeyden haberi yok ki .
bütün dünyayı talan edip, diğer canlıların da yaşam alanlarını zapt eden doyumsuz insanoğludur sorunun ta kendisi.

sezon açıldığında tatil amacıyla sahillere akın eden ahalide, artık olmazsa olmazlardan biri haline geldi bu dostlardan bir veya birkaçını kucaklarına alıp gelmek.

boş yok, kime baksanız mutlaka ya kendi elinde, ya çoluk çocuğun elinde bir tasma ipi, adeta oyuncak gibi.

15-20 gün, 1 ay, 2 ay derken biten tatili müteakip, sokaklara terkedilen o arkadaşların durumunu ancak görerek anlayabilirsiniz .

hepsi sağda solda, sahipsiz kalmanın verdiği o travmayla, başıboş biçimde yaşam savaşı vermeye çalışıyor.

ancak güzel de bir durum var ,
sahil kesimi insanı, burada görüldüğü gibi çok da rahatsız değil bu durumdan.

hatta büyük çoğunluk, onların idamesi için son derece duyarlı davranmakta.

onlara kızan, bağıran yok, hayatın bir parçası olmuş durumdalar ve birlikte yaşamaktan, hayatı, yaşam alanını paylaşmaktan çok da rahatsız değiller.

bu arkadaşların insanoğluna hükmetme gibi bir şansı yok.
bizleriz tüm dünyaya olduğu gibi, onların da yaşamına hükmeden.

bu sebeple, onların bu muhtaçlıklarını unutmadan, sevgiyle yaklaşır, yaşam haklarına saygı gösterirsek, çok da sorun olmayacaklarını düşünüyorum.

bu arada, onların bu sokak hayatları çok da güzel ve cazip değil.
elbette daha iyi şartlarda yaşamak onların da hakkı,
bu bağlamda, gerek hayvanseverler, gerek yerel yönetimler bazı çalışmalar yürütüyorlar ancak görünen o ki, yetersiz kalıyor bu çabalar.
o sebeple bu konuda faaliyet gösteren gerek bireysel, özel, gerekse resmi oluşumlara verilecek küçücük destekler, hem bu durumdan rahatsız olanlar, hem de o dostlarımız için olumlu sonuçlar doğuracak bir yaklaşım olacaktır...

öğretmen ve müfettiş olarak anadolu'ya gitmiş. anadolu'yu ve anadolu insanını yakından tanıma fırsatı bulmuştur. kahramanları genellikle tek yönlü ve insancıl özelliklere sahiptir. istanbul kızı adıyla kaleme aldığı tiyatrosunu sahneleme imkanı olmayınca 1922 yılında çalıkuşu adıyla romanlaştırmıştır.

ne demek lise giriş sınavı ile 2002 dünya kupası kosta rika-türkiye maçı aynı gün olacak!

tanım: kafa sözlükteki pek çok miniğin tanım giremeyeceği bir başlık.

bazı sahnelerde, arkadaki takvimin bile daha iyi rol yaptığı oyunculuk türü. bakınız:


bu arada, cahit kaşıkçılar'ın ağzından dinleyelim akıllarımıza kazınan o oyunculuğun nedenini:


(bkz: sarı bıyık)
(bkz: kaleci saçlı adam)
(bkz: gerçek kesit)

(bkz: herkese bedava karma)

askeri danışmanlık şirketi adı altında kurulan, eski tuğgeneral ve cumhurbaşkanı danışmanı, finansal kaynaklarını söylememe gerek olmayan, (bkz: adnan tanrıverdi)'nin kurucu ve başkanlığını yaptığı (bkz: sadat)'tan yani, türkiye'den çıkan tırların türkmenlere karşı savaşan (bkz: el nusra)'ya gittiğini iddia etmiştir.

eğer böyle bir şey varsa resmen araplara türkmenleri katletmeleri için silah gönderilmiş. araplaşmış, kafayı mezhep uğruna sıyırmış orta doğu lağımı gibi, araplar diyarına çevrilmek istenen türkiye'den türkmenleri öldürmek için, d. türkistan'a, türk diyarında olan zulme ses çıkarmayan araplaşmış türkiyeden türkmenleri öldürmek için...

