fakat müzeyyen bu derin bir tutku.
entry'lerini inceleyip göreceksiniz ki, passat'ın türkiye temsilcisi sanarsınız onu, o derece.

önce gülmek ve ardından ağlamak şeklinde tezahur edecek olay.

her şarkının orjinali güzeldir bence. taklitlerini dinlemem.

adam tatilde yahu.

"ayrılıklar da sevdaya dahil." diyor.atilla ilhan..ve cevap veriyor cahit zarifoğlu; "oturup konuşsaydık,geçerdi belki herşey. başını alıp gitmek sevdaya dahil değil....

ikincisini tercih etmiş bulunmaktayım. her şeyin bilincinde olduğun sürece parayi her türlü kazanirsin. hayatımı sürdürebilecek, kitap alabilecek param olsun yeter. fazlasında gözüm yok.

yanlıştır efendim. bunu yapan kişiler pragmatist ruhlu kapitalistlerdir. aman yoldaş duymasın.

ilkini değil ama en büyüğünü asla unutamıyorum. lisede okula başlayalı 2 ay anca olmuştu. mahalleden bir kadın anneme okulda olmam gereken saatlerde her gün beni bir çocukla el ele gördüğünü söylemiş. annem de inanmış. halbuki her gün okulu arar orada mıyım diye sorardı. okul dönüşü beni apartmanın önünde beklemiş. öyle sert bir tokat attı ki dudağım patladı. saçımdan çekerek beni eve soktu. bana iftira atan kadın beni görüp de "bu değildi gördüğüm" diyene kadar okula gidemedim. annem benden özür bile dilemedi. sadece gelip "yarın okula gidebilirsin" dedi. bu yaşıma kadar daha büyük hayal kırıklığı yaşamadım.

hayvanlardan beklenen ya da hayvanlardan bile beklenmeyen hareketleri yapan kişinin ortaya koyduğu eylemler bütünü.

(bkz: bengaripsengüzeldünyaumutlu)nun sayesinde tanıştığım, değerli yazarımızdır. radyoda sesini duyduktan sonra "ben bu yazarı nasıl bilmiyorum ya?" diye düşünerek profiline girmiş ve çıkmamıştım. ardından mesaj yazmadan durduramadım kendimi. kısa ama güzel bir sohbetimiz oldu. çok kibar, nazik, sıcakkanlı, tatlı mı tatlı bir yazar kendileri. tanımlarını begenmemek ve takip etmemek elde değil. yazılarınızın devamını diliyor ve sıkı bir şekilde takip ediyorum yazar dostum. iyi sözlükler dilerim. *

çocukluğumla alakalı çok şey hatırlamıyorum, hatırlamaya değecek bir çocukluğum olmadı çünkü. çocukken çok mutlu oluyormuş insanlar, en mutlu oldukları an çocukluk zamanlarıymış. mutlu olduğum bir anımı hatırlamıyorum.
oyuncak hayali kurmuşumdur elbette her çocuk gibi ama; hiçbirine ulaşamadım hayallerimin. yaşım 36; ve hala içimde bir yerlerde bir dürtü, hadi al şu oyuncağı da oyna der bana.

masumluk der bazıları çocuklara, çocuklar çok masum olurlarmış. belki ben de masum bir çocuktum. dedim ya hatırlamıyorum; bilmem belkide hatırlamak istemiyorum. çocukluğuma dair hatırladığım ender şeylerden biri, belkide beni en yaralayan, arkadaşlarımın oyuncaklarına özenirdim hep. keşke benimde olsaydı böyle bir oyuncağım diye hayallere dalardım, hayalimde oynardım o oyuncaklarla.

kolay değildi benim çocukluğum, ben çocukken ağladığımı bile hatırlamam. babam öldüğünde bile ağlayamadım ben, izin vermediler. ilk hastanede güvenlik görevlisi çekti köşeye; sen dedi evin en büyüğüsün, güçlü olmalısın, artık evin erkeği sensin ağlayamazsın. sonrasında arayan herkes aynı cümleleri tekrarladı. çocuğum lan işte bırakın ağlayayım!

bazıları da yeniden çocuk olsam o yıllara geri dönsem diye düşünür; ben böyle iyiyim. kolay olmadı benim bu yaşıma gelmem.

neyse yine çok yazdım ama ne yapayım yazarak rahatlıyorum bende. zaten çoğunuz okumayacak, zaten bundan size ne.

japonya' da insanlara ağlamayı öğreten yani "gözyaşı öğretmeni" olarak bilinen hidefumi yoshida tarafından ortaya çıkarılmış bir uygulamadır. bu uygulama ile insanların hayatlarında gülme gibi ağlamanın da var olması gerektiğini, daha sağlıklı ve mutlu bir yaşam için duygularımızı özgürce yaşamayı yani ağlamaktan utanmamak gerektiğini insanlara anlatmak istenmiş. korkularımız ve üzüntülerimizi içimizde tutmayıp ağlayarak ifade etmemizi ilke edinmiştir. özellikle erkeklerin ağlamasının gayet doğal olduğunu ve "erkekler ağlamaz" baskısını yenmek için oluşturulduğu da söyleniyor. tabi öğretmenimiz bunu bazen film izleterek bazen duygusal şarkılar dinleterek, bazen de alıntılar ve sohbetler ederek gerçekleştiriyor. toplu ağlama seansları düzenleniyor ve insanlar başkalarını da ağlarken görünce daha doğal hissediyor. birbirlerinin gözyaşlarını siliyorlar ve yalnızlık duygularını da biraz olsun hafifletiyorlar. çekincelerinden kurtuluyor ve duygusal olarak kendini rahatlatıyor. ilginç bir girişimcilik örneği. japonya'da binlerce insan bu uygulamayı gerçekleştiriyor, parasıyla ağlıyor ve rahatlıyor. ülkemizde bu sektörün tutacağından pek emin değilim.* yine de gençler için denenebilecek bir sektör. belki tutabilir.

