risklidir.
vapurda yol tarif ettiğim hintli turistleri, gezmeleri bittikten sonra evimde yemeğe davet etmiştim. evde hazırlanırken “acaba bunlar beni keser mi” diye hafiften tırsıp komşuya da bilgi vermiştim. o da bir ara oğluyla bir tabak yemek gönderip bizi kontrol etmişti. kötü bişey olmadı neyse ki, benim balık pişirmem ve turistlerin vejetaryen çıkmaları hariç.* bir de hindistan’a hiç gitmemiş, amerika’da doğup büyümüş olduklarını öğrenince hayal kırıklığına uğramam ve hint kültürüyle ilgili onlardan bir şey öğrenememem dışında. ha pardon! hintlilerin yeme tercihleriyle ilgili fikir sahibi olmuştum…

çağdaş insan, uyanık olduğuna ve de doğru düşündüğüne inanmak istiyor. ama bu tür inanç ve düşünceler bizi karabasanlara soktu -akıl aynalarımızda, art arda işkence odalarını gördüğümüz karabasanlardı onlar. bu karabasandan çıktığımızda, uyanık durumda düş gördüğümüzü ve usçu düşlerimizin dayanılmaz düşler olduğunu belki de fark edeceğiz. ve ondan sonra, belki de gözlerimizi kapayıp yeniden düş görmeğe başlayacağız.

yalnızlık dolambacı / octavio paz

düşünerek daha derine batıp boğulmakla sonuçlanacak eylem.

doğum sırasında veya doğumdan sonraki ilk 30 dakika içersinde görülen hipotansiyon,dispne(nefes darlığı)durumuna verilen addır.
ileri maternal yaş,plasenta previa,dekolman plasenta gibi birçok faktör etkilidir.
tanı klinik bir tanıdır.hipotansiyon,dispne ve 38 dereceyi aşan bir ateşin olmaması gerekmektedir.

(bkz: ne diyon abi sen)

kızkardeşim.

bulutlara pamuk tarlası muamelesi yapıp dalasım var. gökyüzünden bulut toplayasım var. kendimi pamuklara sarasım var.*

göğün yüzü adlı çalışma. ressam burada gelişigüzel kurulmuş sandalları insanlara benzetmiş. böylesine güzel gökyüzü altında bu sandallar neden yalnız, neden ayrı ayrı her biri tek başına? fakat yalnızlıklarıyla sanatsal bir temaya hayat veriyorlar. farkına bile varmadan... hiç kuşkusuz gökyüzünü bu resimde yalnız bırakmak istemediler.
sallanıyorlar denizin üzerinde arada savruluyorlar. belki de gitgide birbirlerinden daha da uzaklaşacaklar. gökyüzü gibi varlar ama çok uzaklar. o halde deniz ile buluşmalı. su ile şifa yolculuğuna çok yakınlar. hepsi aynı özsuyun içine girerler. orada yıkanıp gökyüzüne selam ederler. her biri kendi dualarını eder ayrı ayrı. aynı gökyüzü altında toplanan kendi yolculuklarına çıkacak olan bir garip sandallar...

yunanca kökenli bir sözcüktür. amaçsız kurlaşma diyebiliriz en kısa hali ile. sonuca varmayan, istenen ve beklenen flörtvari sohbetlerin ortada kalması bir üste taşınamaması.
-günümüz ilişkilerinde genellikle sıkça yaşanılan durumdur.

bir sonbahar gününden.

amca geç oldu, git yat istersen.

orjinal dilinde forushande, türkçe çevirisiyle satıcı
iranlı ünlü yönetmen asghar farhadi'ye yabancı dilde en iyi film oscar'ını getiren 2016 yapımı bir başyapıt.
[ilk oscar'ı; a separation (film)]

farhadi sineması özgünlüğünü; aktardığı sade hikâyeleri, etkileyici bir şekilde yansıtmasıyla alıyor.
yaşadıkları topluma nazaranla daha entelektüel sayılabilen evli çift rana ve emad'ın başlarına gelen bir olayla, hayatlarının nasıl değiştiğini konu ediniyor.
iyinin ve kötünün birbirine karıştığı, ahlâki sorgulamaların ince ince işlendiği bu yapımı izlerken zamanı unutup, üçüncü bir göz olarak filmde hissedeceksiniz kendinizi.

bilginin beraberinde getirmiş olduğu farkındalık ile oluşan bir duygu halidir bu. sabahattin ali'nin çok sevdiğim bir sözü vardır: "insan dünyaya sadece yemek, içmek, koynuna birini alıp yatmak için gelmiş olamazdı. daha büyük ve insanca bir sebep lazımdı." diye. işte bu sebebin yarattığı boşluğun da bir üzüntüsünü yaşar insan. daha fazla bilmenin isteği ile üzülür, dünyanın türlü türlü haline üzülür, insanın türlü türlü derdine üzülür. çünkü bilgi dünyada görmezden geldiğimiz fark etmediğimiz şeyleri de gösterir bize. yine sabahattin ali'den bir alıntı yapmak istiyorum. "yarın öldüğümüz zaman birisi bize sorsa: ‘dünyada neler gördünüz? ‘ dese herhalde verecek cevap bulamayız. koşmaktan görmeye vaktimiz olmuyor ki…" işte bilgi bizi bu yolculukta durdurur. etrafımıza uzun uzun bakmamızı sağlar. bilgi bize bakmak ile görmenin aynı anlama gelmediğini de gösterir. görürüz, düşünürüz, değiştirmek isteriz, yapamadıkça üzülürüz...

