2006 iran yapımı asghar farhadi filmi.

film iran'daki toplumsal, sınıfsal çatışmalar üzerine kurulu. bu hikayeyi bir kadının üst tabakadaki bir ailenin evine temizlikçi olarak işe başlaması ve kendini epey gergin bir aile kavgası içinde bulması ile başlatıyor. kadının, eşini aldatmakla suçlaması ve bunun devamında gelişen kavgalarla birlikte, iran'da kadın olmak, aile yapısı, eşitlik ve sınıf farklılığı gibi temaları haklı haksız aramadan* sorguluyoruz.

iran filmlerinden görmeye alışık olduğumuz taraneh alidoosti bu filmde oldukça çocuksu bir ifadeyle karşımıza çıkıyor. şöyle bi googlelayınca bu filmde 22 yaşında rol aldığını gördüm. özellikle gelinlik denediği sahne ve aynada kendine baktığı ifade uzun süre insanın aklına bir gülümsemeyle kalıyor.

film, gerilim ve tansiyonun yüksek olmadığı sahnelerde dahi insanın üzerine bir tedirginlik yüklüyor garip bir şekilde. bu yüzden filmden sıkılmak ya da bir an için kopmak pek de mümkün değil bence. insanı ekrana kilitliyor ve her an bir şeyler patlayacakmış hissi veriyor. ayrıca filmin açılış sekansını da bir başka sevdim. aslında iran yapımlarından da o romantik tatlılığı yeterli bir şekilde alabileceğimizi net bir şekilde gösteriyor. bence iyi film.

küba'nın camagüey ili'nde şehir ve belediye.
pariste bir otel.
kurgusal çizgi film karakteri.

lütfen troll başlıkları bu kategoriye taşımayın sayın moderatörler.

örnek: berber
tanım: her gittiğimde sürttürmese aslında iyi adam.

böyle tanım yapılmış başlıkları " bilgi " diye okumak istemiyorum.
saygılarımla...

şüphelenmek anlamını taşır.

jim carrey'nin başrolünde yer aldığı müthiş bir filmdir. zaten jim carrey çok bilge bir adamdır. bütün filmlerini izlemenizi tavsiye ederim. ace ventura hayvan dedektifi filmi de çok komiktir. gergedanın doğum sahnesi özellikle.
jim carrey eşini kanserden kaybettikten sonra filmlerde rol almamayı tercih etmiştir. gerçekten bilge bir adamdır. ödül konuşmalarını filan izleyin ne demek istediğimi anlayacaksınız.

hayatı dolu dolu yaşamakla gelinen sınırdır.*

b12 eksikliği çekmesi muhtemel olan insandır.hiç değilse cebinde taşımıyor diye iyimser bakabiliriz.

'dünyaya gelip gelmemeyi istemek' tercih değil giydirilmiş bir kimlik olduğundandır.aynen din,renk,ırk,aidiyet,cinsiyet,dünyaya gelinen yer,anne baba gibi tercihsiz ve gurur duyulup şımartılmaması gereken kavramlar. şöyle demiş cesar mendoza :
...........
"tanrı’nın hayal gücünü beğenmiyorum.
ben tanrı olsam;peygamberler göndermez direkt konuşurdum insanlarla.ben tanrı olsam;hitler’i iyi kalpli bir yahudi olmakla cezalandırırdım,yahut yetenekli bir yazar yapardım onu.içindeki kötülüğü insanlara değil,tuvallere boşaltırdı.. ben tanrı olsam,devletler yok olur,gül kokulu bireyler var olurdu sadece,atlar çılgın zamanlar koşardı.ben tanrı olsam,düşünce gücüyle herkesin,istediği karakter olmasını sağlardım,dünya bir şiirin,yaratılım sürecine dönüşürdü böylece.ben tanrı olsam intihar ederdim,insanlarla birlikte acı çekmeyi öğrenemediğim için."

“dünya bir deri ve bu deride hastalıklar var. hastalıklardan bir tanesi insan.”

nietzsche

sadece öğrencileri değil eğitimcileri ya da evden çalışanları da tembelleştirmekte olduğunu düşündüğüm sistemdir. aslında tembelleşmek değil tam karşılığı. öğrenmek ve eğitmek için gerekli sakin ya da sessiz bir ortam yok. normalde olsa sınıfta iyi kötü ders ortamı sağlanabiliyorken online eğitimde etraftan gelen sesler, telefon, internet gibi dış uyaranlar mevcut. psikolojik olarak da herkes çok farklı duygular yaşıyor şu süreçte, yani iç uyaranlardan da hayır yok anlayacağımız. bizi motive edebilecek bir şeyler bulamadıkça verimli şekilde sistem işlemeyecektir herkes için.

