çocuk korosunu atlamışım aman tanrım!
müthüştünüz leeeen ablanız yanaklarınızı ısırsın emi! best of!

sözlüğün aklı fikri başında olduğu kadar da bıcırık* olan sevdiğim yazar kardeşi.

bu gece uzun olacak.

uyuyan kedinin dibine kadar girip bağırarak "karlaaaaar düşeeeerrr" diye şarkı söylemek, sonrası hep hüzün, sonrası hep tırnak yarası.*

şu an kendimi anaokulunda kendi arasında oyun oynayan çocukları izleyen yeni gelen çocuk olarak hissettim.

oylamaya üşenmeyip beğenide bulunduğum yazarların tümü diyorum.

the crown izleyenleri biraz duygulandıracaktır muhtemelen.

" biliyorum, benim sevgim kutlanmalıydı
ama sen ona yalnızca tahammül ettin."

8 yıllık kadim dostum. çoğu şeyimiz beraber geçer. okumayı çok sever. onun kadar hızlı olamasam da bende okuma konusunda kovalıyorum arkasından. buralara da kendisi alıştırdi beni.

bi ayna bulup hemen gözlerimin içine bakıyorum ve kendi kendime gülüyorum sonra neye ağladığımı unutup gülüşüme gülüyorum öylece geçiyor

selam insanlar, günaydın canım takipçilerim.
farkındaysanız yine ayrımcı bir tavırla takipçilerimi el üstünde tutarak diğerlerini ayrı tuttum.
çünkü neden yapmayayım?
onlar benim yavru kurtlarım.

neyse asıl konumuza gelelim, artık bu başlığa aşina olan arkadaşlarımız biliyor ki ben güne her zaman eksi bakiyeyle mağma seviyesinden ancak başlayabiliyorum.
bugün de yine geleneksel motivasyon konuşmamla zorda olsa güne başladım.



şimdi kahvaltıya gidiyorum.



hepinize hayırlı günler ama en çok takipçilerime, haydi rastgele.

tarık akan'ın 80 döneminde hapse girişi ve orada yaşadıklarını anlatan kitap. hani kısa bir kitaptır ama insana öyle bir ders verir ki kitap bitince "?!" olursunuz.
100 küsur sayfadır kitap.

davet eden ödeyebilir. bence gayet nazik bir davranıştır. kadın veya erkek farketmez. ancak iki taraftan birinin geliri yoksa ki bu günümüzde çok olağan bir durum, geliri olan kişinin hesabı ödemesi daha iyi olur sanki.

kupa üzerine çizim sayılır mı?

bilenler vardır aile akraba her zaman mesleğinizle okuduğunuz bölümle ya da başarılarınızla etiketler sizi. sen doktorsun nasıl hasta olursun diyemiyorlar ama sen okul birincisiydin nasıl 60 aldın ya da sen psikolojik danışmansın nasıl sinirleniyorsun diyebiliyorlar. bir doktor hasta olabilir, bir polis korkabilir, bir aşçı kötü yemekler de yapabilir ve bir psikolojik danışman obsesif olabilir. başkaldırı yani bir nevi..

269 gün boyunca komada,
15 yaşında 16 kiloda.
çok ağla insanoğlu, belki arınırsın.

..

formülü çoğumuzun bildiği gibi 'nacl' olan bir çeşit tuzdur.
yemek tuzu olarak da bilinir. ayrıca yolların buzlanmasını önlemek için kullanılır.

hayatta böyle saçma sapan, metafizik varlıklara inanırsanız, bir yerlerde gün gelir enişte tuncer de sizi gagalar. yapmayın etmeyin. hele ki bu yüz yılda, yaşamınızı böyle korkularla karartmayın. hatta keşke iradenizi de hiç bir zaman var olmamış mistik inanışlara teslim etmeseniz ne güzel olacak.
ilaa ilginç bir konu arıyorsanız bilimi araştırın. göreceksiniz ki bilim, hurafelerden de, milyarların meşruu saydığı fizik ötesi inançlardan da daha ilginç bir konudur.
bu tür inanışlar kalbinizi karartır. bilimse, kalbinizden yüzünüze kadar her yanınızı ışıtır ve aydınlatır. ışık varken neden karanlığı tercih edesiniz ki?

takıntılı bir insanın sevdiği insanlar için neler yapacağının sınırı olmadığını göstermekte oldukça başarılı bir dizidir. öncelikle her şeyden önce söylemek istediğim bir şey var. bu bir aşk dizisi değildir. hiçbir yerde hiçbir şekilde aşkı ya da sevgiyi anlatmıyor. anlatmak istediği başka şeyler var ve bunları görebilmek önemli. ilk sezonu izlerken inanılmaz rahatsız olmuştum. adam öyle şeyler yapıyordu ki çıldırmamak elde değil. bir kere yaptığı hiçbir şeyin hiçbir şekilde bahanesi olamaz zaten, bu yüzden inanılmaz itici geliyordu. çoğu insan aşırı hızlı aktığını söylese de benim için bu söylediklerimden ötürü izlemesi zor bir dizi oldu. ikinci sezonu da yine benzer şekilde devam etse de adamın biraz çocukluğuna inmesiyle bu hareketlerinin sebebini anlıyoruz. sevgiyi şiddet, kısıtlama, zor kullanma ve hatta belki öldürmeyle öğrenmiş bir insanın ileriki yaşamında sevgi için bunları yapmasının temeline iniyorsunuz. psikolojik analiz açısından başarılı buldum. çünkü kurbanları olan bir suçlunun da aslında bir kurban olduğunu fark ediyorsunuz. bu durumda ilk sezonda nefret ettiğiniz, kızdığınız, tiksindiğiniz insana ikinci sezon bu yaşananlarda onun da suçunun oldukça az olduğunu fark etmeyle bu negatif duygular biraz azalmaya başlıyor. dediğim gibi yaptığı sapıklıkların, manyaklıkların bahanesi olamaz hiçbiri. sadece çocukluğunda bir şeyleri nasıl öğrendiyse büyüdüğünde de onu uygulayan bir insan görüyorsunuz karşınızda. bunun dünyada ne kadar yaygın olduğunu düşündüğümüzde aslında her şeyin çocuklukta başladığını göstermede iyi bir dizi. ikinci sezon birin tekrarı gibi olsa da karaktere olan bakış açısını biraz yumuşattığı için sevdim. ancak ikinci sezonun bitişiyle üçüncü sezonun da benzer devam edeceğini düşündürerek bende izleme merakı uyandırmamıştır. bir yerden sonra kendini tekrar etmeye başlayacak gibi görünüyor ama belli olmaz.

pufs

dünü bugünün değer yargılarıyla yorumlama anlamına gelen kelime.