sözlük yazarlarının fark ettiği şeyler

"kimseden hiçbir şey bekleme. beklentiler insanı yaralar."

shakespeare amcanın bu sözünü hayat mottosu haline getirince ne bi hayal kırıklığına uğradım ne de başka bi şey. herkes her haltı yiyebilir, sana karşı her yanlışı yaparken çok cömerttir ama yardımı dokunacak herhangi bir şey varsa üç maymunu oynamaya bayılır. böyle düşünmeye başlayınca bir rahatlık geldi. şok edemiyor artık hiçbir şey.

çok fena t....ğa alınmışım meğer.

(bkz: sözlük hassas kalpler için cehennemdir)

mutlu et ki mutlu olasın sözü tam bir yalan.

uyuyunca her şey unutulurmuş ama insan huzursuz olduğunda gözüne uyku girmezmiş..

bu saatte uyumuş olmak gerek... uyu... iyi geceler sözlük

aç olduğum, pizza siparişi verdim, öküz gibi yiyeceğim, hunharca yiyeceğim, yanında da patates kızartması, sarımsaklı mayonez, offf titremeye başladım.

burun bandı burundayken telefonun kilidi açılmıyormuş ulan ne büyük güvenlik sebebi be

alkol eşiğim yükselmiş. artık 5 bira yetmiyor çakırkeyif için. 7-8 bira şart.

yalnızken daha huzurluyum sanırım. en azından yalnız yaşarken diyelim. bir çatı altında birisi/birileri ile yaşamak zihnimdeki, içimdeki narı dürtüyor sanki.

yeni gelenler, dönenler, fır fır dönenler, topaç olanlar, dönmek için fırsat bekleyenler....hoş gelişler olsun.

kaldıramayacak kadar farkına varmak, uzun süre önce farkına vardığım eylemdir, bazen bazı şeylerin farkına varmadan önce duraksamak gerek, duraksayıp bunu kaldırabilir miyim diye kendine sormak.

her şeyin farkına vararak ilerlemek insanı oldukça yoruyor, yorduğuyla kalmayıp melankolinin çekiciliğine kaptırıveriyor, sonra bir bakmışsın 3 sene kaybetmişsin.

t: yazar kişinin bir durumu ya da olayı irdeleyip detaylarını ya da ardını görmesi eylemi.

mal olduğum gerçeği. evet dostlar, ben bir malım. uzun zamandır aptallık yapmıyordum, bugün yaptım. kaliteli bir aptallıktı, keyifliydi. peki ne mi yaptım? anlatayım.

esenler otogarından ikametim olan vilayete saat 10’da hareket edecek araca biletim vardı. sabahın köründe kalktım, ido’ya bindim, metroya bindim. saat 9.30’da esenler’deydim. bizim oraya giden firmanın aracına atladım, içeride insanlar var mutlu mesut oturuyorlar, uyuyorlar. üstümü başımı çıkardım, yerleştirdim, koltuğuma oturdum. fena uykum vardı, beş dakikada sızıp kaldım. bir uyandım saat 11.20 olmuş ama hala esenler’deyiz. şöyle bir titredim arkadaşlar. başımdan dumanlar fırlayıverdi. ben yanlışlıkla hareket saati 11.30 olan araca girip sızıvermişim. benim otobüs çoktan uçup gitmiş. binbir küfür eşliğinde saat 13.00 aracına bilet aldım. binbir küfür eşliğinde size anlattım.

ben bir malım.
sevgiler.

kendini parlatan şeyleri gözüm görmemeye başladı.

bu yazacağım şeyi çok önce fark ettiğimi belirterekten şunu diyebilirim. aileniz dışında kimsenin sandığınız kadar umrunda değilsiniz.

bazen inceldiği yerden kopmasını beklemeden kesmek lazım

insan, söz konusu kişi kim olursa olsun, içten içe önce kendini düşünür. bencil yaratıklarız.

giderek daha yalnız, agresif, tahammülsüz ve çekilmez bir insan oluyorum. sağduyumu ve hoşgörümü kaybettim.

bir şeyleri bilmek yetmiyor hiçbir zaman

çok saçma! insanlar; saçma sapan bir şey "aaahhaa" diye bağırasım var.