bahçe katında oturuyorum, üst kat komşum kapanma sürecinde köyüne kaçtı. amfi lerin sesi kökleyip ayı gibi böğürüyorum. yok alta ses gider, yok üste ses gider derdim yok

mona lisa tablosu.

bacchus olarak da bilinir.

son dakikaya bırakılan işlerde daha başarılı olduğuma kendimi inandırdım.
işe yarıyor mu? çoğunlukla.
bazen yeterince üzerine düşünmediğim, iyi planlamadığımda hüsranla sonuçlanıyor. ama bunun da zaman hatası olduğunu düşünmüyorum.

daima lily'nin sesini kulağımda çınlatan argo.

tutunamayanlar kitabında "bana boş boş oturup duvar izlettiren herkese kırgınım" diyen yazarımız.

kadiri tarikatının üstadı, büyük evliya.

bağdat'ta büyük alimlerden fıkıh, belagat, usul-u fıkıh tahsil etmiş, yine bağdatlı büyük evliya müslim el debbas'tan halifelik almıştır. daha sonra kendisi de insanlara şer'i ilimleri öğretmiş, irşada çalışmıştır. günümüzde dahi evliya denince ilk akla gelen isimlerdendir.

meşreb-i sufilerin dediği gibi, allah şefaatine nail eylesin.

sanatölye burası senin için yanlış diyar
eksik kaldı zaten domestic hıyar
herkese gerekli itibar
bunun için atışmamız kibar kibar.

ruh komşum, kardeşim olan yazar.

kalp yaraların aynıysa bir insanla ya da aynı acıları, özlemleri, hüznü yaşadıysan bir şekilde ruhların komşu oluyor.

o da eksik benim gibi. fakat yaşına rağmen çok çok güçlü. nasıl dik nasıl korunaklı. kendini çok güzel yetiştirmiş. ama içinde bir yerlerde hala ufak bir çocuk var görebiliyorum. koca kadın oldum hala bende bile var çünkü. ruhları yaralı insanlar çok erken büyüyorlar. daha çabuk adapte oluyorlar hayata. savunma mekanizmaları daha sistematik çalışıyor. fakat içlerinde bir yerde çocuk bir yan kalıyor. o bile güçlü olmak zorunda. işte benim ruh kardeşimde aynı böyle.

kendisini sevişim ve ona hayranlığım sadece bunlardan sebep değil tabi. bu yanını yazmaya adayışı. herkes yazar ama o içinden yazıyor. sanki kaleminden dökülenlere elinizle dokunabiliyorsunuz gibi. ya da dokunmak istiyorsunuz. ilginç bir enerji. kendinden, kendi ruhundan katıyor cümlelerine belkide bu yüzden çekiyor beni kendine.

canım kardeşim bir süredir profilleri ziyaret etmiyordum. bu ara başladım tekrardan ziyarete, okumaya ve üniversiteyi kazandığını okudum. inan çok sevindim. nasıl güzel bir haber bu. içim sıcacık oldu sabah sabah.

kalbin gibi tertemiz bir ömrün olsun. güzel bir eğitim hayatın ve harika bir kariyerin. yıllar sonra seninle oturup bunu kutlayalım.
ayağına taş değmesin cancağızım...

yollardayım sözlükçüm.

bu apartmanı görünce fotoğrafını çekmeden duramadım.* ismi çok güzel değil mi sizce de? *

edit: iyi ki yoldayız ha. iki satırlık yazıda bir sürü yazım hatası yapmışım.*

mola.

osmanlı döneminde, yangın ve sel gibi afetlerden sonra hasar görmüş binaların, ahşap kısımlarını onaran ustalara verilen isim.
aynı zamanda farsça da marangoz anlamına geliyor.

eski eşim..
sabahtan akşama bir insanın sadece maddiyat düşünüp asla para harcamadigini onla gördüm..
cimrilik ev ocak yıkar..

yani o kadar çok belirtisi var ki bu durumun.
düşündüğünüz kişinin yolda aniden karşınızda belirmesi.
o gün ilgilendiğiniz konunun sözlükte başlığının açılmış olması.

ama ben simülasyondan daha çok bilinçli bir rüyada olduğumuzu düşünüyorum.

kafa sözlük sineması gelişmeye devam ediyor. mellisho çok yakışıklı olmuş, görünce elimde olmayan sebeplerden ötürü çayı ekrana püskürttüm. filmin yoldaşı aşırı karizmatik göstermesi haricinde bir falsosu yok. ziyadesi ile güldürdü.

bu arada bir son dakika haberi vereyim. yoldaş yine sandalyeden düşmüş. yürüyemez haldeymiş. hastaneye kaldırmışlar ondan gelip yazamamış yoksa gelip sandalyeden düştüm diye yazardı, lakin fiziki şartları şu an buna elverişli değilmiş. kendisine geçmiş olsun dileklerimizi iletiyoruz.

halk kahramanı eşkıya debreli hasan için yazılmıştır.
drama köprüsü hasan dardır geçilmez
soğuktur suları hasan bir tas içilmez
at martinini de bre hasan dağlar inlesin
drama mahpusunda hasan dostlar dinlesin


sözlük radyosunda yer verilmesi gülümsetmiştir.

zdzisław jasiński - storm (1925)

hepsini tek tek, ayrı ayrı beğendim.
hepiniz çok tatlısınız çocuklar*gönül ister ki hep çocuk kalalım.

geleneğe uyalım o zaman;
90lı yıllar çok mu yaşlandım ne !?