kuşlardan daha kolay manevra yaparak uçabilen, çin de ve endonezya da çorbası yapılan memeli hayvan.

romeo ve juliet-taaşşuk-ı talat ve fitnat.

bir (bkz: cevat çapan) şiiridir.

neyle boğuşur insan
koşup yorulduktan sonra
geçmiş zamanın ardından
silik, karanlık anılarından başka
yapayalnız kalmışsa o yalancı pehlivan?
temennalar, naralar,
elenseler, şikeler, tuş olmalar bir yana-
nerede can yoldaşları
doruklara tırmanan
o korkusuz dağcılar,
pişmanlık denizinde
vurgun yiyen dalgıçlar?

mutluluk bir gülmüş eskiden
adı üç kez anılan.

pontiac, 1720 - 1769. fransa ve kızılderili savaşı'nda, fransa'nın britanya imparatorluğuna yenilmesi ve o zamanlar new france diye anılan kanadaya, ingiliz ordusu ve göçmenlerin gelmesi üzerine, 1763'te isyan başlatan ottawa kabilesinin reisidir.
büyük göller bölgesindeki ottawa, ojibwe, potawatomi, miami, shawnee, sauk, kickapoo, menominee, winnebago ve huron... kabilelerini birleştirmiş ve her kabileyi en yakın kale yada yerleşim yerlerine saldırtmıştır. pontiac'ın planı iyi uygulandı ve birçok yerde askerleri ve yerleşimcileri yok edebildiler. ama sonu gelmeyen ingiliz ordularına karşı 1766'da barış yapmak zorunda kaldı.
1769'da peoria kabilesini ziyaret ederken bir kızılderili tarafından öldürülmüştür. onu öldüren kızılderilinin, yeniden isyan edeceğine dair şüphelenen ingilizler tarafından tutulduğu söyleniyor.

çok ucuz ve bulunur olmasına rağmen acıyı,sızlamayı,kanamayı derhal kesen faydalı malzeme.

öğrenciler adına çok sevindiğim ve ''at le çizer, fil çarpaz gider''den öte bir içerik sunulacağını umduğum olay. dilerim ki bu ders öyle diğer seçmeliler gibi boş beleş muhabbetlerle geçmez veyahut da seçmeli satranç dersi ayağına başka bir ders zorunlu seçmeli kılınmaz. küçükken beni ne ailemde ne de okulda satranca yönlendirecek kimsem olmamıştı. kendi kendime de yolumu bulamadım. tabii sonra büyüyünce öğrendim bir şeyler ama işte çocuklukta başlamak gibi olmuyor. bu yüzden de satranç olimpiyatlarına katılan küçükleri görünce hep gıpta ile bakıyorum.

tabii siz anneleri tarafından misafir gelir diye asla kullanılmayan kristal takımlarının, yepyeni koltuk ve yemek takımlarının her bakımdan yetersiz gördüğünüz bir yaşam tarzıyla yer değiştirmesine şiddetle karşısınız ama.

ilkokula gittiğim zamanlarda (sanırım ya 4. sınıfım ya 5) internet tarayıcısından oynana bir oyun çıktı.
pokemon crater.
çevrem deli gibi bu oyunu oynuyordu.
tabi ben de başladım.
gecemi gündüzüme kattım. sürüsüyle pokemon yakaladım.
bir gün hesabıma bir mesaj geldi.
mesaj ingilizceydi. hemen yan odada bulunan ablamı çağırdım. kendisinin ingilizcesi iyidir.
mesajda "çok iyi bir oyuncusunuz, sizin yeteneklerinizden faydalanmak istiyoruz. sizi yetkili yapıcaz. fakat hesap şifrenizi vermeniz lazım." yazıyordu.
ben havalara uçtum. sonunda değerimi anladılar gibisinden.
neyse verdim şifremi ve beklemeye başladım.
ertesi gün oyuna girdiğimde tüm emek verdiğim pokemonlarım yerinde yoktu.
o gün ilk ve son kez dolandırılmıştım.
saf armullah gitmiş yerine şüpheci, sorgulayan armullah gelmişti.
yıllar geçti ben bu beni dolandıran adamı kötü anmak yerine iyi ki beni o gün dolandırmış diyorum.
enteresandır bu olay benim pokemon sevgimi hiç olumsuz etkilemedi.

ülkece ironilerimizi bile rencide etmek üzerine kurduğumuzu gösteren cümle.

her usta yazar bir çaylağı çırak olarak alıyor desek mesela, daha iyi durmaz mıydı? yine ironi olurdu ama en azından "yavru köpek" hissiyatını yaşatmazdı kimseye.

tamam yavru köpek candır, aşırı sevimlidir falan ama herkes öyle düşünmez. kırılan, gücenen olur vs...

neyse. sjw ilan edilmeden susayım bari.