sonuna kadar okuyan ve anlayan bordo berelidir.

hüviyetsiz büyücüm,
gözlerini çaldığın ölülerin kusursuz dinginliğiyle
hep susan bir kadının ağzından sarkmak nasıldır,
yitirdiklerimin tadını da alıyor musun?
son mermimle uyurken ben koyun koyuna
ve potansiyel suçlu iken solgun kahkahalar
söyle
deniz ay ışığını ağırlar mı bir gün gözlerimde?

-hangi oyunun kuralı bu
bir kadehte devriliyor çağlar...

uyanırsan bir gün o boşluğa
tutarsız yağmurlarla yıkanmışsa düşlerin
geride kalmışsan
koşuyorsan
ve direniyorsan hâlâ

- güverteden kristal gürültüler geliyor
seslerin düeti gözyaşı kadar sıcak
ve denize aitmiş gibi tuzlu ve ıslak

iki parmak arasına sıkışmışsa gecelerin
son mermini sabah akşam diziyorsan boğazına
sövgülerini büyütüyorsan keman sesi yerine
ölü kadınların parmaklarını arala
ki geçsin rüzgar
avuçlarını yara yara

nedir beklediğin
ey geçmişi kayıp!
hep yarına mı doğar sesin?
sır değil artık gördüklerin

-işittim ve itaat ettim

mühürlü düşlerim ağzının kilidine sokuldu
kırıldı dişlerin
gölgeler krallığı dediğin nedir ki
antik şehirlerden kalma bir koleksiyondur sesi,
ezeli ve ebedi,
camların düşlerle buğulanması en fazla
bir ipeği okşar gibi yumuşak
ve tarihi hiçe sayarak

(bkz: bandıl yaparken spor kaldırmak)

italyan arkadaşımla versuslaştığım maç. o kendi ülke bayrağını atıyor, ben türkiyenin. heyecanla ve merakla beklemedeyiz. aslında bu maçı yerinde izleme imkanım vardı fakat haberini geç aldığım için gidemedim. normalde maç izlemem ama bu europaweltmeisterschaften acaip ilgimi çekiyor.

yanaklarımı boyadım, türkiye tshirtümü çektim, çarşıda bira içerken tüm şehirle birlikte koskocaman bir ekrandan izliyorum.

demek isterdim.

haydi hep birlikte:

arar buluruuuuuz izini,
biliiiirsin zırdeliyiz biz.

azıyla çoğuyla resme dökülmüş hali budur. büyük resmi kimse görememektedir.

saçmalıktır.
şu ana kadar 2 yurt deneyimim oldu, biri türkiye’de biri almanya’da. türkiye’de odtü yurtlarında kaldım. bilen bilir kyk yurtlarına bin basar ama hala eksiklikleri var. giriş/ çıkış saati, odaya istediğin kişiyi alamama veya sabahları kafa sayımı gibi ilkel ve insanlık dışı yönlerine girmiyorum bile. su kesintisi olur anons gelir yan yurtta duş alabilirsiniz diye. yurt görevlisi dan diye girer odana, kitli kapıyı da açar önemli değil çünkü.
almanya’da marburg üniversitesinin yurdunda kaldım. adamlar o kadar aşmış ki sadece tek kişilik oda veriyorlar. yurtta spor salonu da vardı bar da. eksisi yok mu? var. internet. internet yoktu yurtta ama onun da çözümü vardı tabii.
sonuç olarak yurda ev misyonu yüklemişlerdi. ne çocuk gibi davranıyorlardı ne de köpek gibi insanları minnacık odaya tıkıyorlardı.

*
daha cok kendime not gibi:
iyi niyetten kaybediyorsun, yapma. 3 adim otesini gordugunu biliyorum, gorme artik. her sey, herkes mukemmel olmak zorunda degil; rahat birak artik kendini.
kotuye odaklanip olabilecek iyi seyleri kaciriyorsun, millete yaydigin pozitifligin ondalik kismindan da olsa kendine de sakla nolur.
yazik.
kafandaki filleri tatile gonder.
olmuyorsa olmuyordur, pisman oldugun seylerle kendini uzme daha fazla.
insansin, unutma.
su ic.
lutfen.

okula gitmek için hazırlanıp, dışarı çıkmak. asansörlerin bozuk olması dolayısıyla beş katı inip kapıdan çıkarken terlikle çıktığını fark etmek, o beş katı geri çıkmanın gözünde büyüyüp devleşmesi, okula terlikle gitsem ne olur ki sorgulamaları, en nihayetinde mecburen o beş katı küfrede küfrede geri çıkmak, ayakkabı giymek ve geri inmek, moral bozukluğu, kapanış.

bize film söylesene. oldu üniversiteden playlist olarak mezun oldum zaten ben

kafa sözlük dahil üç sözlükte yazıyordum. ama kafa sözlük'e yazar olunca önceliği ve ağırlığı buraya verdim. ister beş sözlükte üyeliğiniz olsun ama hepsine birden yetişemezsiniz.

geçen sene de evdeydim şuan da evdeyim, challenge muhabbetinin en sıkıcı 20 yaşı. ben 2019'da dondum ve sadece bilincim açık gibi hissediyorum.

wikipedia gibi yorumsuz direkt bilgiden ziyade tecrübe aktarılarak veya bilgi yorumlanarak girilen tanımların çoğunu okurum.

