10 dakika sohbet edince, giriş-gelişme-sonuç filmini görebiliyorsun.
eskinin yenisi, yeninin eskisinden öteye geçmeyen, zerre gelişim ve yenilik içermeyen kişilik ve karakter gördükçe. bir sıkıntı basıyor isteksizlik hevesizlik.
başlassınmı ya da başlamadan bitsinmi karar veremiyor insan.

kadınların eşleri, sevgilileri, akrabaları tarafından fiziksel ya da psikolojik şiddet görmesine verilen addır. kadına şiddet durumunda ülkenin yargısı, şiddet uygulayan kişiye ağır cezalar verip sosyolojik manada bunu normalleştirmeden işi bitirir. fakat bazı üçüncü dünya ülkelerinde böyle durumlara göz yumulabilir.
(bkz: anitsayac.com)

rüyamızda mı?

yarın hallederim yaa, en kötü otobüste çalışırım ne olacak.
(halledemedi...)

türkiye'ye de gelse fena olmaz.

ölmekten son derece korkuyor çünkü henüz yaşayabilmiş değil.
franz kafka

bundan 10 yıl önce düğünde çeyrek takarken utanarak takardık, şimdi milletin gözüne soka soka takılan zengin ibaresi takı oldu arkadaş.
vay anasını sayın seyirciler.

hazreti ali'nin ağzından anlatılan versiyonu daha çok bilinir. pascal'a ait olduğunu öğrenince, daha sonrasında hazreti ali'ye uyarlanmış olduğunu düşünüp gerçekte hazreti ali'nin böyle bir argümanda bulunmadığını düşünmüştüm ama sanırım bu manaya gelen bir sözü var.

pascal olaya pragmatist bir şekilde yaklaşmış. inanç ile pragmatizm yan yana geldiğinde ortaya pek hoş bir şey çıkmıyor bence. bu yolla inanan insanın samimiyetini önce kendi kafamda sorgular sonra da boş verirdim muhtemelen.

son olarak inanç ile ilgili tartışmalarda vazgeçilmez argümanlardan biridir. her tartışmada illa ki "ya varsa..." ile başlayan bir cümle kurulur. cümleyi kuran her ne hikmetse haklı olduğunu düşünüp buna uygun bir tavır takınır. karşı tarafa da ya korkuyla karışık hesap kitap işlerine girer ya da işin samimiyetini sorgular.

mustafa kemal atatürk, anıtkabir, odtü ve nice köklü üniversitelerin yeri, ülkemizin başkenti.
mansur yavaş (mansur 'cuğum diyorum) güzel bir detay.(ankaralı değilim o halde gülüşüyle, hareketiyle güven veriyor, cb olsun lütfen, bu ülkenin ona ihtiyacı var)

insanların kendi yaptıkları acımasızlık ve kötülükleri üzerine attığı dinsel olgudur.

(bkz: günah keçisi)

beşparmak dağları eteğinde,mart ayındaki iki haftalık tatbikatta panço çadırında.

tv kumandası. her yere bakıldıktan sonra baba'nın k.çının altından çıkan kumanda.

sanırım hepimizin ara sıra istediği yegane şey bu. sorumlu olduğumuz, üzerimize yüklenen görevleri bir kenara bırakıp her şeyden sessizce uzaklaşmak... hayat yorduğunda, sorunların ardı arkası kesilmediğinde, üzüntülerin ve kederin dört bir yanımızı sardığında başvuracağımız kendimizi dinleme yolu... bir nevi tatildir bu yapılan, belki sorunlar bir yere gitmemiştir; ama yine de bir süreliğine sen onlardan ayrılmanın bir yolunu bulmuşsundur. uzaklaşmak, sanırım hepimizin istediği en yegane şey. özellikle de bu zamanlar.

"kim demiş hayatın üstünün altından daha iyi olduğunu! " diye bir şeyler okuduğumu hatırlıyorum.
yaa dipte olmanın da ayrı güzellikleri vardır, rahat olun arkadaşlar, hepsi geçer giderrr.

y kuşağı da altından klozet sanki. ay popom.

not: y kuşağındanım. yalnızca adaletli bakmaya çalışıyorum.

mansur yavaş o kadar içten o kadar samimi projelere imza atıyor ki.boyle bir siyasetçi beni mutlu ediyor.bu eyleminden dolayı yine fetöcü diyecekler mansur yavaş'ın tırnağı bile olamayan siyasetçiler .

türkiye gibi ülkelerin bu dünya'da tutunabilmesi için tek yol vardır,
o da, kendi içinde tüm sorunlarını aşmış veya en aza indirmiş, birlik beraberlik içinde el ele vererek, kendi öz kaynakları doğrultusunda üretime yönelmiş, kendi ayakları üzerinde durabilen bir ülke olmak.

çok mu zor bu, elbette değil,
bunun olması için herşey var bu ülkede, tek olmayan, gerçekten halkı yönetecek değil, halka liderlik, öncülük yapacak bir güç, bir yönetim anlayışı.

bunun olmadığı, her açıdan dışa bağımlılığın sürdüğü bir yapıda, başımızın o veya bu sebeple ağrımasının önüne geçmek mümkün olmayacaktır.

türk ailesi olmanın tam olarak nasıl bir şey olduğunu anlatan bir gülse birsel klasiği.
bu kadın bu kadar gözlemi nerde nasıl yapıyor, helal olsun.

üşenmek değil umudunu kaybetmektir.