dostoyevski'nin kitapları tadında psikolojik bir kitap olsun benim ki..
iç çekişlerim, psikolojik tasvirlerim derinlere inmelerim,kendimi ifade edemeyişlerim,dibe vuruşlarım tekrar çıkışlarım.yolu bildiğim halde gitmeyişlerim, gitmek istediğimde yolu bulamayışlarım...karma karışık bir ruh hali içinde dışarıdan gayet basit görünen bir insanın aslında çok değerli ve samimi yakarışları...pek bir aksiyonu olmasada ruh tahlillerinden vay be sen neymişsin abi denilebilir ve kitabı okurken baş karakteri anladığınızı sanabilirsiniz..hayır ama kendinizi kandırmayın daha kendinizi anlayamadınız.(bu da kitabın son cümlesi olsun)

diğer insanlar. özellikle kendinden başkasını haklı göremiyorsa.

bir yudum ekmek, bir saksı çiçek nefes alabilmek için...
2021 ©nikimyok

evlat acısı.
kimsenin anlayamayacağı bir acı.
adet, gelenek, görenek vesaire nedeni ile çocuğun ayakları ebeveynlere yıkatılır imiş. meftanın yıkanışında.
anne babaya nasıl bir eziyettir, nasıl bir kıyımdır...
bir babanın günler sonra sözü...
-ayakları hala ellerimde... hala minicik...

tioridazin, fenotiyazin ilaç grubuna ait birinci nesil bir antipsikotik ilaçtır ve daha önce şizofreni ve psikoz tedavisinde yaygın olarak kullanılır.
kahverengi görüş rahatsızlığına yol açar. yani birçok şeyi kahverengi görme durumu oluşur.
en kardiyotoksik antipsikotik ajandır.

ortaokulda çok yakın bir arkadaşımla matematik dersinden bir iki puanla kalmıştık. hocaya yalvarmistik geçirmesi için. o da bize bir şart sunmuştu. bülent ersoy'un makber parçasını ezberleyip okuyacaksınız demişti. hocam yapmayın etmeyin desek de dinlememisti. biz de dinleyip dinleyip söylemeye çalıştık günlerce.
hazır olduğumuzda hoca bize sonradan tamam gerek yok şaka yaptim diyerek bizi geçirmişti. neden bizle böyle eğlendi hiç bilmiyorum.

tercih edilmiş yalnızlık ile mecburi yalnızlık arasındaki fark bu noktada ortaya çıkıyor. insanlardan nefret etmemek için onlardan uzaklaşıyorsanız o kadar delirtici olmayacaktır. bu dünyada yalnızlığı seven insanlar vardır yine de ona sonsuza kadar katlanabilecek kimse olduğunu düşünmüyorum.

aşka inanmamak çok kırılmış insanların içinde bulunduğu durum da denebilir. aslında inanmamak değil de kendilerine kötü gelen insanlar yüzünden inanamamak demek daha doğru olur. bazen çok üzülüyorum ben böyle aşka inanmayan insanlar görünce. ben hep aşkın, sevginin yüceliğine inandım, iyileştiriciliğine inandım ve bunu yaşadım. evet bazen çok zor zamanlarınız da oluyor aşk anlamında ama işte aşka inanmayan, aşka kırgın olanlara demek istediğim asla küsmeyin aşka. aşk öyle aranınca bulunan bir şey değil. hatta tam tersi en beklemediğiniz anda sizi bulandır. ben en çok da buna inandım. siz de küsmeyin derim ve sabredin eminim aşkın ve sevginin güzelliği bir gün gerçekten kapınızı çalar.

fark etmeden depresyonun kucağına atabilir sizi, aman dikkat diyeyim!

içindekinin bira olduğuna eminsem şekilciliğin alemi yok.

en sonunda geldi. sırada kitabı var.

her gece armağan ettiğim şiirler ve bugün bana armağan edilen bir ahmed arif. mutluluk için başka bir şeye ihtiyaç var mıdır ki?

hani kurşun sıksan geçmez geceden

yiğit harmanları, yığınaklar,
kurulmuş çetin dağlarında vatanların.
dize getirilmiş haydutlar,
hayınlar, amana gelmiş,
yetim hakkı sorulmuş,
hesap görülmüş.
demdir bu...

demdir,
derya dibinde yangınlar,
kan kesmiş ovalar üstünde mayıs...
uçmuş, bir kuştüyü hafifliğinde,
çelik kadavrası korugan\'ların.
ölünmüş, canım,ölünmüş
murad alınmış...

gelgelelim,
beter, bize kısmetmiş.
ölüm, böyle altı okka koymaz adama,
susmak ve beklemek, müthiş
genciz, namlu gibi,
ve çatal yürek,
barışa, bayrama hasret
uykulara, derin, kaygısız, rahat,
otuziki dişimizle gülmeğe,
doyasıya sevişmeğe,yemeğe...
kaç yol, ağlamaklı olmuşum geceleri,
asıl, bizim aramızda güzeldir hasret
ve asıl biz biliriz kederi.

içim, bir suskunsa tekin mi ola?
o malta bıçağı,kınsız,uyanık,
ve genç bir mısradır
filinta endam...
neden, neden alnındaki yıkkınlık,
bakışlarındaki öldüren buğu?
kaç yol ağlamaklı oluyorum geceleri...
nasıl da almış aklımı,
sürmüş, filiz vermiş içimde sevdan,
dost, düşman söz eder kendi kavlince,
kınanmak, yiğit başına.
bu, ne ayıp, ne de yasak,
öylece bir gerçek, kendi halinde,
belki, yaşamama sebep...

evet, ağlamaklı oluyorum, demdir bu.
hani, kurşun sıksan geçmez geceden,
anlatamam, nasıl ıssız, nasıl karanlık...
ve zehir - zıkkım cıgaram.
gene bir cehennem var yastığımda,
gel artık...

edirne

haber beyaz tv’de yer aldığına göre yalandır.
velev ki doğru olsun, rakı etkili bir ağrı kesicidir.
hafif yaralı olan kazazedelerin, hafif ağrılarını almak için etkili bir yöntem izlenmiş.
yürekten teşekkür edeceklerine, şikayet ediyorlar.
insanlık bitmiş.
bu hikayede ziyan olan rakıya üzüldüm.

(bkz: ne içiyorsan aynısından duble)

"her yazar bir milletin çocuğudur ve o milletin hayatını anlatmak,eserlerini kendi milli gelenek ve törelerini kaynak alarak zenginleştirmek zorundadır.benim yaptığım önce bu,yani kendi milletimin geleneklerini ve hayatını anlatıyorum.fakat orada kaldığınız takdirde bir yere varamazsınız.edebiyatın milli hayatı ve gelenekleri anlatmanın ötesinde hedefleri vardır.yazar, ufkunu milli olanın ötesine doğru genişletmek ve 'evrensel' olana ulaşmak için gayret göstermek durumundadır.iyi yazar 'tipik insan' ortaya koyma ustalığına erişen yazardır."

okul, iş. her fırsatta soruyorlar sen şimdi n'apıyorsun diye. bir şey yapmıyorum. yapamıyorum.

ahlaksız olduğumu öğrendiğim başlık.

içi boş bir söz.