korkum sonumuzun iran gibi olması. iranlı bir dostumla konuşurken iran'ında devrimden önce (mollaların islam cumhuriyeti devrimi) türkiye gibi aynı süreçlerden geçtiği ve en sonra devrimin kaçınılmaz olduğunu söyledi. lakin şimdi tek farkla, burada devrimi bizzat mevcut rejim yapacak böyle bir şey olursa.

kolay mı sanıyorsunuz ya ülkenin kurucusu ya kurucusu (bkz: mustafa kemal atatürk)'e artık sarıklıların televizyonlar önünde hakaret ve küfre varan rahat rahat konuşmalarını. allah sonumuzu hayır etsin.

peki kim ve nedir bu adnan tanrıverdi ve sadat:

ordudan emekli olmuş askeri personellere istihdam sağlandığı söyleniyor.
kurucusunun adnan tanrıverdi'nin ''mehdiye ortam hazırlıyoruz'' dediği şirket. tek amacı da iktidarın devamını temin etmek. boşuna demiyorduk bu ülkeyi kolay kolay bırakmayacaklar diye.

adnan tanrıverdi hakkında ismail hakkı pekin: '' tsk'da görev yaptığı sürede dini kendi amaçlarına alet eden uygulamalar içinde olmuştur. istanbul maltepe'deki tugay komutanlığı sırasında kışlanın içerisine dini sokmuş, kendine oraya bir grup kurmaya çalışmış kışla içinde toplu namaz kıldırdığı bilgiler doğrultusunda kızak bir göreve çekilerek emekli edilmiştir. ''

adnan tanrıverdi hakkında emekli tümgeneral ahmet yavuz: '' atatürk düşmanı, cumhuriyet düşmanı bir adamla yoluna devam edenler bu ülkeyi bu felaketten kurtaramaz.''

özgür ve kendine ait bir hayat kurabilmek .

karakterle kendimi özdeşleştirmemi sağlamış kitaptır. aslında hepimiz farkında olmaksızın ölümümüzü bekliyoruz ancak konu idam olunca gerçekleşeceğini kesin olarak bilmenin ancak zamanı hakkındaki belirsizliğin sularında yüzmeye calışmanın, giderek daha da batarak boğulmanın ve buna sevinen martıların çığlıklarını duymanın getirdiği bunalımı yazar başarıyla yansıtmıştır.

hayatımın hiçbir döneminde popüler olmadım diyebilirim. öyle bir niyetim de olmadı. sözlük anlamında, beğenilen, çoğunluk tarafından sevilen olsa da öyle değildim. en ön sırada, saçları kısa kesilmiş, gömleği pantolonunun içinde olan tiptim. ama popüler olmak için gömleği dışarı çıkarıp, içine renkli tişört giymek gerekti. asla giyemedim. sonrasında da matah bir gelişmem olmadı. üniversitede de aynıydı. ders çalışan tip, soru sorulan, not istenen tip. ama istenen olmayan tip. belki, vize dönemlerinde, sezonluk istenen tip. iş hayatına hiç geçmiyorum.

müge anlı , seyredenler bir bir dökülüyor; demekki herkes belgesel seyretmiyor muş.
aslında müge anlı nin yaptığı program ,yüzümüze vurulan bir tokat gibi, eğitimin, okumanın,ne kadar önemli olduğunu, gösteriyor.

kimler tarafından, ne zaman yapıldığı bilinmeyen kale, bugünkü ihtişamına milattan sonra 6'ncı yüzyılda kavuşmuş. binlerce yıllık kalıntıların üzerinde yükseliyor. 36 kulesinden sadece 12'si bugünlere gelebilmiş.

büyük, görkemli ve çok sayıda cam kullanılarak yapılmış köşk.

evet, o ana kadar tanım üstüne tanım girilmiş başlığa tanımımı girerim ve başlık tarihin tozlu sayfalarına gömülür. nedir bu gudubetlik? bazen kendimi masumlar apartmanında olaya en son müdahil olan evin babası gibi hissediyorum. yok bir şey sen odana git diyorlar ve konu kapanıyor.

insanın içine atmamak için en güvenilir kişiyle konuşması durumudur. gayet normaldir. yalnız yaşayan insanlarda bu hadise daha sık görülür. mevzu ciddiyse aynanın karşısında konuşma yapmakta fayda vardır. ha değilse evin odalarında yürüyüş halindeyken de gayet kendi kendine konuşulabilir.

ona buna anlatıp emin olamayacağımız akıllar almaktansa kendimize anlatıp rahatlamak en iyisi dostlar.