ve douve’sun işte sen şimdi son odasında yazın.
bir semender duvarda kaçıp gitmede. o güzel
insan başı yaymada yaz ölümünü. “yok
olmak isterim sende, dar yaşayış” diye haykırıyor douve.
boş şimşek dudaklarıma koş, içime işle!

“bak bana, bak bana, koştum ben! ”

yanındayım senin, douve, ısıtıyorum seni.
aramızda yalnız bu çakıldan lamba var, bu
dinmiş biraz gölge, ellerimiz ki gölge
bekleyip durur. şaşırmış semender, kalmışsın
kımıltısız.

yaşamış olmakla ânını bilgiye dönüşen en yakın tenin.

semender yeniden göründüğünde, güneş
daha yeryüzünde pek alçaktaydı,
o parlayan gövdeyle bezenmişti yol taşlarıysa.

daha yeni koparmıştı son
bağlantıyı ki gölgede dokunulan yürektir o.

yarattı yarası, o kayalar görünümü,
bir ölüm vadisini kımıltısız bir gök altında.
dönüp gene bütün camlara, yüzü
ışıdı yıllanmış ölüm ağaçlarıyla.

ı

et maintenant tu es douve dans la dernière chambre d’été.

une salamandre fuit sur le mur. sa douce tête d’homme répand la mort de l’été. « je veux m’abîmer en toi, vie étroite, crie douve. éclair vide, cours sur mes lèvres, pénètre-moi !

« j’aime m’aveugler, me livrer à la terre. j’aime ne plus savoir quelles dents froides me possèdent. »

ıı

toute une nuit je t’ai rêvée ligneuse. douve, pour mieux t’offrir à la flamme. et statue verte épousée par l’écorce, pour mieux jouir de ta tête éclairante.

éprouvant sous mes doigts le débat du brasier et des lèvres : je te voyais me sourire. or, ce grand jour en toi des braises m’aveuglait.

ııı

« regarde-moi, regarde-moi, j’ai couru ! »

je suis prés de toi, douve, je t’éclaire. ıl n’y a plus entre nous que cette lampe rocailleuse, ce peu d’ombre apaisé, nos mains que l’ombre attend. salamandre surprise, tu demeures immobile.

ayant vécu l’instant où la chair la plus proche se mue en connaissance.

ıv

ainsi restions-nous éveillés au sommet de la nuit de l’être. un buisson céda.

rupture secrète, par quel oiseau de sang circulais-tu dans nos ténèbres ?

quelle chambre rejoignais-tu, où s’aggravait l’horreur de l’aube sur les vitres

quand reparut la salamandre, le soleil
était déjà très bas sur toute terre,
les dalles se paraient de ce corps rayonnant.
et déjà il avait rompu cette dernière
attache qu’est le cœur que l’on touche dans l’ombre

sa blessure créa, paysage rocheux, une combe où mourir sous un ciel immobile. tourné encor à toutes vitres, son visage s’illumina de ces vieux arbres où mourir.

cassandre, dira-t-il, mains désertes et peintes, regard puisé plus bas que tout regard épris, accueille dans tes mains, sauve dans leur étreinte ma tête déjà morte où le temps se détruit.

l’ıdée me vient que je suis pur et je demeure dans la haute maison dont je m’étais enfui. oh pour que tout soit simple aux rives où je meure resserre entre mes doigts le seul livre et le prix.

lisse-moi, farde-moi. colore mon absence. désœuvré ce regard qui méconnaît la nuit. couche sur moi les plis d’un durable silence, éteins avec la lampe une terre d’oubli.

antik yunan döneminde argos ilinde ephyra kralı’nın yiğit bir oğlu yaşarmış. asıl adı hipponus olan bu delikanlı, bir gün avlanırken yanlışlıkla talihsiz bir şekilde kardeşi belleron’u öldürmüş. bu olaydan sonra ona “belleron’u yiyen” anlamında olan ‘bellerophon’ ismini takmışlar. kardeşinin ölümüne ve bu olaylara çok üzülen yiğit hipponus, keder içinde baba ocağını terk ederek; o zamanki tiryns şehrine, o bölgenin kralı olan proitos’un yanına gitmiş ve onun konuğu olmuş.