aynı konu hakkında tecrübe ve gözlem içeren on tane tanım okumak on kişinin penceresinden bakmaktır. faydalanmaktır. mesela şu tarzda #223522 tanımların artmasını dilerim.

iyi niyet genellikle yanlış anlaşılan bir olgudur.
iyi niyetli olmak sana tokat atana öbür yanağını çevirmek değildir. bu kullanılmaktır. iyi niyette bir ölçü olması gerektiğini düşünenlerdenim.
özetlersem karar verirken, insanları ölçerken terazinin iyi niyet kefesine birazcık elimizi bastırmanın pek zararı yok, ama iyilik kefesi boşken açık açık o terazinin kefesine elle abanmak yanlış.

hoş değil.daha da iğrenci"parmakları yalaya yalaya yemek" kusma isteği uyandırır.

ioanna kuçuradi'nin belirttiğine göre, ülkemizde çoğunun son olanı diğerlerinden farklı olduğu için, bir çok yaşlının ya da dalgın insanın düşmesine, bir yerlerini kırmasına sebebiyet verendir.

ruhu boşluğa iten bir bitiş.

lise 1'de bir sınıf arkadaşım vardı. o zamanlar nöbetçilik olayı olurdu hala var mı bilmiyorum. neyse efem birbirimizi nöbet çizelgesi sayesinde tanıdık ve çok yakın arkadaş olduk. sınıfın çok sessiz, sakin bir beyefendisiydi kendisi.

nöbetçilikle başlayan serüven uzun muhabbetlere, çeşitli oyunlara, beraber ders çalışmalara dönüştü. birbirimize her şeyimizi anlatırdık. 2. sınıfa geçtiğimizde bir haber aldım. hemde o kadar ciddiyetsiz, lakayıt, sırıtarak aldığım bir haber. 'sevgilin ölmüş kız hahahah, annesi vurmuş başından.'

o an beynimden vurulmuşa döndüm. kimden bahsediyordu bu değişikler? ne demeye çalışıyorlardı? kim ölmüştü? kimi annesi beyninden vurmuştu? bu nasıl şakaydı? yanıma koşa koşa bir arkadaşım geldi o ara ağlaya ağlaya. 'banu, coşkun ölmüş' dedi. yerin ayağımın altından kaydığını hatırlıyorum. sonrası yok.

coşkun'un babası askerdi. annesi babasının beylik tabancasıyla önce yatakta uyuyan oğlunu sonra kendini vurmuş. nedenini hiç bilemedik. zaten bir problemlerinin olup olmadığını da bilmiyorduk. ara sıra annesiyle diyaloglarından bahsederdi. ama hiç dikkatimi çeken bir olay olmamıştı.

bu gidiş sorası günlerce kabus gördüm. 'coşkun' diye bağırarak uyandığım, sabahlara kadar uyuyamadığım gecelerim oldu. o iki pisliğin tavrı hep gözümün önündeydi.

hala düşündükçe çok üzülürüm. bu insanlar nasıl bu kadar kötü kalpli olabiliyor diye. gidene mi üzüleyim, kalanların pis, kokuşmuş kalbine mi?

aynı ikiliyi daha sonra müdür yardımcımızın vefat törenindede bu tarz bir tutumla anımsıyorum. hepimiz üzgün töreni beklerken onlar 'biz internet kafeye gidiyoruz kankalar siz burda ölü bekleyin puhahaha. ' diye uzaklaştı.

coşkun, benim ilk giden arkadaşım. o kadar yakın olup beni bırakan ilk arkadaşım. travmam. bu sene vefat eden sevgili veterinerim, abim de bir nevi arkadaşım sayılırdı. derdimi anlattığım, derdini dinlediğim. iki üç günde bir yanına uğrayıp, çayını kahvesini içtiğim. onun gidişi de çok hırpalamıştı beni.

ne denebilir ki? geriye sadece yaşanan güzel anılar ve özlem kalıyor.
hasretle... can arkadaşım ve güzel yürekli abim...

din tüccarlığı.

tanım girmek, bir başlık gördüğünüzde başlığı okuyup ne olduğunu bilmeden başlık hakkında soğuk espri yapmak değildir.

öncelikle daha önce o başlık hakkında yazılan diğer tanımlara göz gezdirip aynı şeyi veya aynı espriyi yazmamak gerek.

bir başlık açmadan önceden o başlığa benzer başlık açılmış mı diye iyice kontrol edin. yoksa bir kitap veya filmin hem orjinal adı hem türkçe adı ile iki üç başlık açılıyor.

bir haber hakkında başlık açacaksanız o haberin linkini muhakkak verin. yoksa ne hakkında konuşulduğunu bilemeyiz. sadece bir şey hakkında bir yorum okumuş oluruz havada kalır söyledikleriniz.

bir tanım veya başlık hakkında yanlış olduğundan emin olduğunuz bir bilgi görürseniz tanım sahibini nazikçe uyarın hemen düzeltiyorlar. ben sürekli yapıyorum. yani başınzdan savmayın muhakkak uyarın.

menajerimi ara... on numara başladı tüm klişeleri yıkıyor derken reyting uğruna diğerlerinden farksız hale geldi. hala bu gerçekle yüzleşemiyorum takip ettiğim tek türk dizisiydi.