ağzının yamukluğunu avantaja çevirmiş ve kendisine +10 puan katmış tiyatrocu.

genellikle okuduğum kitapların içeriğini unuturum. sadece hissettirdiği duygu kalır. biri tavsiyede bulunmami isterse "şunu oku" derim. "aa ne anlatiyor" der. di di di diiii... 404 not found. "hatırlamıyorum ama çok güzeldi. ne kadar sevdiğimi ve ağladığımi hatırlıyorum". şaşkın bakışlar.. ve nedense insanlar her seferinde bu kadar güzel olsa ne anlattığını unutmazdı mantığı ile olaya baktıklarından tavsiye ettiğim kitabı okumak istemezler* sad story.. buna bir çare var mı arkadaşlar. yukarda bir arkadaş not almaktan bahsetmiş ama o da bir müddet sonra çok yorucu bir hal alıyor.

bunların bir de kornaya bastığında, bir hışımla dönüp suratına ters ters bakanları yok mu şeytan diyor çarp bisikletle ama tabi ki şeytana uymuyoruz ve “ pardon” diyip gülümseyerek geçiyoruz çünkü biz insanız ve kurallara uyarız.

aklıma bundan 4 yıl önce kadınlar gününde arkadaşlarımla birlikte yaşadığımız bir olayı anımsatan erkek yazar. acaba o yazar bu olayın baş kahramanı olabilir mi merak ettim şimdi?
efendim yukarıda da belirttiğim üzere tarih 4 yıl önce 8 mart idi. arkadaşlarla kadınlar günü için canlı müzik yapan bir kafeye gidip eğlenelim dedik. kafe daha önceden de düzenli olarak gidip müzik dinlediğimiz bir yer olduğu için orada çalışan ve müzik yapan insanları tanıyorduk. her neyse, siparişlerimizi verdik müziğin başlamasını bekledik. grubun solisti olan çocuk masamıza geldi "hoş geldiniz" deyip halimizi hatrımızı sordu. klasik selamlaşma faslında sonra şu cümleyi kurdu:
"bu arada, kız mısınız kadın mısınız bilmiyorum ama kadınlar gününüz kutlu olsun."
-...._%?!&.....
"o zaman keyifli dinlemeler, isteğiniz olursa söyleyin çalayım."
-.... evet.... oldu.... teşekkür....
bu soru karşısında ne diyeceğini bilemeyen biz ve ne diyeceğini bilemeyen bizim karşımızda bizim neden bir şey diyemediğimizi anlamayan solisti düşünün. vazgeçtim ya da düşünmeyin ne gerek var, keşke ben de düşünmeseydim.

eskiden mahalle aralarında sivrisinekler için duman sıkan arabalar geçerdi. arkalarında gaz dolu bir tüp ve o gazı salarak mahalle aralarında gezerdi bu arabalar. sokakta oynayarak büyüyen bizim nesil için bu harika bir fırsattı. dumancı dediğimiz bu arabaları ilk kim gördüyse "dumancı geliyooooo" diye haber verirdi. biz de arabaların arkasından koşar dumanların içine dalar ve birbirimizi bulmaya çalışır kahkahalarla gülerdik. o kadar özledim ki o günleri. anımsayınca gülümsedim ve bir süre geçmişe gittim. hayatımın en güzel zamanları olabilirdi o dumancının arkasından koştuğum günler.

bu dert benimdir deyip acısına sarılan insandır.
ayrıca kalbi kırık, güveni yitiktir.

acı ve mutlak gerçektir. "bu adamın tanımları çok kötü, banlar mısın?" diyorum yok diyorlar. "bu başlığın türkçesi bana kriz geçirtiyor, dil katili olduğu için banlar mısın?" diyorum, yok diyorlar. e ne işe yarıyor o zaman bu elemanlar. tek yaptıkları üstte bön bön durmak, tatlı görünmek. daha fazla küçük düşmeden kendinizi banlayın çünkü size laflar hazırladım.

saldırgan tavırlar sonucu gelen edit: yandaş propagandalarınızı bana yediremezsiniz. sahte övgülerinizi kendinize saklayın.

saldırgan tavırlar sonucu gelen edit 2: aramızda yoldaş görünümlü düşmanlar var. biz bu numaraları daha önce gördük. yer mi anadolu sosyalisti.

edit 3: ana vatan kazanıyor. aranızdaki kapitalist hainler gulag'a gönderilecek.