babam konyali*, annem canakkaleli*.

yillarca ayni cevrede yasamislar*, ayni sokaklarda, ayni caddelerde yurumusler. ama en sevdigim olay ikisinin de daha birbirlerini tanimiyorken bir evin onunden gecerken keske soyle bir evim olsa demis olmalari. dogdugumdan beri keske dedikleri evde oturuyorum ve bu olay her aklima geldiginde tekrar tekrar hayran oluyorum.

nereli oldugunun bir onemi olmuyor, nasip dedikleri sey bu sanirim.

"aramazdım" dediğim başlık. evlatlık veren birini ben neden arayıp bulmaya çalışayım ki? ailem belli zaten, yabancılar umrumda bile olmaz. kan bağıyla falan insan yabancı olmaktan kurtulamıyor ayrıca. kalsınlar kaldıkları yerde.

beni evlatlık veren hayâli kişilere kızgınım şu an*.

lohusa bunalımı yaşamış olabileceğini düşündüğüm psikolojisi bozuk kadındır. evladının katili olmuştur. gerçekten çok korkunç.

öyle hissedilerek yazılmış ki, köpeği öldürdükleri bir sahnede hüngür hüngür ağlamıştım.
sanki gerçekten yanımda bir köpek öldürülüyormuş gibi hissettiydim orayı, 32 yılda inşa edilmiş bir başyapıt. yaşar kemal' in ruhu şad olsun.

nesli tükenme tehlikesi altında olan, genellikle akdeniz ve karadeniz kıyı şeridinde doğal olarak yetişen zambak türü. koparılması veya köküyle birlikte çıkarılması durumunda yüklü miktarda para cezası uygulanır, yurt dışına çıkarılması yasaktır.


fotoğraf: www.aa.com.tr
dünya gözüyle görmek, koklamak isteyenler için muğla/datça'da knidos antik kenti içerisinde kum zambağı mevcuttur.

mesela annenizin margarini sloganı, bütün margarinlerden farklıymış algısı uyandırır. ya da bütün deterjanlar beyazlatma vaadinde bulunurken alo deterjan da beyaz ötesi vaadinde bulunur ve akılda nasıl yani? algısı uyandırır ve böylece marka, pazarlama algısında kendini bir adım üste çıkarır.

ufak bir çocukken kimi daha çok seviyorsun anneni mi babanı mı? ve tabi ki ikisini de çok seviyorum cevabı kabul edilmezdi. beni stresli bir döngüye sokardı.

şimdi ise nasılsın sorusu olabilir. insanlar daha çok nasıl olduğun ile ilgilenmeden bu soruyu soruyorlar. tek düşündükleri kendi aklındakileri söylemek için iletişime geçmek.

-nasılsın?
+iyiyim, sen nasılsın?
-şey diyecem ya... ...ha bende iyiyim.

akşam için yemek alacağım parayı kitaba verip aç aç onu okumuşluğum olduğundan benim de içinde olduğum hastalık türü.

sevgili bulmaya çalışıyoruz. şaka şaka. kitap falan okuyorum, bir şeyler karalıyorumara sıra, müzik aletlerini öğrenmeye çalışıyorum. film izliyorum falan yapıyorum bir şeyler. mutlu olmak için illa da yanımızda biri olmasına gerek yok bunu unutmayın. öpüldünüzz

(bkz: eceli gelen köpek cami duvarına işer)

geçen en sevdiğim yazar sütlaç sevmiyorum diye yazmış ben seviyorum diye beğenmedim tanımını. nasıl dokundu bana bilemezsiniz affet beni sayın yazar..
yine bir yazarımız yazım yanlışım çok diye beğenemiyormuş bazı yazdıklarımı çok üzgündü mesaj attığında affet dedim düzelttim tanımımı, beğenince rahatladı o da.bizde durumlar bu.. bunlar okuyan sericiler..

benimdir.
ben mi sevgilimi sözlüğe getirdim, sevgilim mi beni sözlüğe getirdi tam olarak hatırlamıyorum. bazen dm'den tatlı tatlı kur yapıyorum kendisine. bazen seri artı ve fav vermeye kalkıyorum ancak sınıra takılıyorum, olsun yine de sınıra takılana kadar devam. bazen yazdıklarına bakıp "hımm demek öyle" tarzında kur yapıyorum.
üstelik bazen "hadi sözlüğe girip entry girelim mi" tarzında da davranışlar sergiliyoruz, çok da eğleniyoruz.
fark ettim de adama sürekli kur yapıyorum lol. evet efendim, hem sevgilim var, hem sözlükte yazıyorum, yetmiyor kendisine kur yapıyorum.
buraya kadar okuduğunuz için teşekkür ederim.

aslı raymond leech tarafından çizilmiştir. veda busesi ve kıskanç gözlemciler.

''''

t:yarın bayram namazı münasebetiyle bir çok örneğinin gerçekleşeceği malum durum.
*çok muhterem diyanet işleri başkanı saygı değer insan ali erbaş "salgın tedbirlerinin en güzel uygulandığı mekanlar camilerimiz oldu. cemaatimiz, tedbirler noktasında çok düzenli hareket etti. bu tedbirlere riayet ederek inşallah bayram namazlarımızı kılacağız. kardeşlerimizin titizlikle tedbirlere uyarak, kimseye zarar vermeden kısa zaman içerisinde bayram namazını kılıp evlerine dönmelerini buradan tavsiye ediyorum" demiş. haydi allah kabul etsin muhteremler..

nickimi bırakıyorum. daha da tek kelime etmem.

ağız şapırdatma, diş arasındaki bişeyi çıkarmaya çalışırken ortaya çıkan ciyk ciyk sesi, esneme, tesbih sesi, anahtarlıkla oynarken çıkan ses gibi çıldırtıcı seslere verilen tepki.

öyledir ki, katil olmak işten bile değildir. kaç kere yemek masasından kalktığımı, telefonu karşı tarafın yüzüne kapattığımı bilmem. allah düşmanımın başına vermesin.

akraba ziyatlerinde hissettiğim durum.

çoğu zaman yaşıyoruz bunu. çoğu erkek hasta kadın hekime muayene olmak istemiyor, çoğu kadın hasta da erkek hekime muayene olmak istemiyor aynı şekilde. tek başımayken "doktor bey yok mu?" sözlerine maruz kaldım çokça. bizler hastane kapısından girerken dini, cinsiyeti ve çoğu duyguyu kapının arkasında bırakıyoruz.

dedemden tırtıklayıp arkadaşlarımla içmeye çalıştığımız tarihi zıkkım*