kral proitos’un güzel karısı ante, yakışıklı ve yiğit hipponus’a tutulmuş. ne var ki, yiğit olduğu kadar dürüst de olan delikanlı, kralın karısının bu aşkına karşılık vermemiş ve her defasında kraliçenin yakınlaşma çabalarından bir şekilde yolunu bularak, kurtulmuş.

aşkına bir türlü karşılık bulamayan ante, hırsla ve kinle kocasına: “bana aşkını ilan ederek, benimle birlikte olmak isteyen bellerophon’u öldürmezsen, tanrılardan senin lanetini isterim.” demiş.
karısının bu sözleri üzerine çok kızan kral yine de elini, konuğunun kanıyla kirletmek istememiş. bir tahtanın üzerine bir şeyler yazmış, tahtayı dokuz kez sarmış onu, bellerophon’un eline tutuşturarak delikanlıya elindekini; akrabası olan lykia kralı lobates’e götürmesini söylemiş. tahtada, delikanlının kraliçeye sarkıntılık ettiği ve bu yüzden öldürülmesi gerektiği yazılıymış. tüm bu olanlardan habersiz olan delikanlı, ölüm fermanı koltuğunun altına alarak lykia ülkesinin başşsehri olan xanthos (kınık)’taki kralın sarayına varmış.

kral lobates, delikanlıyı sevgiyle karşılamış, onu dokuz gün dokuz gece konuk etmiş. konuğuna, her gün bir boğa kestirip, ikramda bulunmuş. onuncu günün sabahı kral, damadı proitos’tan gelen mektubu istemiş. kral, mektubu okuduğunda bellerophon’un öldürülmesi gerektiğini anlamış. ne var ki, lobates de elini kana bulamak istememiş ve onu lykia ülkesinde dehşet saçan chimera ejdarhasına göndermiş.

chimera ejdarhası o zamanlar chimera’da, olympos dağının eteklerinde yaşarmış. ejderha; bir aslan gibi kükreyerek, ağzından ateşler saçarmış ve bu ateşin alevleri, değdiği her şeyi yakıp kül edermiş. bu ejderhanın kafası aslan kafası, vücudunun yarısı keçi vücudu ve vücudunun arka kısmı da yılan şeklindeymiş.

delikanlı, kendisine söylenen, ejderhanın yaşadığı yere gitmiş ve bu canavarla karşılaşmış. canavar, gördüğü yerde delikanlıya, ağzından ateşler saçmaya başlamış. bellerephon, tek başına bu ejderhayla baş edemeyeceğini anlamış ve tanrılardan yardım istemiş.

mitolojide kanatlı at olarak bilinen pegasus, tanrılar tarafından delikanlıya yardım etmesi için gönderilmiş. delikanlı, kendisine yardım için gelen bu atı yakalamış ve üzerine binmiş. atın üzerinde, bellerephon’u gören ejderha, doğuya doğru kaçmaya başlamış ancak, ejderhanın önüne deniz çıkmış. delikanlı, ejderhayı denizin kıyısında yakalayarak, atıyla gökyüzüne yükselmiş ve onu yukarıda tam yanartaş tepesinin üzerinde mızraklayarak, onu öldürmüş.

ejderha ölmeden önce son bir kez olanca gücüyle ağzından saçtığı alevler her yere düşmüş. ejderhanın bu yakan kavuran ateşinin, tam öldürüldüğü yerde hala daha yandığına inanılır.

bu efsaneye göre ejderhanın ateşinin düştüğü yerin antalya'da bulunan çıralı yanartaş olduğu bilinmektedir ama oradaki ateşin asıl kaynağı metan gazıdır.

kaynak