sözlük yazarlarının en büyük günahı

gayrimevcut şeylerle ruh halimi oyalamak.

kalp kırmak, rab affetsin.

bazen allaha sinirlendiğimde ateist oluyorum. şirk heralde adı.

bazı yazarların nicklerini yalamak.

(bkz: anal seks)

civcivi golf topu gibi kullanmak. *

herhangi bir dine inanmayan biri olarak yaptığım hiçbir şey günah değil ama yine de inananlar gibi ulu orta söylemeyi doğru bulmuyorum kabahatlerimi.

inançlı biri değilim. eğer en büyük günahım bu değilse, intihar etmek istemek (geçmişte)

en büyük günahım mı bilemem ama beni çok rahatsız etmiş olmalı ki bu zamana kadar ilk kez buraya yazmaya ihtiyaç duydum.

üniversitedeyken yakın arkadaşımın erkek arkadaşıyla çıkmıştım mezun olduktan sonra. çıktıkları dönemde tuhaflaşan davranışları yüzünden ikisinden de uzaklaşmak zorunda kalmıştım.

yıllar sonra bir düğün karşılaşmamızdaki, arkadaşımın o eski samimiyeti beni çok utandırmıştı. öyleki ayrılırken sarıldığımızda bakışlarımızdan ben olayı bildiğini, o da özrümü okudu sessizce.

her dertle ilgilenmeleri, çözüm bulmalari gerektiğini düşünerek yazan fakat kendi dertlerine asla çözüm bulamayan kitle...

kime göre, neye göre? vallahi her dine, görüşe göre değişen günahlar vardır.

kendimi ilk sıraya almadan erteleye erteleye en sona bıraktım. teşekkür beklemedim. ama şimdi bakınca aslında çok sevmekten değilmiş bu ertelemeler aslında korkmuştum. başarısız olmaktan ,sevilmiyor olmaktan ve yapayalnız ölmekten o kadar çok korktum. canımın çok yandığı anları bile susarak geçirdim. beni durduran herkese kızdım ama onlara bunu yapma hakkını cesaretsiz oluşum verdi. en büyük günahım kendime. çok hakkını yedim. zamanı geri alamam belki ama bundan sonra daha cesur olmak için söz verebilirim.

kendimi birilerinin isteğine göre yönlendirmek. net

bekarken yaptığım zinalardır diye tahmin ediyorum. allah bilir.

ilk günah sonrakilere benzemez. sakladıkça çığ gibi büyür içinde. ilk günah seninle cehenneme sürükler tüm kurbanlarını.
* günahkarlar gölgelere gizlenir. çünkü bazı günahlar sadece karanlıkta işlenir.
* günahkarlar sessizliğe saklanır. çünkü bazı günahlar o sessizliğin kendisidir.
* ilk işlediğin günah sadık bir sevgili gibi bir gün ona dönmeni bekler. sonraki tüm kötülüklerden say geriye. hepsi ilk akıttığın kana varır.
o zaman o ilk güne geri dönebilirsin. aynı hazzın peşinde, aynı günahı defalarca işleyebilirsin. ama günahın sevdiğini öldürmekse eğer, cezan tekrar tekrar öldürmektir ellerinde onu.
* günahın ölümüne sevmekse eğer, cezan onların ismini sonsuza dek haykırmaktır, sonunda biri duyana kadar...
* günahlarımızın bedelini sevdiklerimiz ödemesin diye, kendi suçumuzun bekçisi kendimiz oluruz bazen. çünkü günah işleyen tetiği çekmekle kalsa iyi, silahı da kendi eliyle uzatır hep bir başkasına...

şu an önüme bir görsel düştü, okudum, tebessüm ettim ve sanırım biraz şirktim.

manavın depo olarak kullandığı bir barakanın camından girip erik çalmak.
gerçi ben çalmamıştım arkadaşlar çalmış ben bi iki tane yemiştim.

ergenlik sonlarına kadat çoğu kez babama karşı gelmem.
valla pişman oldum sonadan ama

lise zamanımda gece yarısı babamın cüzdanında 10 20 para yürütürdüm. hatta 50 alıp yerine 30 koyarak para bozmuşluğum da var.

‘sevap’ ‘günah’ ve bunların bağlı olduğu olguya (din) inanmamam.