hocalığını eleştirebiliriz ama bunun için bile 1 sezon geçmesi gerekir. alanya ve malatya ile fenerbahçe tabiki bir olmaz. galatasaray maçı ölçü olacaktır erol bulut için. yine de fenerbahçe ne olursa olsun sezon sonunu erol hoca ile görecektir diye düşünüyorum.

not: galatasaraylıyım.

hayatınızın, eksikliğini hiç tatmadığınız parçası gün gelir ayrılır, yokluğunun boşluğuyla baş başa bırakır sizi. öyle bir duygudur ki kalbiniz bir türlü ısınmaz. aklınız bir şekilde sıyrılır bu işin içinden gündüz kargaşasında da kalp hep dargın kalır. ışık gidince, sesler kaybolunca işte o zaman baş başa kalınır o boşlukla.
güneş battığında gitti, güneş doğduğunda geri gelmeyecek. onsuz ilk sabah her şey pusluydu ama onsuz ilk bayram her şey çok sahi. çocuklar kapıyı çalmadı, temiz bayramlıklar giyilmedi, neşeli kahvaltı sofraları hazırlanmadı, harçlık toplanmadı, el öpülmedi. o gelmedi, bayram da gelmedi. o yok baklavanın tadı da yok. o yok çocukluk da yok. içimdeki çocuk gelmiyor niceleri zaten. geriye kalan kırık parçalı soğuk mutluluklar. o gitti, herkes gitti. o gelmedi, hiçkimse uğramadı ayrılıklar başkentine.

tolkien kimi noktalarda kendi mesajını bize vermeye çalışır kimi zamanlarda da durumu özetlemek için güzel bir söyleyiş kullanırken,karakterleri aracılığıyla arkasında güzel sözler bırakmıştır ;

- dünya değişiyor... bunu suda hissediyorum, toprakta hissediyorum... kokusunu alıyorum. eskilerden pek bir şey kalmadı zira hatırlayanlardan yaşayan yok artık... (galadriel)

- pippin: böyle sona ereceğini hiç sanmazdım.. gandalf: son mu? hayır bu yolculuğun sonu değil.. ölüm, sadece başka bir yoldur; hepimizin aşması gereken...

- babalar oğullarını gömmemeli. (théoden)

- yaşayan pek çok kişi ölümü hakeder. ölülerden bazıları da yaşamı. yaşamı onlara verebilir misin? ölüm hakkında karar vermekte aceleci olma. en bilgeler bile sonu göremez. (gandalf)

- içinizden en az yarısını arzuladığımın yarısı kadar bile tanımıyorum ve yarınızdan azını hak ettiğinizin ancak yarısı kadar sevebiliyorum. (bilbo baggins)

- lakin sen kızım aynı kışın çöken yıldızsız geceler gibi karanlık ve kuşku içinde kalacaksın. (elrond)

- peki atla binicisi nerede... öten o boru nerde... dağlardan yağmur gibi geçtiler, çayırlardan yel gibi estiler, günler batıdan battı bile, tepelerin ardından; gölgeler içine,nasil bu hale geldik! (théoden)

- hiç bir şey hatırlamıyorum sam! ne suyun sesini, ne rüzgarın hissini... ben... çırılçıplağım!.. (frodo)

- onlara asla merhamet etmeyin, çünkü onlar da size etmeyecek!(aragorn)

- küllerin içinden bir ateş parlasın, gölgeden parlak bir ışık doğsun ve kırılan kılıç yeniden onarılsın. (arwen)

- kişilerin en ufağı bile geleceğin akışını değiştirebilir.(galadriel)

-sevgi sadakatle cesaret itibarla ihanet intikamla ödüllendirilir. ( denethor)

- frodo: gandalf... geç kaldın. gandalf: bir büyücü asla geç kalmaz, erken gelmediği gibi. o hep tam zamanında gelir.

hz ali ye, haricilerin; "hüküm, yalnız allah ındır" ayetini düstur edindikleri hakkında sorulunca, şöyle buyurdu;


"bu, sapkın bir kavmin ağzındaki, hakikat bir sözdür."

acaba, hz ali ne demek istemişti?

ayetin nüzul sebebine bakılmaksızın, hüküm çıkarmaya çalışan, savaş ayetini alıp, sanki bu hüküm, genel bir hükümmüş gibi uygulamaya çalışan zihniyet, islama kafirlerden daha çok zarar veriyor.

küfür," gerçeğin üzerini kapatmak, gerçeği gizlemek" anlamına geliyor. şimdi; bu ayeti genel bir hüküm gibi cımbızlayıp, bu ayetten hüküm çıkarmaya çalışmak, küfür değil midir?

çok saygı duyduğum bir insandır, ayrıca programı çok iyi hiçbir program yanına bile yaklaşamaz, eski asker ed stafford 859 günde amazon'u boydan boya yürüyerek geçmiştir.

anne babayı kaybetmek, kendi başına yaşamaya başlamak...